ΡΟΔΙΑ-PUNIKA

Περιγραφή του φυτού:

Είναι δενδρώδης θάμνος που διακρίνεται σε δυο είδη

Τη ροδιά την καλλιεργημένη ( Punika granatum ) που είναι ιθαγενής της Περσίας , απ όπου διαδόθηκε σ όλες τις χώρες εύκρατης ζώνης, και κυρίως στις παραμεσόγειες περιοχές, σαν καρποφόρο δεντρό.

Και την ( Punika nana) που προέρχεται από τη Ν. Αμερική και καλλιεργείται σ όλο τον κόσμο

σαν καλλωπιστικό φυτό.

Η ροδιά είναι δενδρώδης θάμνος , φυλλοβόλος , με ανάπτυξη πολύ γρήγορη αλλά με μικροί βλάστηση. Αν δεν κλαδευτεί αναπτύσσεται σε ύψος το πολύ 3 με 4 μέτρα.

Η ρίζα της είναι ισχυρή και γονατοειδής. Ο κορμός της διακλαδίζεται χαμηλά και δημιουργεί πυκνή κόμη από νεαρούς κλάδους μακριούς και λεπτούς, που όταν είναι νέοι τελειώνουν σε αγκάθια, για να προστατεύονται από τα φυτοφάγα ζώα. Τα φύλλα έχουν διάταξη αντίθετα καθ εναλλαγή, είναι λογχοειδή, στην αρχή κοκκινωπά , αργότερα γίνονται ζωηρά πράσινα, πολύ γυαλιστερά και λάμπουν. Τα άνθη εμφανίζονται μεμονωμένα ή ανά 3 έως 5, είναι σχεδόν άμισχα, με κάλυκα σκληρό, περγαμηνοειδή, με χρώμα κοκκινωπό, χωρίζονται σε οδοντωτούς λοβούς και περικλείουν στεφάνη από 5 πέταλα με έντονο κόκκινο χρώμα . Τα άνθη εμφανίζονται μετά τα φύλλα , στο τέλος της άνοιξης , από το Μάιο μέχρι τον Ιούνιο . Λόγω δε της ομορφιάς τους , πολλές φορές καλλιεργείται σαν καλλωπιστική , παρά σαν καρποφόρος.

Καλλιέργεια:

Ευδοκιμεί σε περιοχές με μακρύ , ζεστό και ξερό καλοκαίρι . Αν και είναι φυλλοβόλο έχει μικρές ανάγκες σε κρύο για να διακόψει το λήθαργο . Ανέχεται το κρύο όπως και η ελιά . Από άποψη εδαφικών αναγκών δεν έχει ιδιαίτερες απαίτησης , αφού μπορεί να καλλιεργηθεί και να ευδοκιμήσει σε οποιοδήποτε έδαφος , ακόμα και στα πολύ αλκαλικά . Όσον αφορά τη λίπανση , αν υπάρχει ανάγκη πρέπει να γίνεται με σύνθετα λιπάσματα από μικρές μέχρι μέτριες δόσεις.

Όσον αφορά το πότισμα , και εφόσον ποτίζεται , πρέπει κανείς να προσέχει κατά την περίοδο της ωρίμανσης των καρπών , γιατί συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να σκίζονται οι καρποί . Αυτό οφείλεται σε πότισμα ή βροχή που γίνεται μετά από περίοδο παρατεταμένης καλοκαιρινής ξηρασίας .

Πολλαπλασιασμός:

Ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει με όλους τους τρόπους πολλαπλασιασμού.

Με σπόρο:

Με μοσχεύματα :

Μοσχεύματα από μαλακό ξύλο http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/softwood-cuttings.html

Μοσχεύματα από ημίσκληρο ξύλο http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html

Μοσχεύματα από σκληρό ξύλο http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/cuttings-hardwood.html

Με παραφυάδες :

Με καταβολάδες :

Καταβολάδες εναέριες http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html

Καταβολάδες συνηθισμένες http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4.html

Κλάδεμα:

Το κλάδεμα συνίσταται περισσότερο στο καθάρισμα των κλαδιών , ώστε να διατηρείται η κόμη ανοιχτοί, στην αφαίρεση των ξερών κλαδιών , και στη διατήρηση του ύψους και του σχήματος.

Προβλήματα και ασθένειες:

Στις δικές μας περιοχές δεν έχουν παρατηρηθεί προβλήματα και ασθένειες .

 

Ποικιλίες:

Υπάρχουν δυο διαφορετικές ομάδες καλλιεργούμενων ποικιλιών που χαρακτηρίζονται από τη γεύση των καρπών , η ομάδα των ξινών καρπών και η ομάδα των γλυκών . Όλες οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι σπορόφυτα και έχουν το όνομα του τόπου απ όπου προέρχονται .

Read More

ΚΩΝΟΦΟΡΑ-CONIFERS

Ετικέτες Technorati: ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ,ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ,ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΜΕ ΣΠΟΡΟ,ΜΕ ΜΟΣΧΕΥΜΑ,ΜΕ ΠΑΡΑΦΥΑΔΕΣ,ΜΕ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ,ΚΛΑΔΕΜΑ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Περιγραφή:
Τα κωνοφόρα , και ειδικά τα μικρής ανάπτυξης (όπως επίσης και τα νάνα ), παίζουν σημαντικό και ιδιαίτερο ρόλο σ έναν κήπο , αν και μέχρι σήμερα δεν έχουν αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε . Η αξία τους συνίσταται στο γεγονός ότι μπορούν να δημιουργήσουν ωραιότατες αντιθέσεις με τα υπόλοιπα φυτά ενός κήπου , τόσο με τα φυλλοβόλα όσο και με τα αειθαλή , όπως επίσης και στο ότι πολλά απ αυτά έχουν ωραιότατα χρώματα . Για όσους τα αγνοούν , τα κωνοφόρα είναι δέντρα κυρίως και λιγότερο θάμνοι , όλα όμως δασικά φυτά και , εκτός από λίγες εξαιρέσεις όλα αειθαλή . Το πεύκο , το Έλατο ,ο κέδρος ,το κυπαρίσσι ,η τούγια ,ο άρκευθος είναι όλα κωνοφόρα . Κυριαρχούν στον πλανήτη από τα πιο ψυχρά μέρη έως τα πιο θερμά , . Είναι φυτά γενικά ξυλώδη , ο καρπός των περισσοτέρων είναι κώνος (το γνωστό κουκουνάρι ) , γι αυτό άλλωστε ονομάζονται και κωνοφόρα , ενώ πολλά απ αυτά κάνουν καρπούς ρώγες ,το όνομα το πήραν από το σχήμα τους (κώνος)  όπως για παράδειγμα η τούγια (Thuya) και ο ταξός (Taxus baccata) Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι δεν κάνουν όλα τα κωνοφόρα κουκουνάρια όλα ούτε και έχουν όλα σχήμα κώνου , όλα όμως έχουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα , όλα έχουν βελονοειδή φύλλα , και στον κορμό τους ,και σε όλα τα όργανα τους (φύλλα , καρπούς , ρίζες ,) περιέχουν ρετσίνι .Και μια και αναφέραμε τον ταξό, θα πρέπει να πούμε ότι αν και είναι δέντρο , επειδή η ανάπτυξη του είναι πολύ αργή τον χρησιμοποιούμε ή καλύτερα τον αντιμετωπίζουμε σαν θάμνο . Έτσι ακόμα και φράχτες μπορούμε να δούμε από ταξό , γιατί , πραγματικά , δεν πρόκειται ποτέ , φυτεύοντας τον με το συνηθισμένο ύψος του ενός μέτρου και μέσα σε 20 χρόνια να ξεπεράσει τα 2,5 μετρά . Αρκετά λοιπόν από τα κωνοφόρα , ενώ είναι δέντρα και μάλιστα μακρόβια ,(ωστόσο με αργή ανάπτυξη ) μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν θάμνοι , και μάλιστα να αξιοποιηθούν σε μικρούς κήπους .

Καλλιέργεια :
Όλα τα κωνοφόρα είναι αειθαλή , χωρίς ίσως ιδιαίτερες  καλλιεργητικές φροντίδες και προβλήματα εκτός από τα πρώτο χρόνο του φυτεύματος . Μπορούν να καλλιεργηθούν σε όλα σχεδόν τα εδάφη. Κατά την επιλογή των κωνοφόρων μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δώσουμε στις κλιματικές συνθήκες όπου θα φυτευτούν , αφού υπάρχουν διαφορετικά είδη και ποικιλίες για θερμές , ψυχρές , ορεινές και παραθαλάσσιες περιοχές .

Πολλαπλασιασμός: Τα κωνοφόρα δε πολλαπλασιάζονται εύκολα , και θα πρέπει αυτός που θα ασχοληθεί με τον πολλαπλασιασμό θα πρέπει να έχει επιμονή και υπομονή εκτός και αν τα αγοράσει έτοιμα . Παρόλα αυτά εμείς θα αναφέρουμε τους βασικούς τρόπους πολλαπλασιασμού που μπορεί να χρησιμοποίηση ο ερασιτέχνης κηπουρός , και καλή επιτυχία.
Με σπόρο:
Είναι ο ποιο εύκολος και διαδεδομένος τρόπος πολλαπλασιασμού , όχι μόνον για τον ερασιτέχνη αλά και για τον επαγγελματία , αφού πολλά από αυτά και ειδικά αυτά που έχουν κορυφή ( Έλατο , Αροκάρια - araucaria , κ.λ.π ) δεν πολλαπλασιάζονται με κανέναν άλλο τρόπο . Τα σπόρια τα μαζεύουμε όταν ωριμάσουν και προτού πέσουν από τα κουκουνάρια ή τις ρώγες , περίπου τέλη φθινοπώρου με αρχές του χειμώνα . Βασικός παράγοντας για την καλή επιτυχία του φυτρώματος είναι η θερμοκρασία η οποία θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε είδους .Θα αναφέρουμε εδώ ένα παράδειγμα για να δούμε τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε δυο είδη , για να φυτρώσουν οι σπόροι της Αροκάριας θα πρέπει η θερμοκρασία να μην πέσει κάτω από 16 C , ενώ οι σπόροι του Έλατου για να φυτρώσουν θα πρέπει να περάσουν από ένα μεγάλο διάστημα ψύχους για να διακοπή ο λήθαργος . Στο παράδειγμα μας βλέπουμε την μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας που χρειάζονται οι σπόροι των κωνοφόρων (και όχι μόνον) για να φυτρώσουν .
Ένας άλλος παράγοντας για να φυτρώσουν οι σπόροι των κωνοφόρων είναι το έδαφος .
οποιοδήποτε έδαφος και αν χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να εξασφαλίσουμε καλή αποστράγγιση και καλό αερισμό , προσθέτοντας άμμο περλίτη βερμικουλίτη κλπ .
Με μοσχεύματα:   Πολλά είδη και ποικιλίες μπορεί να πολλαπλασιαστούν με ημίσκληρα μοσχεύματα (τούγια ,κυπαρίσσι ταξός κ.λ.π ) τα οποία θα πρέπει να φυτευτούν το κάθε ένα στο δικό του γλαστράκι και οπωσδήποτε να τοποθετούν σε ένα κλειστό πλαίσιο ή σπορείο , το κατάλληλο υπόστρωμα ριζοβολίας είναι τα αδρανή υλικά (άμμος περλίτης κλπ) , Τα  μοσχεύματα που θα πάρουμε από το μητρικό φυτό θα πρέπει απαραίτητα να είναι επάκρια και να τα κόψουμε με νύχι η με τακούνι ,καλύτερη εποχή για να πάρουμε τέτοια μοσχεύματα είναι το φθινόπωρο, εδώ επίσης η χρήση ορμόνης ριζοβολίας είναι απαραίτητη .
Για τα μοσχεύματα
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html
Με παραφυάδες:
Όσα κωνοφόρα έχουν την τάση να βγάζουν παραφυάδες (τούγια ) πολλαπλασιάζονται και με αυτόν τον τρόπο , τις αποσπούμε με προσοχή τον χειμώνα και τις φυτεύουμε χωριστά σε γλάστρες , τοποθετούμε τις γλάστρες σε ένα κλειστό και ψυχρό πλαίσιο , σπορείο ή θερμοκήπιο , εάν δεν έχουμε τίποτε από αυτά και εάν τα φυτά είναι μικρά τα σκεπάζουμε με μια νάιλον σακούλα.
Με εμβολιασμό:
Πολλές ποικιλίες και υβρίδια μπορούν να πολλαπλασιαστούν με εμβολιασμό και ποιο συγκεκριμένα με ενοφθαλμισμό , ο οποίος θα πρέπει να εφαρμοστή για όλα τα είδη και ποικιλίες όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές (Μάιο Αύγουστο ) , απαραίτητα μετά θα πρέπει να τα μεταχειριστούμε όπως και τα μοσχεύματα , να τα τοποθετήσουμε δηλαδή σε ένα πλαίσιο , θερμοκήπιο κλπ .
Για τον ενοφθαλμισμό
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html  

Κλάδεμα: 
Τα κωνοφόρα δεν χρειάζονται κλάδεμα παρά μόνον η αφαίρεση των ξερών κλαδιών και η διατήρηση του σχήματος που θέλουμε . Προσοχή πολλά κωνοφόρα έχουν μια και μοναδική κορυφή (Έλατο, Αροκάρια ,κλπ) η οποία εάν κοπή το φυτό θα καταστραφεί ολοσχερώς διότι δεν βγάζει άλλη.

Προβλήματα και ασθένειες:
Τα κωνοφόρα είναι ίσως από τα πιο ανθεκτικά φυτά σε προβλήματα και ασθένειες , αφού δεν προσβάλλοντα σχεδόν από καμία ασθένεια .
Προσβολές μπορεί να έχουμε όμως στο ριζικό σύστημα από υπερβολική υγρασία και κακή αποστράγγιση , όπως είπαμε παραπάνω όλα τα κωνοφόρα είναι δασικά φυτά , και αντέχουν την ξηρασία , μιμηθείτε το φυσικό τους περιβάλλον.

ΑΠΟ ΤΟΝ 
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ 
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ,ΦΥΤΟ, ROSE

Ετικέτες Technorati: ΚΛΑΔΕΜΑ,ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΜΕ ΣΠΟΡΟ,ΜΕ ΜΟΣΧΕΥΜΑ,ΜΕ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ,ΠΟΤΙΣΜΑ,ΛΙΠΑΝΣΗ

Καλλιέργεια Η τριανταφυλλιές μπορούν να καλλιεργηθούν σε οποιοδήποτε έδαφος ,αν και το καλύτερο είναι ένα έδαφος με μεσαία σύσταση και ph 6,5 που να έχει καλλιεργηθεί καλά και να έχει εμπλουτιστεί με κοπριά ή λίπασμα . Στις ήδη εγκατεστημένες τριανταφυλλιές πρέπει να τις κάνουμε μια βασική λίπανση στο τέλος του χειμώνα μετά το κλάδεμα , ώστε να δημιουργήσουν μια ζωηρή και υγιή βλάστηση ,με αποτέλεσμα να έχουμε και ζωηρή ανθοφορία ,επίσης θα πρέπει να θυμόμαστε ότι κατά την διάρκεια της ανθοφορίας δεν χρησιμοποιούμε λιπάσματα , Πρέπει επίσης να τις ποτίζουμε ταχτικά και ιδίως τους θερμούς καλοκαιρινούς μήνες αλλά όχι υπερβολικά .

Πολλαπλασιασμός

Με σπόρο

Η τριανταφυλλιά μπορεί να πολλαπλασιασθεί με, σπόρο αν και δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος και αποφεύγεται ,διότι τα σπορόφυτα που προέρχονται μ αυτόν τον τρόπο δεν κρατούν τους μητρικούς χαρακτήρες και δίνουν άχρηστα υβρίδια . Παρόλα αυτά και επειδή διασταυρώνονται πολύ εύκολα , χρησιμοποιείται από τους γενετιστές για την παραγωγή νέων ποικιλιών. Αν όμως θέλουμε να εφαρμόσουμε αυτόν τον τρόπο πολλαπλασιασμού , τότε πρέπει να τα εμβολιάσουμε (ενοφθαλμίσουμε) με την επιθυμητή ποικιλία . Οι δενδρώδεις και θαμνώδεις τριανταφυλλιές του εμπορίου είναι όλες ενοφθαλμισμένες .

Ο πιο σίγουρος και αποτελεσματικός τρόπος πολλαπλασιασμού μετά τον ενοφθαλμισμό είναι με μόσχευμα (εφόσον πρόκειται για ποικιλίες που ριζοβολούν εύκολα) . Κατά το κλάδεμα διαλέγουμε επάκρια μοσχεύματα με νύχι ή με τακούνι , τα οποία θα πρέπει να είναι υγιή και να μη φέρουν αποχρωματισμούς , μήκους 30-40 cm και τα φυτεύουμε κατευθείαν στην οριστική τους θέση .Τα φυτεύουμε κατά τέτοιο τρόπο ώστε τα 2/3 να βρίσκονται εντός του εδάφους ,και πάνω από το έδαφος να βρίσκονται 2-3 οφθαλμοί . Εάν θέλουμε να τα φυτέψουμε σε γλάστρες , θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα αμμοαργιλώδες μίγμα προσθέτοντας και λίγη τύρφη ,θα πρέπει επίσης να εξασφαλίσουμε και την καλή αποστράγγιση . Η νάνες ποικιλίες πολλαπλασιάζονται αποκλειστικά με μοσχεύματα.

Πολλές ποικιλίες τριανταφυλλιάς πολλαπλασιάζονται και με μαλακά μοσχεύματα την άνοιξη και το καλοκαίρι , όμως για να ριζοβολήσουν θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες στοιχειώδης συνθήκες ριζοβολίας .(για τις συνθήκες ριζοβολίας των μοσχευμάτων θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο)

Κλάδεμα:

Νεοφυτεμένες δενδρώδεις ή θαμνώδεις :

Αν τις έχουμε φυτέψει το φθινόπωρο , πρέπει να τις κλαδέψουμε στο τέλος Μαρτίου ή νωρίς τον Απρίλιο Αν τις φυτέψαμε την άνοιξη θα τις κλαδέψουμε κανονικά στην εποχή τους , δηλαδή στο τέλος του χειμώνα . Οι θαμνώδεις κλαδεύονται στα 7 με 8 μάτια από το εμβόλιο ή από το έδαφος . Οι δενδροειδείς κλαδεύονται στο μισό από το αρχικό τους , ενώ οι υπόλοιπες κλαδεύονται σε τρία κύρια στελέχη , που κόβονται , στο ένα τρίτο περίπου από το αρχικό τους μήκος . Όλοι οι δευτερεύοντες βλαστοί που θα αναπτυχτούν στο εσωτερικό του θάμνου αφαιρούνται , ενώ οι υπόλοιποι κόβονται στα 2 μάτια .

Ήδη εγκατεστημένες ποικιλίες :

Τις κλαδεύουμε όταν ο καιρός το επιτρέπει , στο τέλος του χειμώνα ή στις αρχές Μαρτίου Κλαδεύουμε τους κύριους βλαστούς στα 4-5 μάτια , αλλά κρατάμε το κέντρο ανοιχτό και ελεύθερο από διασταυρωνομένους βλαστούς .Κλαδεύουμε τις νάνες πολύανθες ποικιλίες βαθιά , ενώ ψηλές ποικιλίες ελαφρότερα .Οι αναρριχώμενες και οι κρεμοκλαδείς είναι προτιμότερο να κλαδεύονται αμέσως μετά την ανθοφορία . Επίσης για τις εμβολιασμένες δεν πρέπει να ξεχνούμε να αφαιρούμαι τις παραφυάδες που φύονται κάτω από το εμβόλιο , αυτό βέβαια δεν ισχύει στην περίπτωση που έχουν παραχθεί από μόσχευμα.

Προβλήματα και ασθένειες:

Είναι θάμνος που έχει πολλούς εχθρούς και ασθένειες . Γενικά όλες προσβάλλονται από διαφορά έντομα και ασθένειες , οφειλόμενες σε μικροοργανισμούς και μύκητες ,γι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην καταπολέμηση τους (συχνά ραντίσματα ). Καλό είναι επίσης να προλαβαίνουμε την εμφάνιση των ασθενειών , ψεκάζοντας προληπτικά , κυρίως εναντίον του ωιδίου , της σκωρίασης ,των αφίδων των κοκκοειδών και του τετράνυχου.

Ποικιλίες : Είναι ένα μεγάλο γένος καλλωπιστικών θάμνων που καλλιεργείτε παγκόσμια όσο κανένα άλλο είδος , με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα πάνω από 500 είδη με χιλιάδες ποικιλίες και υβρίδια που προήρθαν από διασταυρώσεις . Ταυτόχρονα κάθε χρόνο εμφανίζονται και καινούρια .Έτσι δεν είναι δυνατόν να περιγράψει κανείς όλον αυτό τον αριθμό .

                                                                                     

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΔΑΦΝΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΦΥΤΟ / Daphne/Laurus nobilis

Με την ευκαιρία της εορτής των βαΐων αποφασίσαμε να γράψουμε ένα άρθρο για ένα φυτό γνωστό από την αρχαιότητα , την Δάφνη του Απόλλωνα ,που λέγεται και Βάϊα ή βάγια .

Περιγραφή του φυτού:
Η δάφνη είναι αειθαλές δέντρο που το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 10 -15 μέτρα , όμως επειδή δέχεται αυστηρό κλάδεμα , αντιμετωπίζετε ως θάμνος .Καλλιεργείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για το ωραίο , πυκνό και αρωματικό φύλλωμα του και για την εύκολη καλλιέργεια του Έχει φύλλα απλά δερματώδη , κατ εναλλαγή . τα άνθη της είναι μικρά πρασινοκίτρινα ,και εμφανίζονται τον Μάιο .Η καρποί είναι ρώγες σαν μικρές ελιές ,με πράσινο στην αρχή χρώμα που στη συνεχεία μαυρίζουν και παραμένουν στο δέντρο όλον σχεδόν τον χειμώνα προσελκύοντας τα πούλια και ιδιαίτερα τα κοτσύφια . Το αρωματικό φύλλωμα της αφού αποξεραθεί , χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική , όταν όμως είναι χλωρό δεν χρησιμοποιείτε διότι δίνει στο φαγητό μια πικρή γεύση . Η καλύτερη εποχή για να αποξεράνουμε φύλλα δάφνης είναι κατά την διάρκεια της ανθοφορίας ,διότι τότε το άρωμα της είναι έντονο. Από τους καρπούς της και όταν είναι πολύ ώριμοι παρασκευάζεται το δαφνέλαιο, αλλά πολλοί το παρασκευάζουν από τα φύλλα , το δαφνέλαιο από τα φύλλα είναι πολύ κατώτερης ποιότητος από αυτό που παρασκευάζετε από του καρπούς .

 

Καλλιέργεια:
Η καλλιέργεια της δάφνης δεν παρουσιάζει προβλήματα και μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα σχεδόν τα εδάφη , από τα όξινα έως τα αλκαλικά , και από τα αμμώδη έως και τα αργιλώδη ,αντέχει την ξηρασία και την παγωνιά -30 C , Εάν όμως ποτίζεται κάνει πολύ μεγαλύτερα φύλλα , το μέγεθος τους σχεδόν τριπλασιάζετε .

Πολλαπλασιασμός:

Ο πολλαπλασιασμός είναι εύκολος , και γίνεται με πολλούς τρόπους
1) Με σπόρο: Μπορούμε να φυτέψουμε σπόρο σε ένα τελάρο ή κατευθείαν στο έδαφος κατά την διάρκεια του χειμώνα , ο σπόρος για να φυτρώσει θα πρέπει να δεχτεί ένα διάστημα κρύου για να διακοπή ο λήθαργος . Αυτό σημαίνει ότι από την στιγμή που θα τον φυτέψουμε θα πρέπει να παραμείνει έξω σε ένα κρύο μέρος καθ όλη την διάρκεια του χειμώνα .Εάν θέλουμε να τον φυτέψουμε την άνοιξη , τον βάζουμε τουλάχιστον για 2 μήνες στο ψυγείο (όχι στην κατάψυξη ) και κατόπιν τον φυτεύουμε .
2) Με παραφυάδες:
Η δάφνη έχει την τάση να βγάζει πολλές παραφυάδες , αυτές μπορούμε να τις αφαιρέσουμε κατά την διάρκεια του χειμώνα και να τις φυτέψουμε εκεί που θέλουμε , είτε σε γλάστρες για να τις δυναμώσουμε , είτε κατ ευθείαν στην οριστική τους θέση . Πολλές φορές κάτω από ένα δέντρο βλέπουμε πολλά φυτά που με την πρώτη ματιά φαίνονται σαν παραφυάδες αλλά δεν είναι ,τα φυτά αυτά είναι σπορόφυτα από τον σπόρο που έπεσε από το ίδιο το φυτό , αυτό δεν μας εμποδίζει σε τίποτα να τα αφαιρέσουμε και να τα φυτέψουμε εκεί που θέλουμε. 
3) Με εμβολιασμό: Εάν θέλουμε να πολλαπλασιάσουμε κάποια συγκεκριμένη ποικιλία , θα πρέπει να την πολλαπλασιάσουμε με τον αγενή πολλαπλασιασμό .
Η παραφυάδες είναι μια καλή μέθοδος αλά θα πρέπει να σιγουρευτούμε ότι είναι γνήσια παραφυάδα και όχι σπορόφυτο. Εάν δεν είμαστε σίγουρη τότε μπορούμε να την πολλαπλασιάσουμε εύκολα με ημίσκληρα ή σκληρά μοσχεύματα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/cuttings-hardwood.html
Μπορούμε επίσης να εμβολιάσουμε τις διάφορες ποικιλίες χρησιμοποιώντας τα σπορόφυτα ως υποκείμενα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.
html http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5.html

Κλάδεμα:
Το κλάδεμα συνίσταται στην αφαίρεση των ξερών κλαδιών ,την διαμόρφωση του σχήματος , και τον περιορισμό του μεγέθους , Επειδή δέχεται αυστηρό κλάδεμα και χωρίς κανένα πρόβλημα , μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μπορντούρα ή φράχτη ψαλιδισμένο .

Προβλήματα και ασθένειες:
Δεν προσβάλετε από ασθένειες .Παρ όλο ότι δεν προσβάλετε από ασθένειες , διάφορα κοκκοειδή και τετράνυχοι φωλιάζουν επάνω στον κορμό και κάτω από τα φύλλα , αν και δεν δημιουργούν πρόβλημα στο ίδιο το φυτό μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα στα διπλανά φυτά .
Ψεκάστε με ένα ήπιο εντομοκτόνο (θερινό πολτό)

Ποικιλίες:

 Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες που η διαφορά του είναι στο σχήμα και το μέγεθος των φύλλων .
Ενδεικτικά αναφέρουμε :
Την Latifolia με φύλλα μεγάλα και σχήμα ωοειδές .
Την Augustifolia με φύλλα στενά

Ιστορία:

Θα πρέπει για ιστορικούς και μόνον λογούς να γνωρίζουμε ότι η δάφνη του Απόλλωνα καμία σχέση δεν έχει με την Κυριακή των βαΐων . Από την μετάφραση του ευαγγελίου βλέπουμε ότι τα Βάϊα των φοινίκων είναι κλαδιά από φοίνικες και όχι κλαδιά δάφνης πήραν κλάδους ἀπὸ φοίνικας Η δάφνη όμως ήταν το ιερό δέντρο του Απόλλωνα και την χρησιμοποιούσε η πυθία γι να λέει του χρησμούς . Υιοθετήθηκε από του χριστιανούς όταν αυτοκράτορας τις βυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν ο μέγας Κωνσταντίνος 312-337 Ο μέγας Κωνσταντίνος ήταν ειδωλολάτρης μέχρι την ηλικία των 50 ετών, μετά βαφτίστηκε και έγινε χριστιανός .Κατά την διάρκεια της αυτοκρατορικής του θητείας , ο χριστιανισμός υιοθέτησε πολλά πράγματα από του ειδωλολάτρες ,και ένα από αυτά είναι και η μεταφορά της δάφνης στην εκκλησία κατά την Κυριακή των βαΐων. Αυτά για να γνωρίζουμε ότι η μεταφορά δάφνης στην εκκλησία είναι ένα ειδωλολατρικό έθιμο και όχι χριστιανικό.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Βαΐων (Κατά Ιωάννην ιβ΄ 1-18)
Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ' αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου.

Μεταφραση:
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν πολὺς κόσμος ποὺ εἶχε ἔλθει εἰς τὴν ἑορτήν, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐπῆραν κλάδους ἀπὸ φοίνικας καὶ ἐβγῆκαν πρὸς προϋπάντησίν του καὶ ἔκραζαν, «Ὡσαννά, εὐλογημένος νὰ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔρχεται εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Ὁ δὲ Ἰησοῦς εὑρῆκε ἕνα μικρὸν ὄνον, καὶ ἐκάθησε ἐπάνω του, καθὼς εἶναι γραμμένον, «Μὴ φοβᾶσαι, θυγατέρα Σιών, νά, ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθισμένος εἰς ἕνα πουλάρι ὄνου».
                                                                   

                                                                  ΑΠΟ ΤΟΝ 
                                                       ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
                                                           kutsukiss@gmail.com


 

Read More

ΟΡΤΑΝΣΙΑ / HYBRANGEA

 

 

Ετικέτες Technorati: ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ,ΠΟΤΙΣΜΑ,ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΜΕ ΜΟΣΧΕΥΜΑ,ΜΕ ΔΙΑΙΡΕΣΗ,ΧΩΜΑ,ΕΔΑΦΟΣ,ΚΛΑΔΕΜΑ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ,ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ,ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ

Περιγραφή του φυτού:
Γένος που περιλαμβάνει εξαιρετικά καλλωπιστικούς θάμνους ,ως επί το πλείστον φυλλοβόλους , με φύλλα αντίθετα , απλά και με άνθη 2 ειδών που εμφανίζονται σε απόκριες ταξιανθίες (σφαίρα). Στη μια περίπτωση τα άνθη είναι μικρά , με πέταλα και σέπαλα κανονικά , ενώ στο άλλο είδος τα άνθη είναι στείρα με σέπαλα μεγάλα (πεταλοειδή),ενώ τα πέταλα είναι ασήμαντα και καταλαμβάνουν το κέντρο . Στις περισσότερες ποικιλίες τα γόνιμα άνθη είναι πολύ λίγα ή λείπουν εντελώς , ενώ αντίθετα τα στείρα είναι πολλά κα βρίσκονται συνήθως στην περιφέρεια , ενώ σε άλλες είναι όλα στείρα . Το χρώμα τους είναι εντυπωσιακό , άσπρο , κόκκινο , ροζ , ρόδινο , μωβ μπλε κ.λπ. και η ανθοφορία τους αρχίζει από τα τέλη Μαΐου και διαρκεί μέχρι τα τέλη Νοέμβριου . 

Καλλιέργεια: 
Η ορτανσία είναι γενικά ασβεστόφοβο φυτό και θέλει χώμα όξινο έως ουδέτερο για να ευδοκίμηση . Το χρώμα των λουλουδιών εξαρτάται επίσης από την οξύτητα του εδάφους , εάν το χώμα είναι πολύ όξινο 4,5 ph τότε τα άνθη της έχουν χρώμα βαθύ μπλε , ενώ σε ph 7 παίρνουν το χρώμα του ροζ . Έτσι μπορούμε να καθορίσουμε εμείς , για το τη χρώμα θα έχει η ορτανσία μας , προσοχή θα πρέπει να δώσουμε όμως στο να μην ξεπεράσουμε το όριο ph 7 , γιατί τότε θα έχουμε κιτρίνισμα των φύλλων από τροφοπενία σιδηρού . Ο σίδηρος για να απορροφηθεί από το φυτό θα πρέπει να είναι ευδιάλυτος στο νερό , και μόνον ο σίδηρος που είναι στην δισθενή του μορφή είναι ευδιάλυτος στο νερό . Μην χρησιμοποιείται καρφιά , βίδες , πέταλα και όλα τα συναφή για να δώσετε στο φυτό σας σίδηρο , ο σίδηρος (σκουριά) που προέρχεται από αυτά μέταλλα είναι στη τρισθενή του μορφή και δεν είναι ευδιάλυτος στο νερό , περισσότερα για αυτό το θέμα θα γράψουμε ένα νέο άρθρο .
Επειδή όπως είπαμε η ορτανσία είναι φυτό ασβεστόφοβο θα πρέπει να κρατήσουμε και μια ισορροπία ως προς το έδαφος .
Η ορτανσίες είναι φυτά που αγαπούν τη ζέστη αλλά δεν αγαπούν την άμεση έκθεση στον Ήλιο , αγαπούν επίσης την υγρασία και το κατάβρεγμα των φύλλων ιδιαίτερα τις θέρμες μέρες του καλοκαιριού (εννοείτε ότι το πότισμα και το κατάβρεγμα θα γίνει το πρωί ή το απόγευμα και όχι το μεσημέρι) , όσο για την λίπανση θα πρέπει να προμηθευτείτε ένα πλήρες λίπασμα για ανθοφόρα φυτά και κατάλληλο για οξύφυλλα .

Πολλαπλασιασμός: ο πολλαπλασιασμός της ορτανσίας γίνεται με πολλούς τρόπους και σίγουρα αυτός που ενδιαφέρεται να πολλαπλασιάσει τα φυτά του σίγουρα θα βρει κάποιον τρόπο και δεν θα τον απογοήτευση . Επειδή η ορτανσία είναι ένας θάμνος πολυκλαδής βγάζει δηλαδή από την βάση του πολλά κλαδιά που έχουν ριζικό σύστημα και θεωρούνται σαν παραφυάδες , μπορούμε να διαιρέσουμε το παλιό φυτό , και αφού το κάθε κλαδί το κόψουμε έτσι ούτος ώστε να μείνουν επάνω του 2 έως 3 οφθαλμοί και κατόπιν να το φυτέψουμε
. Πολλαπλασιάζετε επίσης με σκληρά και μαλακά μοσχεύματα ,σχετικά άρθρα θα βρείτε εδώ: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/04/cuttings-hardwood.html .
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/04/softwood-cuttings.html
Το χώμα που θα χρησιμοποιήσουμε για τα μοσχεύματα ή για την διαίρεση θα πρέπει να είναι ένα μέρος άμμου και ένα μέρος τύρφης , αντί για άμμο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περλίτη αλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι ο περλίτης κρατά παρά πολύ νερό με αποτέλεσμα τα μοσχεύματα κα ιδιαίτερα αυτά του μαλακού ξύλου μπορεί να σαπίσουν άρα θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή στην υγρασία του περλίτη , επίσης αντί για τύρφη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φυλλόχωμα που έχουμε μαζέψει εμείς από κάποια ορεινή περιοχή .

Κλάδεμα: Επειδή η ορτανσία ανθίζει σε κλαδιά της τρέχουσας εποχής , θα πρέπει να την κλαδέψουμε βαθειά στο τέλος του χειμώνα αφήνοντας 2 έως 3 οφθαλμούς.Σχετικό άρθρο για το βαθύ κλάδεμα θα βρείτε εδώ:  
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/03/pruning-shrubs.html

Προβλήματα και ασθένειες: Η ορτανσία δεν προσβάλλεται από ασθένειες .
Προβλήματα μπορεί να δημιουργήσουν διάφορα κοκκοειδεί και τετράνυχοι που φωλιάζουν κάτω από τα σκιερά φύλλα της ορτανσίας και απομυζούν του χυμούς από τους τρυφερούς βλαστούς , αποτέλεσμα το φυτό να εξασθενεί και να κάνει μικρότερα άνθη, καταπολεμήστε τα με ένα ήπιο εντομοκτόνο (θερινό πολτό ) .

Κίτρινα φύλλα (χλώρωση) : Εμφανίζεται στα φύλλα και ιδιαίτερα στις θέσεις μεταξύ των νευρώσεων (αποχρωματισμός κιτρίνισμα ). Οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές : έλλειψη σιδήρου , ή υψηλό pH , προσθέτουμε στο έδαφος θεϊκό σίδηρο ο οποίος θα εμπλουτίσει το έδαφος με σίδηρο και θα ρυθμίσει το ph ( χρησιμοποιήστε τον συμφώνα με της αναγραφόμενες οδηγίες )
Μειωμένη δραστηριότητα τω ριζών που μπορεί να οφείλεται είτε σε αλκαλικότητα του εδάφους ,είτε σε μεγάλη συγκέντρωση αλάτων στο έδαφος , είτε ακόμα σε υπερβολική υγρασία του εδάφους (υπερβολικό πότισμα ή κακή αποστράγγιση ) , σε προσβολή από μικρόβια (καρκίνος του κορμού ή των ριζών από νηματώδεις  (άσπρα σκουλήκια )) .
Η χλώρωση μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις ,να προληφθεί με την προσθήκη στο έδαφος θεϊκού σιδήρου . Σε όλες τις άλλες πρέπει πρώτα να εμφανιστεί και μετά , αφού βρούμε σε τι οφείλεται , να ενεργήσουμε ανάλογα με την περίπτωση .

Ποικιλίες:
Από τα διάφορα είδη , τα πιο ενδιαφέροντα είναι:
Hydrangea hortensias : η γνωστή σε όλους ορτανσία, που το ύψος της φτάνει το ένα μέτρο . Έχει φύλλα μεγάλα οδοντωτά , άνθη που ποικίλουν στο χρώμα ,και σε μεγάλες επάκριες ταξιανθίες με πολύ λίγα ή και καθόλου γόνιμα άνθη . Άπειρες διασταυρώσεις έχουν δώσει έναν πολύ μεγάλο αριθμό ποικιλιών , όπως η (Ami Pasquier), με μεγάλα κόκκινα-πορφυρά άνθη , η (King George V ), Με μεγάλα ρόδινα άνθη , η (Madame Mouilliere), με πάρα πολύ μεγάλα κάτασπρα άνθη , η ( Godian ) μπλε άνθη.
Hydrangea paniculata: και κυρίως η ποικιλία ( Grantiflora ) φτάνει επίσης το ένα μέτρο ύψος, έχει φύλλα ωοειδή –επιμήκη και άνθη άσπρα, μεγάλα σε πυραμιδοειδείς ταξιανθίες, που εμφανίζονται το καλοκαίρι, και με όλα τα άνθη στείρα.
Hydrangea petiolaris: Είναι μια ορτανσία αναρριχώμενη που το ύψος της φτάνει σε ύψος τα 10 με 15 μέτρα, με βλαστούς σαρκώδεις που προσφύονται όπως ακριβώς οι βλαστοί του κισσού. Έχει φύλλα οβάλ , οδοντωτά , υποκίτρινα στο κάτω μέρος . Τα άνθη είναι άσπρα με μεγάλο αριθμό , επίσης είναι μια από τις ορτανσίες που έχουν γόνιμα άνθη ,ενώ λίγα άγονα βρίσκονται στην περιφέρεια με 4 ή 5 σέπαλα Τα άνθη της εμφανίζονται τον Μάιο με Ιούνιο .
                                                                                    



                                                                           ΑΠΟ ΤΟΝ
                                                             ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ 
                                                               kutsukiss@gmail.com

                                                                  

Read More

ΤΣΙΝΤΟΝΙΑ,ΑΝΘΟΚΥΔΩΝΙΑ, CHAENOMELES

Ετικέτες Technorati: ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΜΕ ΜΟΣΧΕΥΜΑ,ΜΕΠΑΡΑΦΙΑΔΕΣ,ΚΛΑΔΕΜΑ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ,ΕΔΑΦΟΣ,ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

 

 

Ετικέτες Technorati: ΕΔΑΦΟΣ

Περιγραφή του φυτού
Οι ανθοκυδωνιές ή ιαπωνικές κυδωνιές είναι θάμνοι ανθεκτικοί σε αντίξοες καιρικές συνθήκες , αφού μπορούν να καλλιεργηθούν τόσο στα θερμά όσο και στα ψύχρα μέρη . Είναι θάμνοι φυλλοβόλοι ή ημιαειθαλείς και κατάγονται από την ανατολική Ασία . Είναι θάμνοι πολυκλαδοι , και ανθίζουν στα τέλη του χειμώνα και πριν βγάλουν φύλλα Καλλιεργούνται για τα ωραία τους άνθη ,
Καλλιέργεια
Όλες οι ανθοκυδωνιές καλλιεργούνται εύκολα σ οποιοδήποτε έδαφος , αλλά προτιμάνε θέσεις λιαζόμενες.
Πολλαπλασιασμός
Οι ανθοκυδωνιές πολλαπλασιάζονται με μοσχεύματα με διαίρεση με παραφυάδες και με καταβολάδες ,πολλαπλασιάζονται επίσης με σπόρο ,αν και δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αφού τα σπορόφυτα δεν θα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τα μητρικά φυτά , επιπλέον για να φυτρώσουν οι σπόροι θα πρέπει να περάσουν από ένα διάστημα σε συνθήκες ψύχους για να διακοπή ο λήθαργος και να φυτρώσουν .
Γι αυτό η μέθοδος αυτή δεν είναι η ενδεδειγμένη , αν παρόλα αυτά την χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να βάλουμε του σπόρους για 2 μήνες στο ψυγείο (όχι στην κατάψυξη) κα να τους φυτέψουμε στις αρχές ης άνοιξης .Μπορούμε επίσης να φυτέψουμε (σταματήσουμε) τους σπόρους το φθινόπωρο και να τους αφήσουμε έξω εκτεθειμένους στις καιρικές συνθήκες , εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι θα πρέπει να προστατεύουμε του σπόρους από τυχόν επιθέσεις (ζώων πουλιών κλπ)
Ο ευκολότερος και πιο διαδεδομένος τρόπος πολλαπλασιασμού είναι με παραφυάδες και με διαίρεση. Μπορούμε να βγάλουμε παραφυάδες ή να διαιρέσουμε το φυτό μετά την πτώση των φύλλων ,στις αρχές δηλαδή του χειμώνα και πριν από την άνθιση .Τα νέα φυτά μπορούμε να τα φυτέψουμε σε μικρές γλάστρες για να δυναμώσουν οι ρίζες και μετά να τα φυτέψουμε στην οριστική τους θέση , μπορούμε επίσης να τα φυτέψουμε και κατευθείαν στην οριστική τους θέση .
Πολλαπλασιάζονται επίσης με μοσχεύματα από ώριμο ή ημιώριμο ξύλο που θα πρέπει να φυτευτούν το χειμώνα και θα πρέπει να παραμείνουν εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες .
Κλάδεμα
Επειδή είναι θάμνος πολυκλαδής που σημαίνει ότι φύονται πολλές παραφυάδες, δεν χρειάζεται κλάδεμα, παρά μόνον η αφαίρεση των ξερών κλαδιών, και των κλαδιών που μπορεί να χαλάνε το σχήμα .Το κλάδεμα για την διαμόρφωση του σχήματος πρέπει να γίνετε μετά το τέλος της ανθοφορίας , ενώ τα ξερά τα αφαιρούμε αφού ξεραθούν .
Προβλήματα και ασθένειες
Είναι θάμνος ανθεκτικός σε ασθένειες και δεν παρουσιάζει προβλήματα . όμως το καλοκαίρι πολλά έντομα φωλιάζουν κάτω από το φυτό , και ιδιαίτερα κάτω από τα φύλλα και ανάμεσα στα κλαδιά, αν και δεν δημιουργούν πρόβλημα στο ίδιο το φυτό μπορεί να μετακινηθούν και να δημιουργήσουν πρόβλημα στα διπλανά φυτά , προληπτικά ψεκάζουμε με ένα ήπιο εντομοκτόνο (θερινό πολτό) .
Ποικιλίες
Από τα καλλιεργούμενα είδη
Η Chaenomeles japonica είναι ένα είδος νάνο , που δεν ξεπερνά σε ύψος το 1,5 μέτρο και βγάζει άνθη πορτοκαλοκίτρινα την άνοιξη . Ανάμεσα στις πιο εντυπωσιακές ποικιλίες της είναι η (Alba grandiflora με άσπρα άνθη) , η (rosea grantiflora με ροζ-κοκκινα άνθη) και η (Rubra grantiflora με κατακόκκινα άνθη) και των τριών τα άνθη είναι πολύ μεγάλα.
Η Chaenomeles spesiosa φτάνει σε ύψος τα 3 μέτρα ανθίζει νωρίτερα , προς τα τέλη του χειμώνα , τα άνθη της είναι άλικα κόκκινα ,και ομαδικά . Έχει δώσει έναν αριθμό από σημαντικές ποικιλίες με μεγάλα άνθη διαφόρων χρωμάτων . Ανάμεσα σ αυτές , εντυπωσιακές είναι η ( Brilliant με χρώμα άλικο ) , η ( Moerloosii με χρώμα ροζ και άσπρο) η ( Nivalis με χρώμα άσπρο ) ,η ( Phylis Moore με χρώμα ροζ της αμυγδαλιάς , ημίδιπλα ) και η( Spitfire με χρώμα σκούρο κόκκινο) .
Από μια διασταύρωση της Chaenomeles japonica και της Chaenomeles spesiosa προήρθε η Chaenomeles χ Superba ,η οποία έδωσε ποικιλίες με ζωηρόχρωμα άνθη . Μερικές από τις καλύτερες είναι η Knarhill Scarlet με άνθη έντονα κόκκινα , που κρατάνε για πολύ μεγάλο διάστημα η Nicoline με άνθη άλικα η Hever Castle με χρώμα ροζ , η Rowallane με χρώμα πορφυρό ηRosea Flofe Pleno με άνθη διπλά και χρώματος ροζ η Apple Blossom με άνθη μεγάλα και χρώμα ελαφρά ροζ . Αυτές όλες οι ποικιλίες έχουν το χαρακτηριστικό ότι , αμέσως μετά την ανθοφορία , εμφανίζονται πάνω στα κλαδιά οι καρποί τους που είναι μεγάλοι ,κίτρινοι και αρωματικοί.
                                                                                    
                                                                         ΑΠΟ ΤΟΝ
                                                            ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ 
                                                                  kutsukiss@gmail.com

Read More

ΜΑΝΟΛΙΑ-ΜΑΝΩΛΙΑ-magnolia

Ετικέτες Technorati: ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ,ΚΛΑΔΕΜΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ

Περιγραφή του φυτού:
Οι μανόλιες είναι μικρά δέντρα και θάμνοι άλλα αειθαλή και άλλα φυλλοβόλα, όλα πολύ εντυπωσιακά και κατάλληλα για μικρούς κήπους Έχουν φύλλα απλά ακέραια και άνθη πολύ εντυπωσιακά μέτρια ως πολύ μεγάλα που εμφανίζονται στην άκρη των βλαστών , λευκά ,ρόδινα ,κίτρινα ,ακόμα και κόκκινα .
Δεξιά στην εικόνα το φυλλοβόλο είδος η μανόλια stellata με άνθη χρώματος καθαρού λευκού που ανθίζει στα τέλη του χειμώνα και πριν από την εμφάνιση των φύλλων.   
Το αειθαλές είδος η μανόλια grantiflora ,που το ύψος της φτάνει τα 3 μέτρα θα μπορούσε κανείς να την κατατάξει στα δέντρα παρά στου θάμνους ,αλά η ανάπτυξη της είναι πολύ αργή με αποτέλεσμα μερικοί να την κατατάσσουν και να την χρησιμοποιούν σαν θάμνο.
Το σχήμα της είναι πυραμοειδής , με κλαδιά που ξεκινάμε σχεδόν από το έδαφος α φύλλα της είναι πολύ μεγάλα ,παχιά, που δίνει την εντύπωση φίκου ,η πάνω επιφάνεια είναι πράσινη και λαμπερή ενώ η κάτω είναι κάπως χνουδωτή με χρώμα της σκουριάς
Τα άνθη της είναι άσπρα πολύ μεγάλα και πολύ αρωματικά με 9-12 πέταλα.
ανθίζει από τον Ιούνιο και διατηρείτε ανθισμένη μέχρι και τον Αύγουστο.
Καλλιέργεια:
Οι μανόλιες ευδοκιμούν σε πλούσια σε οργανική ουσία εδάφη ,αρκετά πορώδη ώστε να αποστραγγίζουν καλά ,που να συγκρατούν όμως αρκετή υγρασία, είναι οξύφιλα φυτά και δεν αντέχουν στα πολύ ασβεστώδη εδάφη ,ένα ph γύρο στο 6 είναι ένας καλός συμβιβασμός για την καλή ανάπτυξη του φυτού. Για να το πετύχουμε αυτό ενσωματώνουμε στο έδαφος αρκετή ποσότητα οργανικής ουσίας τύρφης ή καστανοχώματος Αντέχουν επίσης πολλούς βαθμούς κάτω του (0) -20, το καλοκαίρι όμως που ανθίζουν θέλουν ηλιόλουστες θέσεις. Πολλαπλασιασμός
Ο πολλαπλασιασμός της μανόλιας με μοσχεύματα είναι δύσκολος (αν όχι ακατόρθωτος) ακόμη και για τους ποιο έμπειρους καλλιεργητές πόσο μάλλον για τους ερασιτέχνες .Ακόμα και αν χρησιμοποιήσουμε τις ποιο σύγχρονες μεθόδους (υδρονέφωση)δεν θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα .Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να βρούμε άλλες μεθόδους πολλαπλασιασμού για να μπορέσουμε να πολλαπλασιάσουμε τα φυτά μας.
Μια στάνταρ και σίγουρη μέθοδος είναι οι σπόροι .
Για να πολλαπλασιάσουμε την μανόλια με σπόρους θα πρέπει να κάνουμε μια προεργασία, αφού μαζέψουμε σπόρους από κάποιο δέντρο μανόλιας (ωριμάζουν και είναι έτοιμοι για μάζεμα στα τέλη φθινόπωρου) θα πρέπει να τους απαλλάξουμε από την κόκκινη φλούδα (πέτσα) που τους περιβάλει. Μια εύκολη μέθοδος για να απαλλαγούμε από την κόκκινη φλούδα που τους περιβάλει, είναι να βάλουν τους σπόρους για μια περίπου εβδομάδα σε μια νάιλον σακούλα και να την δέσουμε από πάνω για να μην εξατμίζετε η υγρασία ,σε 10 περίπου μέρες η φλούδα θα σαπίσει και θα αποκολλάτε εύκολα ,έτσι ξεπλένοντας τους με άφθονο νερό θα έχουμε καθαρούς σπόρους , (κατά το ξέπλυμα θα πρέπει να προσέξουμε όσοι σπόροι ανεβαίνουν στην επιφάνεια του νερού να τους πετάξουμε.
Επειδή οι σπόροι της μανόλιας δεν φυτρώνουν εάν δεν περάσουν από μια περίοδο ψύχους 2-3 μηνών για να διακοπή ο λήθαργος, κάνουμε το εξής : Τοποθετούμε τους σπόρους σε ένα βρεμένο κομμάτι ύφασμα, χαρτοπετσέτα ή εφημερίδα και τους τοποθετούμε σε ένα βάζο και το κλείνουμε από πάνω για να μη στεγνώσουν οι σπόροι (μπορούμε αντί για τα ως άνω υλικά ύφασμα χαρτοπετσέτα κ.λπ. να χρησιμοποιήσουμε λίγη άμμο, επίσης αντί για βαζάκι να χρησιμοποιήσουμε μια νάιλον σακούλα ,εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μη στεγνώσουν οι σπόροι).
Τοποθετούμε τους σπόρους στη συντήρηση του ψυγείου και τους αφήνουμε εκεί μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου όπου και θα πρέπει να τους φυτέψουμε.
Φύτευμα των σπόρων : αφού η μανόλια είναι φυτό οξύφιλο, θα πρέπει να προμηθευτούμε και το κατάλληλο χώμα (χώμα για οξύφιλα φυτά) μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε και τύρφη ,πάντως οποιονδήποτε από τα ανωτέρω χώματα και αν χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να προσθέσουμε και μια ποσότητα 1/1 άμμου έτσι θα βοηθήσουμε την καλή αποστράγγιση . (σχετικά με το φύτευμα τον σπόρων και το χώμα θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο) . Εδώ θα πούμε μόνον ότι καλύτερα είναι φυτευτούν σε μικρά γλαστράκια ή πλαστικά κυπελάκια μιας χρήσεως ,έτσι θα μπορούμε όταν μεγαλώσουν να τα μεταφυτεύσουμε οποιανδήποτε στιγμή και να αποφύγουμε το τρακ της μεταφύτευσης.
Εμβολιασμός:
Τα σπορόφυτα που αποκτήσαμε με τον παραπάνω τρόπο είναι πιθανόν να χρειαστεί να τα εμβολιάσουμε για αποκτήσουμε κάποιες ποικιλίες που δεν είναι γνήσια είδη και δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν ούτε με σπόρο ούτε με μόσχευμα.
Σ αυτήν την περίπτωση χρησιμοποιούμε τον αγγλικό εμβολιασμό τον χειμώνα ή τον ενοφθαλμισμό το καλοκαίρι (υπάρχουν σχετικά άρθρα στον ΑΓΕΝΗ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟ). http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_28.html Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι για να έχουμε επιτυχία στον εμβολιασμό της μανόλιας θα πρέπει στα εμβολιασμένα φυτά να εξασφαλίσουμε συνθήκες θερμοκηπίου .Για να το πετύχουμε σκεπάζουμε τα εμβολιασμένα φυτά για 20 περίπου μέρες με μια πλαστική σακούλα.
Η μανόλια πολλαπλασιάζετε επίσης και με εναέριες καταβολάδες (σχετικό άρθρο θα γράψουμε στον αγενή πολλαπλασιασμό) Κλάδεμα Δεν χρειάζεται κλάδεμα παρά μόνον η αφαίρεση των ξερών κλαδιών
Μπορούμε όμως να την κλαδέψουμε για να κρατήσουμε το σχήμα και το ύψος στα επιθυμητά επίπεδα.
Προβλήματα και ασθένειες:
Τα μεγάλα φυτά δεν προσβάλλονται από ασθένειες ,τα σπορόφυτα όμως μπορεί να προσβληθούν από σήψη των ριζών και του στελέχους αν η αποστράγγιση δεν είναι ικανοποιητική καθώς επίσης και ο αερισμός τους ,Προληπτικά φροντίστε τον καλό αερισμό και την καλή αποστράγγιση , αν όμως σας συμβεί θα πρέπει να λάβετε ποιο δραστικά μέτρα χρησιμοποιήστε ένα χαλκούχο σκεύασμα και συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό .Μην χρησιμοποιείτε τα διαφορά γιατροσόφια που έχετε διαβάσει η ακούσει γιατί μπορεί να ανεβάσετε επικίνδυνα το ph και να καταστρέψετε τα φυτά σας από άλλη αιτία .
Κίτρινα φύλλα:
Η αύξηση του ph πάνω από το 7 και η έλλειψη σιδήρου στο έδαφος , εμφανίζεται σε όλα τα οξύφιλα φυτά με το γνωστό φαινόμενο το κιτρίνισμα των φύλλων . Χρησιμοποιήστε θεϊκό σίδηρο (και σύμφωνα με τις οδηγίες που αναγράφονται στη συσκευασία ) ο οποίος θα διόρθωση και το ph. Το κιτρίνισμα των φύλλων , όταν το φυτό βρίσκεται φυτεμένο σε γλάστρα μπορεί να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες όπως : α) κακή αποστράγγιση , β) νηματώδεις .  
Τα μεγάλα φυτά παρόλο που δεν παρουσιάζουν προβλήματα από ασθένειες παρουσιάζουν προβλήματα από διάφορες τροφοπενίες ,γι αυτό καλό θα είναι να τα λιπαίνετε με ένα πλήρες λίπασμα κατάλληλο για οξύφιλα στην αρχή της άνοιξης .Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι στα κλαδιά και τα φύλλα της μανόλιας μπορεί να φωλιάσουν διάφορα έντομα (ακάρεα , κοκκοειδή ,κλπ) που δεν είναι και τόσο επικίνδυνα για το ίδιο το φυτό, είναι όμως επικίνδυνα για τα διπλανά φυτά ,που μπορεί να μεταδοθούν να πολλαπλασιαστούν και να τα καταστρέψουν σε πολύ λίγο χρόνο .Για να αποφύγετε αυτό το πρόβλημα ,ψεκάστε στην αρχή της άνοιξης με ένα ήπιο εντομοκτόνο (θερινό πολτό) και επαναλάβετε τον ψεκασμό μετά από 1 περίπου μήνα.      
    
    
                                                                ΑΠΟ ΤΟΝ                                                   
                                                 ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
                                                         kutsukis@gmail.com
    
                                                                                                                     

Read More