ΡΟΔΙΑ-PUNIKA

Περιγραφή του φυτού:

Είναι δενδρώδης θάμνος που διακρίνεται σε δυο είδη

Τη ροδιά την καλλιεργημένη ( Punika granatum ) που είναι ιθαγενής της Περσίας , απ όπου διαδόθηκε σ όλες τις χώρες εύκρατης ζώνης, και κυρίως στις παραμεσόγειες περιοχές, σαν καρποφόρο δεντρό.

Και την ( Punika nana) που προέρχεται από τη Ν. Αμερική και καλλιεργείται σ όλο τον κόσμο

σαν καλλωπιστικό φυτό.

Η ροδιά είναι δενδρώδης θάμνος , φυλλοβόλος , με ανάπτυξη πολύ γρήγορη αλλά με μικροί βλάστηση. Αν δεν κλαδευτεί αναπτύσσεται σε ύψος το πολύ 3 με 4 μέτρα.

Η ρίζα της είναι ισχυρή και γονατοειδής. Ο κορμός της διακλαδίζεται χαμηλά και δημιουργεί πυκνή κόμη από νεαρούς κλάδους μακριούς και λεπτούς, που όταν είναι νέοι τελειώνουν σε αγκάθια, για να προστατεύονται από τα φυτοφάγα ζώα. Τα φύλλα έχουν διάταξη αντίθετα καθ εναλλαγή, είναι λογχοειδή, στην αρχή κοκκινωπά , αργότερα γίνονται ζωηρά πράσινα, πολύ γυαλιστερά και λάμπουν. Τα άνθη εμφανίζονται μεμονωμένα ή ανά 3 έως 5, είναι σχεδόν άμισχα, με κάλυκα σκληρό, περγαμηνοειδή, με χρώμα κοκκινωπό, χωρίζονται σε οδοντωτούς λοβούς και περικλείουν στεφάνη από 5 πέταλα με έντονο κόκκινο χρώμα . Τα άνθη εμφανίζονται μετά τα φύλλα , στο τέλος της άνοιξης , από το Μάιο μέχρι τον Ιούνιο . Λόγω δε της ομορφιάς τους , πολλές φορές καλλιεργείται σαν καλλωπιστική , παρά σαν καρποφόρος.

Καλλιέργεια:

Ευδοκιμεί σε περιοχές με μακρύ , ζεστό και ξερό καλοκαίρι . Αν και είναι φυλλοβόλο έχει μικρές ανάγκες σε κρύο για να διακόψει το λήθαργο . Ανέχεται το κρύο όπως και η ελιά . Από άποψη εδαφικών αναγκών δεν έχει ιδιαίτερες απαίτησης , αφού μπορεί να καλλιεργηθεί και να ευδοκιμήσει σε οποιοδήποτε έδαφος , ακόμα και στα πολύ αλκαλικά . Όσον αφορά τη λίπανση , αν υπάρχει ανάγκη πρέπει να γίνεται με σύνθετα λιπάσματα από μικρές μέχρι μέτριες δόσεις.

Όσον αφορά το πότισμα , και εφόσον ποτίζεται , πρέπει κανείς να προσέχει κατά την περίοδο της ωρίμανσης των καρπών , γιατί συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να σκίζονται οι καρποί . Αυτό οφείλεται σε πότισμα ή βροχή που γίνεται μετά από περίοδο παρατεταμένης καλοκαιρινής ξηρασίας .

Πολλαπλασιασμός:

Ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει με όλους τους τρόπους πολλαπλασιασμού.

Με σπόρο:

Με μοσχεύματα :

Μοσχεύματα από μαλακό ξύλο http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/softwood-cuttings.html

Μοσχεύματα από ημίσκληρο ξύλο http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html

Μοσχεύματα από σκληρό ξύλο http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/cuttings-hardwood.html

Με παραφυάδες :

Με καταβολάδες :

Καταβολάδες εναέριες http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html

Καταβολάδες συνηθισμένες http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4.html

Κλάδεμα:

Το κλάδεμα συνίσταται περισσότερο στο καθάρισμα των κλαδιών , ώστε να διατηρείται η κόμη ανοιχτοί, στην αφαίρεση των ξερών κλαδιών , και στη διατήρηση του ύψους και του σχήματος.

Προβλήματα και ασθένειες:

Στις δικές μας περιοχές δεν έχουν παρατηρηθεί προβλήματα και ασθένειες .

 

Ποικιλίες:

Υπάρχουν δυο διαφορετικές ομάδες καλλιεργούμενων ποικιλιών που χαρακτηρίζονται από τη γεύση των καρπών , η ομάδα των ξινών καρπών και η ομάδα των γλυκών . Όλες οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι σπορόφυτα και έχουν το όνομα του τόπου απ όπου προέρχονται .

Read More

ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ

Ετικέτες Technorati: ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ,ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ.ΣΑΤΣΟΥΜΑ,ΚΛΗΜΕΝΤΙΝΗ,ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

Από τα καλλιεργούμενα γνωστά εσπεριδοειδή , η μανταρινιά αντέχει πιο πολύ στο ψύχος απ όλα τα αλλά , έκτος από ελάχιστες εξαιρέσεις , όπως είναι η αμερικανική ποικιλία Tempe . Αντίθετα ,οι καρποί της είναι πιο ευαίσθητοι στο κρύο απ ότι τα πορτοκάλια ή τα γκρέιπ φρουτ . Από τις διάφορες ποικιλίες μανταρινιάς , πιο ανθεκτικές είναι οι ποικιλίες της ομάδας Σατσούμα και King Kunenbo . Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες μανταρινιάς που θα μπορούσαν να χωριστούν σε τέσσερις μεγάλες ομάδες : Στην ομάδα του μεσογειακού μανταρινιού , την ομάδα του κοινού μανταρινιού , την ομάδα των ποικιλιών Σατσούμα και την ομάδα των ποικιλιών Kink . Στα μανταρίνια της πρώτης ομάδας ανήκουν τα μανταρίνια που καλλιεργούνται στις χώρες της Μεσογείου , τις ευρωπαϊκές , τις αραβικές , στην Τουρκία , αλλά και στην Αυστραλία , τη Βραζιλία , το Μεξικό και την Αμερική . Ο καρπός τους είναι μέσου μεγέθους και λίγο πλακέ . Ο φλοιός είναι λεπτός , λείος και αποσπάται εύκολα . Έχει χρώμα κιτρινοπράσινο Η σάρκα είναι τρυφερή , χυμώδης , αρωματική και γλυκιά . Έχει πολλά σπόρια και είναι ποικιλία μεσοπρώιμη . Θεωρείται ποικιλία που αντέχει στο ψύχος και στις αντίξοες συνθήκες , αλλά δεν παράγει καρπό κάθε χρόνο ( παρενιαυτοφορεί ) .
Στη δεύτερη ομάδα , των κοινών μανταρινιών , ανήκουν διάφορες ποικιλίες .
Ανάμεσα σ αυτές διακρίνονται οι :
Beauty (Beauty of Glen Recreat , Glen ) : Έχει μέτριου μεγέθους καρπό , σχήμα πλακέ και κοντό λαιμό . Ο φλοιός είναι λεπτός λείος , αποσπάται εύκολα και έχει χρώμα κοκκινοπορτοκαλί . Η σάρκα έχει χρώμα πορτοκαλί , είναι τρυφερή , χυμώδης και γλυκιά . Είναι ποικιλία μεσοπρώιμη και παρενιαυτοφορεί .
Campeona: Καρπός πολύ μεγάλος, με κοντό λαιμό .Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος, είναι λίγο μαλακός και αποσπάται εύκολα, με χρώμα πορτοκαλί. Η σάρκα είναι επίσης πορτοκαλιά , χυμώδης και γευστική , λίγο ξινή . Είναι ποικιλία μεσοπρώιμη .
Κλημεντίνη : Το μέγεθος του καρπού είναι μικρό μέχρι μέτριο και το σχήμα σφαιρικό μέχρι επίμηκες . Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος , λείος και αποσπάται εύκολα , με χρώμα βαθύ πορτοκαλί . Η σάρκα έχει το ίδιο χρώμα είναι τρυφερή , χυμώδης , γευστική , γλυκιά και αρωματική . Θεωρείται ποικιλία που αντέχει στο κρύο .
Dancy  ( Dancy Tangerine ) : Ο καρπός της είναι μετρίου μεγέθους , πλακέ Ο φλοιός είναι λεπτός , δερματώδης , σκληρός , λείος και αποσπάται εύκολα από τη σάρκα , με χρώμα πορτοκαλοκόκκινο . Η σάρκα έχει βαθύ πορτοκαλί χρώμα , είναι τρυφερή , μετρία σε χυμό και γευστική . Είναι ποικιλία μεσοπρώιμη , μέτρια ανθεκτική στο κρύο , ενώ ο καρπός της είναι πολύ ευαίσθητος σ αυτό .
Encore: Ο καρπός της είναι μέτριος και πολύ πλακέ. Ο φλοιός είναι λεπτός , λείος , πορτοκαλοκίτρινος και αποσπάται εύκολα από τη σάρκα . Η σάρκα έχει βαθύ πορτοκαλί χρώμα , είναι συνεκτική και τρυφερή , πλούσια σε χυμό και γευστική . Ποικιλία πολύ όψιμη , που έχει την τάση να παρενιαυτοφορεί .
Kara: Ο καρπός μέτριος ως μεγάλος, με σχήμα ελαφρά πλακέ και κοντό λαιμό. Ο φλοιός έχει χρώμα πορτοκαλί , μέτριο πάχος , είναι λίγο τραχύς και αποσπάται εύκολα από τη σάρκα . Η σάρκα έχει χρώμα βαθύ πορτοκαλί , είναι τρυφερή , χυμώδης , γευστική . Ποικιλία πολύ όψιμη και ανθεκτική στο κρύο , αλλά έχει την τάση να παρενιαυτοφορεί .
Ponkan: Ο καρπός της έχει μεγάλο μέγεθος, σχήμα σφαιρικό με κοντό λαιμό. Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος , επιφάνεια λεία και χρώμα πορτοκαλί . Η σάρκα είναι επίσης πορτοκαλιά , τρυφερή , χυμώδης και αρωματική . Είναι ποικιλία μεσοπρώιμη και δεν αντέχει στο κρύο . Είναι δέντρο νάνο .
Cleopatra: Ο καρπός πολύ μικρός και με μεγάλους σπόρους. Η σάρκα της όμως είναι γλυκιά και πολύ εύγευστη . Είναι ποικιλία κατάλληλη για κήπους , γιατί σαν δέντρο είναι πολύ ωραίο , λόγω του χαρακτηριστικού του να κρατάει τους καρπούς πάνω στα κλαδιά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα .
Έτσι μπορεί η μια σοδειά να εξακολουθεί να υπάρχει πάνω στο δέντρο , μέχρις ότου ωριμάσει η επομένη .

Η ομάδα της Σατσούμα αποτελείται από ποικιλίες που προήρθαν από το περίφημο μανταρίνι της Ιαπωνίας , Σατσούμα , και που διαφέρουν ως προς το χρόνο ωρίμανσης των καρπών και διακρίνονται σε πρώιμες ( π.χ.Wase ) , σε μεσοπρώιμες και σε όψιμες . Η ποικιλία Σατσούμα είναι η πιο ανθεκτική στο κρύο απ όλα τα εσπεριδοειδή . Λέγεται ότι ώριμα δέντρα επέζησαν το χειμώνα σε θερμοκρασία -7 C .
Ακόμα , λόγω των μικρών αναγκών που έχει σε θερμότητα , ωριμάζει του καρπούς της νωρίτερα από κάθε άλλη ποικιλία μανταρινιάς ή πορτοκαλιάς . Ο καρπός της έχει μικρό ως μεγάλο μέγεθος , σχήμα σχεδόν σφαιρικό , πλακέ και μερικές φορές μικρό λαιμό . Ο φλοιός είναι λεπτός , δερματώδης , ελαφρά λείος . Η σάρκα έχει πορτοκαλί χρώμα , είναι τρυφερή , πολύ αρωματική και λίγο υπόξινη . Είναι άσπερμη και πολύ πρώιμη . Σαν δέντρο έχει μικρό μέγεθος , αργή ανάπτυξη και αραιό φύλλωμα .
Οι μανταρινιές King έχουν καρπούς με πολύ μεγάλο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό πλακέ . Ο φλοιός του καρπού είναι πολύ παχύς και η επιφάνεια του λίγο τραχιά . Η σάρκα έχει βαθύ πορτοκαλί χρώμα , είναι τρυφερή , όχι πολύ χυμώδης και γευστική . Είναι ποικιλία ολιγόσπερμη , πολύ όψιμη και αντέχει στο κρύο αλλά λιγότερο ανθεκτική από τη Σατσούμα .
Εκτός , όμως από τα γνωστά μανταρίνια , υπάρχουν δέντρα που είναι υβρίδια μεταξύ μανταρινιάς και πορτοκαλιάς . Αυτά τα υβρίδια ονομάζονται Τανγκόρ .
Επίσης υπάρχουν ποικιλίες που ονομάζονται Τανγκέλο κα είναι υβρίδια μεταξύ μανταρινιάς , γκρέιπ φρουτ και φράπας
Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ

Ποικιλίες :
Οι ποικιλίες της πορτοκαλιάς διαιρούνται σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες
Α) στα κοινά πορτοκαλιά
Β) στα ομφαλοφόρα
Γ) στα αιματόχρωμα
Δ) στα γλυκά πορτοκάλια
Α) Κοινές ποικιλίες :
Άρτας: Με καρπό μετρίου μεγέθους και σχήμα σφαιρικό ή ελαφρά πλακέ . Η επιδερμίδα τους είναι λεία και έχει μέτριο πάχος .
Χανίων: Με καρπό επίσης μετρίου μεγέθους και σχήμα σφαιρικό . Επιδερμίδα λεία , με μέτριο πάχος . Ποικιλία πρώιμη , καλής ποιότητας .
Μποτσάτο: Καρπός μάλλον μεγάλος ,με σχήμα ωοειδές .Η επιδερμίδα είναι παχιά ,αποσπάται εύκολα και έχει λίγα σπόρια .
Κυπραίικα Χανίων (Γιάφας): Καρπός μεγάλου μεγέθους και σχήμα ωοειδές . Η επιδερμίδα είναι παχιά . Ποικιλία καλή , χωρίς σπόρια , όψιμη
Σουλτανί του Φόδελε: Καρπός μέτριος ως μεγάλος , με σχήμα ωοειδές , επιδερμίδα λεπτή .Ποικιλία πολύ καλή , μεσοπρώιμη , με λίγα σπόρια .
Barao: Καρπός μέτρια μικρός επιμήκης. Η επιδερμίδα με μέτριο πάχος , λεία , με έντονο πορτοκαλί χρώμα . Η σάρκα τραγανή , όχι πολύ χυμώδης , γλυκιά και αρωματική . Ποικιλία με λίγα σπόρια , μεσοπρώιμη ,προερχόμενη από τη Βραζιλία .
Belladonna: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, επιμήκης ως ωοειδές, με έντονο πορτοκαλί χρώμα. Η Επιδερμίδα με μέτριο πάχος και κοκκώδης . Η σάρκα πολύ ευχάριστη στη γεύση . Ποικιλία άσπερμη ή με λίγα σπόρια , μεσοπρώιμη , ιταλικής προέλευσης .
Berna: Καρπός μέτρια μικρός ωοειδές ως ελλειψοειδής , ελαφρά πράσινος. Επιδερμίδα μέτρια παχιά , κοκκώδης .Η σάρκα μέτρια χυμώδης , και γλυκιά . Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη , όψιμη , ισπανικής προέλευσης .
Cadenera: Καρπός μέτριος, σφαιρικός, λίγο πλακέ. Σάρκα πολύ χυμώδης , με εκλεκτή γεύση και αρωματική . Ποικιλία άσπερμη , μεσοπρώιμη , ισπανικής προέλευσης .
Calabrese: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, ωοειδής. Σάρκα χυμώδης , με καλή γεύση . Ποικιλία άσπερμη , όψιμη , ιταλική .
Clanor: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, σφαιρικός. Σάρκα τρυφερή , χυμώδης και γευστική . Ποικιλία ολιγόσπερμη , μεσοπρώιμη , προερχόμενη από Νοτιά Αφρική .
Hamlin: Καρπός μάλλον μικρός, σφαιρικός. Σάρκα τρυφερή , χυμώδης , γλυκιά . Ποικιλία άσπερμη , πολύ πρώιμη , από τη Φλόριντα των ΗΠΑ .
Jaffa: Καρπός μέτριος, σφαιρικός ή επιμήκης. Σάρκα μετρίως τρυφερή , με ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα , χυμώδης και με καλή γεύση . Ποικιλία ολιγόσπερμη , μεσοπρώιμη .
Kliettmali: Καρπός μέτριος ή μεγάλος, σφαιρικός, με σάρκα λίγο τραγανή, πολύ χυμώδης και με εκλεκτή γεύση. Ποικιλία ολιγόσπερμη ,μεσοπρώιμη , προερχόμενη από το Λίβανο .
Pineapple: Καρπός μέτριος σφαιρικός. Σάρκα τρυφερή , χυμώδης με πολύ καλή γεύση , γλυκιά , με χρώμα ανοιχτό πορτοκαλί . Ποικιλία μεσοπρώιμη , αμερικανική .
Salustiana: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, μάλλον σφαιρικός. Σάρκα τρυφερή , χυμώδης , γλυκιά και με πολύ καλή γεύση . Ποικιλία άσπερμη και πολύ πρώιμη .
Shamouti: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, ωοειδής. Σάρκα συνεκτική , τρυφερή , χυμώδης , γλυκιά και αρωματική . Η ποικιλία αυτή ονομάζεται Shamouti στο Ισραήλ , ενώ στην Ευρώπη είναι γνώστη σαν Jaffa χωρίς να έχει σχέση με τη προηγούμενη . Είναι ευαίσθητη στην θερμοκρασία και την ξηρασία όταν ανθοφορεί .
Valencia: Καρπός μάλλον μεγάλος, επιμήκης ως σφαιρικός. Σάρκα πολύ χυμώδης , με καλή γεύση , αλλά λίγο ξινή Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη , πολύ όψιμη (ή οψιμότερη) .
Β) Ομφαλοφόρες ποικιλίες : Μέρλιν ( ή Washington Navel ):Καρπός μεγάλος , σφαιροειδής . Φλοιός παχύς , ελαφρά κοκκώδης . Σάρκα τραγανή , τρυφερή , πλούσια σε άρωμα , γευστική και μετρίως χυμώδης . Ποικιλία άσπερμη πρώιμη .
Baianinha Piracicaba: Καρπός λίγο μικρότερος, πιο ωοειδής και με λεπτότερη φλούδα από την προηγούμενη.
Navelina: Καρπός μέσος ως μέτρια μεγάλος, σφαιρικός, ωοειδής. Σάρκα βαθύχρωμη , χυμώδες , γλυκιά . Ποικιλία άσπερμη και πολύ πρώιμη .
Navelate: Μοιάζει αρκετά με τη Μέρλιν, αλλά η σάρκα είναι λιγότερο τραγανή και πιο χυμώδης, η δε γεύση λιγότερο δροσιστική και ωριμάζει νωρίτερα απ αυτήν.
Suzuki : Καρπός ίδιος με της Μέρλιν , αλλά λίγο πιο ξινός . Ωριμάζει νωρίτερα και είναι πολύ παραγωγική ποικιλία , προερχόμενη από την Ιαπωνία .
Γ) Αιματόχρωμες ποικιλίες :
Είναι αυτές που έχουν κόκκινο ή ρόδινο χρώμα στο φλοιό , στη σάρκα και στο χυμό , και είναι επίσης γνώστες σαν σαγκουίνια , από την ιταλική ονομασία τους .
Moro: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, σφαιρικός. Σάρκα βαθύχρωμη , χυμώδης και με ευχάριστη γεύση . Ποικιλία άσπερμη , ωριμάζει πολύ πρώιμα , προερχόμενη από τη Σικελία .
Tarocco: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, σφαιρικός. σάρκα κάπως συνεκτική , χυμώδης , βαθύχρωμη και γευστική . Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη ,μεσοπρώιμη , ιταλικής προέλευσης .
Sanguinello Commune: Καρπός μέτριος, κάπως επιμήκης. Σάρκα βαθύχρωμη , χυμώδης , με ωραία γεύση . Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη , και μεσοπρώιμη , ιταλικής προέλευσης .
Sanguinello Moscato: Μέτριος ως μεγάλος καρπός, στρογγυλός. Σάρκα πολύ χυμώδης , αρωματική , πολύ γευστική και βαθύχρωμη . Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη , μεσοπρώιμη , επίσης ιταλικής προέλευσης .
Δ) Γλυκά ή ντόλτσα ποικιλίες: Εμφανίζονται πρώτα στην αγορά γιατί είναι γλυκά στη γεύση . Είναι ποικιλίες πορτοκαλιών που δεν καταναλώνονται τόσο στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ή την Αμερική , ενώ αντίθετα έχουν ζήτηση στους αραβικούς λαούς , στη Βραζιλία , το Μεξικό και λιγότερο στην Ισπανία και την Πορτογαλία . Οι κυριότερες ποικιλίες είναι :
Succari : Πολύ χυμώδης , με πολλά σπέρματα , πολύ πρώιμη.
Sucrena: Με σάρκα πλούσια σε χυμό, λίγο άνοστη και πολύ πρώιμη.
Vainiglia: Με σάρκα χυμώδη, γλυκιά, λίγο πικρή. Ποικιλία πολύσπερμη και πολύ πρώιμη .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΛΕΜΟΝΙΑ

Υπάρχουν δυο τύποι λεμονιάς . Ο ένας τύπος είναι αυτός απ τον οποίο παράγονται τα κοινά λεμόνια ή τα λεμόνια με μεγάλη οξύτητα και ο άλλος τύπος είναι αυτός με τα γλυκολέμονα ή λεμόνια με χαμηλή οξύτητα .

Οι κυριότερες ποικιλίες του πρώτου τύπου είναι:
Berma: Καρπός μέτριος , ωοειδής ως ελλειψοειδής , με κοντό λαιμό και αναπτυγμένη θηλή . Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος , επιφάνεια τραχιά και χρώμα κίτρινο έντονο . Είναι άσπερμη ποικιλία και δίνει καρπούς τον χειμώνα .   

Eureka: Καρπός μάλλον μικρός , ελλειπτικός , με κοντό λαιμό και μικρή θηλή . Ο φλοιός με μέτριο πάχος , λίγο τραχύς . Σάρκα πρασινοκίτρινη , πλούσια σε χυμό κι αρκετά ξινή . Είναι ποικιλία άσπερμη , με παραγωγή καρπών όλο το χρόνο , προερχόμενη από την Αμερική .

Lisbon: Καρπός μέτριος , ελλειπτικός , με πολύ κοντό λαιμό και μεγάλη θηλή . Η σάρκα τρυφερή , πολύ ξινή και πλούσια σε χυμό . Είναι ποικιλία άσπερμη , που δίνει καρπούς στο τέλος του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης .

Femminello Ovale: Καρπός μέτριος , ωοειδής , με πολύ κοντό λαιμό και μικρή θηλή . Η σάρκα τρυφερή , πλούσια σε χυμό και πολύ ξινή . Είναι ποικιλία ολιγόσπερμη , με παραγωγή όλο το χρόνο , αλλά κυρίως στα τέλη του χειμώνα και την άνοιξη . Είναι όμως ευαίσθητη στην κορυφοξήρα .

Interdonato: Καρπός μεγάλος , επιμήκης ή κυλινδρικός , με κοντό λαιμό και κωνική θηλή . Ο φλοιός μετρίου πάχους , πολύ λείος και στιλπνός . Η σάρκα πρασινοκίτρινη , τραγανή , πλούσια σε χυμό και ξινή στη γεύση . Είναι ποικιλία ολιγόσπερμη , με παραγωγή κυρίως το φθινόπωρο και την άνοιξη . Θεωρείτε η πιο πρώιμη ποικιλία .

Santa Teresa: Είναι η πιο ανθεκτική ποικιλία λεμονιάς στην κορυφοξήρα .

Μαγληνό (Αράπικο): Καρπός μέτριος , ελλειπτικός , με κοντό λαιμό και μικρή θηλή . Ο φλοιός λεπτός και πολύ λείος . Η σάρκα πλούσια σε χυμό , αρωματική και ξινή . Ποικιλία ολιγόσπερμη , με παραγωγή μόνο το φθινόπωρο και το χειμώνα (ποικιλία μονοφορη) .

Καρυστινό: Καρπός μέτριος , επιμήκης , με κοντό λαιμό και αναπτυγμένη κωνική θηλή . Φλοιός με μέτριο πάχος και τραχύς . Η σάρκα πλούσια σε χυμό και ξινή . Ποικιλία ολιγόσπερμη , με παραγωγή μόνον από τα τέλη του φθινόπωρου μέχρι τις αρχές της άνοιξης (ποικιλία μονοφορη) .

Αδαμοπουλου: Καρπός με μέγεθος από μέτριος μέχρι πολύ μεγάλος , με σχήμα ελλειπτικό , κοντό λαιμό και αναπτυγμένη θηλή . Ο φλοιός έχει μέτριο ως μεγάλο πάχος , η δε επιφάνεια του είναι τραχιά . Η σάρκα πλούσια σε χυμό και ξινή . Είναι ποικιλία πολύφορη .

Από τις γλυκόχυμες ποικιλίες :
Dorshapo : Ο καρπός της μοιάζει με την Eureka .Η σάρκα έχει χρώμα κίτρινο-κεχριμπαρι και είναι γλυκιά .

 

   

 

Για τον πολλαπλασιασμό την καλλιέργεια και άλλες πληροφορίες εδώ:

http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

 

 

 

ΑΠΟ ΤΟΝ

ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ

kutsukiss@gmail.com

Read More

ΝΕΡΑΝΤΖΙΑ

Η νεραντζιά μοιάζει πολύ με την πορτοκαλιά , αν και σαν δέντρο η νεραντζιά είναι πιο ορθόκλαδη , πιο ακανθώδες και πιο ανθεκτική στις αντίξοες συνθήκες του περιβάλλοντος , δηλαδή στον παγετό , στην υπερβολική υγρασία και στην έλλειψη καλλιεργητικών φροντίδων , επίσης δεν προσβάλετε από την κομμίωση μια ασθένεια που προσβάλει όλα τα υπόλοιπα εσπεριδοειδή γι αυτό χρησιμοποιείται σαν υποκείμενο για όλα τα είδη . Ο καρπός είναι πολύ ξινός και πικρός και γι αυτό δεν τρώγετε σα φρέσκο φρούτο , αλλά χρησιμοποιείται για το χυμό του ή για την κατασκευή γλυκών και μαρμελάδων .
Όσον αφορά για τις ποικιλίες της , αυτές διαιρούνται σε τρεις τύπους : Στις κοινές νεραντζιές , που χρησιμοποιούνται σαν υποκείμενα των εσπεριδοειδών , ενώ ο καρπός τους χρησιμοποιείτε για μαρμελάδα , γιατί είναι πολύ ξινός . Στις γλυκόξινες , που οι καρποί τους είναι λιγότερο ξινοί και έχουν καλύτερη γεύση . Τέλος δε υπάρχουν διάφορες άλλες ποικιλίες , όπως είναι οι αρωματικές , που καλλιεργούνται για τα άνθη τους , και οι καλλωπιστικές , που καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικά φυτά .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΦΡΑΠΑ

Μοιάζει πολύ με το γκρέιπ φρουτ . Παράγει καρπούς που χρησιμοποιούνται κυρίως για γλυκά , αλλά και σαν φαγώσιμοι με ζάχαρη , Σαν δέντρο , καλλιεργείται και για καλλωπιστικούς λογούς .
Η φράπα δεν είναι ανθεκτική στο ψύχος και έχει ανάγκη από μεγάλη ζέστη για να ωριμάσουν οι καρποί της .
Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες , άλλες με κόκκινη σάρκα (αιματόχρωμες ), άλλες με γλυκό χυμό , καθώς και ομφαλοφόρες ποικιλίες .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΜΥΡΤΟΦΥΛΛΗ

Η μυρτόφυλλη πορτοκαλιά κατάγεται από την Κίνα και καλλιεργείται πολύ στη Ιταλία . Σαν δέντρο μοιάζει με την νεραντζιά , από την οποία θεωρείται ότι προήρθε . Είναι ένα μικρό δέντρο που φτάνει σε ύψος το πολύ 2 μέτρα , με πολύ πυκνό φύλλωμα , με λεπτά κλαδιά χωρίς αγκάθια και με πολύ κοντά μεσογονάτια διαστήματα . Τα φύλλα του είναι πολύ μικρά και έχουν βαθύ πράσινο χρώμα . Σε μερικές ποικιλίες τα φύλλα του μοιάζουν με της μυρτιάς , ενώ σε άλλες με τα φύλλα του Buxus . Τα άνθη της έχουν εντονότατο άρωμα , είναι δε μικρά και λευκά . Οι καρποί της είναι σφαιρικοί , ελαφρώς πλακέ , με μικρό μέγεθος και μοιάζουν με μικρά μανταρίνια , δεν ξεπερνούν σε διάμετρο τα 3 με 4 cm . Όταν ωριμάσουν έχουν χρώμα πορτοκαλί και χαρακτηριστικό άρωμα .Η σάρκα είναι λίγο χυμώδης και πικροί , χρησιμοποιείται κυρίως ο φλοιός για γλυκά και ποτά . Επίσης από τα άνθη , τα φύλλα και το φλοιό παράγουν αιθέρια έλαια για αρώματα . Χρησιμοποιείται επίσης σαν καλλωπιστικό φυτό .

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΤΡΙΦΥΛΛΟ ΤΡΙΠΤΕΡΟ Poncirus trifoliate

Είναι είδος προερχόμενο από την Κίνα . Μπορεί να καλλιεργηθεί σχεδόν σ όλα τα εδάφη της χώρας μας , είτε σαν καλλωπιστικό φυτό είτε για τη δημιουργία φράχτη . Χρησιμοποιείται επίσης σαν υποκείμενο κυρίως της μανταρινιάς Σατσούμα , αλλά και για τα ειδή του γένους Citrus . Σαν δέντρο είναι μικρό ,με πολλά κλαδιά ,φύλλα και αγκάθια .Τα φύλλα είναι παλαμοειδή ,τρίφυλλα και οδοντωτά , με χρώμα πρασινωπό. Τα αγκάθια είναι ισχυρά , αιχμηρά και ίσια , με μήκος 6 cm . Τα άνθη είναι άσπρα και εμφανίζονται την άνοιξη . Οι καρποί είναι στρογγυλοί χνουδωτοί , με χρώμα λεμονιού . Ωριμάζουν το φθινόπωρο και διατηρούνται για πολύ χρόνο πάνω στο δέντρο . Ο φλοιός τους είναι μάλλον τραχύς , με χρώμα κίτρινο – πορτοκαλί . Η σάρκα είναι χυμώδης , μάλλον ξινή και πικρή , και δεν τρώγεται . Μπορεί να καλλιεργηθεί σ οπουδήποτε έδαφος και αντέχει σε θερμοκρασίες έως -10 C .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΛΙΜΕΤΙΑ LIME

Η Λιμετία είναι περισσότερο γνωστή με την αμερικάνικη ονομασία Lime . Είναι δέντρο ευαίσθητο στο κρύο και έχει μεγάλη ανάγκη από ζέστη για να φτιάξει καρπούς κανονικού μεγέθους . Γι αυτό καλλιεργείται σε περιοχές με κλίμα υποτροπικό . Γενικά καλλιεργείται εκεί που δεν καλλιεργείται εύκολα η λεμονιά και γι αυτό την υποκαθιστά .Σαν δέντρο έχει περιορισμένη ανάπτυξη , με πολλά αγκάθια και μικρά φύλλα . Οι καρποί της επίσης είναι μικροί , στρογγυλοί ή λίγο ελλειπτικοί . Ο φλοιός τους είναι ωχροπρασινοκίτρινος , πολύ λεπτός , λείος και δερματώδης , ενώ η σάρκα έχει χυμό αρκετά ξινό και πικρό , αλλά με διακριτικό άρωμα . Παράγει καρπούς σχεδόν όλο το χρόνο . Καλλιεργείται επίσης για το φλοιό του καρπού , ο οποίος χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για το χυμό του ,από τον οποίο γίνονται διάφορα ποτά.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

 

ΑΠΟ ΤΟΝ

ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ

kutsukiss@gmail.com

Read More

ΚΟΥΜΚΟΥΑΤ

Είναι ιθαγενές της Κίνας και της Ιαπωνίας , απ όπου ήρθε στην Ευρώπη και σημείωσε μεγάλη επιτυχία ,γιατί ήταν εύκολο στην καλλιέργεια και γιατί οι καρποί του ήταν ακαταμάχητοι . Κ καλλιεργείται οπουδήποτε, με κλίμα βέβαια χειμερινό , μάλλον ήπιο , τόσο σαν καλλωπιστικό , είτε σε κήπους είτε σε γλάστρες , όσο και για τους καρπούς του .

Είναι θάμνος ή δέντρο με μικρό μέγεθος , με πλούσιο φύλλωμα , αποτελούμενο από κλαδιά μάλλον λεπτά ,χωρίς αγκάθια . Τα φύλλα έχουν τυπικό σχήμα ωοειδές , με στρογγυλεμένη άκρη και μάλλον μικρά , με έντονο και λαμπερό πράσινο χρώμα . Κατά τον Μάιο με Ιούνιο γεμίζουν από άνθη μικρά , που εμφανίζονται στις μασχάλες των φύλλων .

Ποικιλίες του είναι το Fortunella margarita , που καλλιεργείται κυρίως στην Κίνα, και το Fortunella japonica , που καλλιεργείται κυρίως στην Ιαπωνία . Το Fortunella margarita κάνει καρπούς με σχήμα ωοειδές , ενώ στο Fortunella japonica οι καρποί είναι στρόγγυλοι . Επίσης τα φύλλα είναι πιο μεγάλα και με νευρώσεις στην κάτω επιφάνεια . Ακόμα σαν δέντρο είναι πιο ψηλό από το Fortunella japonica , ενώ οι καρποί του έχουν χρώμα πιο λαμπερό πορτοκαλί , με φλοιό πιο τραχύ . Οι καρποί συλλέγονται το χειμώνα ( από τον Οκτώβριο ως τον Ιανουάριο ) και καταναλώνονται αμέσως . Σε αντίθεση με τα άλλα εσπεριδοειδή , αυτοί οι καρποί τρώγονται με τη φλούδα , νωποί , ή γίνονται γενικά ζελέδες και λικέρ .

Το κουμκουάτ θεωρείται πολύ ανθεκτικό στο κρύο , ιδιαίτερα μάλιστα αν είναι εμβολιασμένο πάνω σε υποκείμενο Poncirus trifoliate ( Τρίφυλλο )

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

 

ΑΠΟ ΤΟΝ

ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ

kutsukiss@gmail.com

Read More

ΓΚΡΕΙΠ ΦΡΟΥΤ GRAPEFRUIT

Η ελληνική ονομασία του είδους είναι Βοτρυόκαρπος ,αλλά σ όλο τον κόσμο είναι γνωστό σαν γκρέιπ φρουτ ,από το όνομα που πήρε το δέντρο στην Τζαμάικα .Κατάγεται από τα νησιά Barbados και το όνομα του οφείλεται στην ιδιομορφία που έχει να παράγει καρπούς σε ομάδες (grape). Είναι δέντρο μεγάλο και ζωηρόχρωμο , ίσως το μεγαλύτερο από όλα τα εσπεριδοειδή . Επίσης είναι ανθεκτικό στη ζέστη και στο κρύο . Έχει όμως ανάγκη από ζέστη για να φτιάξει καλούς καρπούς .
Οι κυριότερες ποικιλίες του είναι οι έξης :
Marsh Seedless: Ο καρπός της έχει μέτριο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό ως ελαφρά πλακέ . Ο φλοιός είναι λεπτός , πολύ λείος και σκληρός . Η σάρκα είναι λευκή , τρυφερή , πλούσια σε χυμό και γευστική . Είναι ποικιλία άσπερμη και όψιμη . Έχει μεγάλη ανάγκη από ζέστη και γι αυτό μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο σε ζεστές περιοχές .
Duncam: Ο καρπός της έχει μεγάλο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό ως πλακέ . Ο φλοιός είναι λείος ,ανοιχτοκίτρινος .Η σάρκα είναι λευκή , τρυφερή , πλούσια σε χυμό και πολύ γευστική . Είναι ποικιλία σπερμώδης και μεσοπρώιμη .Ο χυμός της είναι πιο πικρός από της προηγούμενης
Oroblanco : Ο καρπός της έχει το ίδιο μέγεθος και σχήμα με της ποικιλίας Marsh Seedless . Η σάρκα του είναι τρυφερή και χυμώδης και όχι πολύ πικρή .
Foster : Ο καρπός της έχει μέτριο ως μεγάλο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό ως πλακέ . Η σάρκα είναι λευκή , αλλά σε ευνοϊκές συνθήκες γίνεται ρόδινη είναι τρυφερή , χυμώδης και γευστική . Είναι ποικιλία πολύσπερμη και μεσοπρώιμη .
Ruby : Ο καρπός της έχει μέτριο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό ως πλακέ .Ο φλοιός του έχει πορτοκαλί χρώμα και η σάρκα του είναι τρυφερή, χυμώδης, γευστική και ρόδινη . Είναι ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη και μεσοπρώιμη . Είναι η κυριότερη αιματόχρωμη και μια από τις πιο σημαντικές ποικιλίες γκρέιπ φρουτ .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΚΩΝΟΦΟΡΑ-CONIFERS

Ετικέτες Technorati: ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ,ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ,ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΜΕ ΣΠΟΡΟ,ΜΕ ΜΟΣΧΕΥΜΑ,ΜΕ ΠΑΡΑΦΥΑΔΕΣ,ΜΕ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ,ΚΛΑΔΕΜΑ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Περιγραφή:
Τα κωνοφόρα , και ειδικά τα μικρής ανάπτυξης (όπως επίσης και τα νάνα ), παίζουν σημαντικό και ιδιαίτερο ρόλο σ έναν κήπο , αν και μέχρι σήμερα δεν έχουν αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε . Η αξία τους συνίσταται στο γεγονός ότι μπορούν να δημιουργήσουν ωραιότατες αντιθέσεις με τα υπόλοιπα φυτά ενός κήπου , τόσο με τα φυλλοβόλα όσο και με τα αειθαλή , όπως επίσης και στο ότι πολλά απ αυτά έχουν ωραιότατα χρώματα . Για όσους τα αγνοούν , τα κωνοφόρα είναι δέντρα κυρίως και λιγότερο θάμνοι , όλα όμως δασικά φυτά και , εκτός από λίγες εξαιρέσεις όλα αειθαλή . Το πεύκο , το Έλατο ,ο κέδρος ,το κυπαρίσσι ,η τούγια ,ο άρκευθος είναι όλα κωνοφόρα . Κυριαρχούν στον πλανήτη από τα πιο ψυχρά μέρη έως τα πιο θερμά , . Είναι φυτά γενικά ξυλώδη , ο καρπός των περισσοτέρων είναι κώνος (το γνωστό κουκουνάρι ) , γι αυτό άλλωστε ονομάζονται και κωνοφόρα , ενώ πολλά απ αυτά κάνουν καρπούς ρώγες ,το όνομα το πήραν από το σχήμα τους (κώνος)  όπως για παράδειγμα η τούγια (Thuya) και ο ταξός (Taxus baccata) Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι δεν κάνουν όλα τα κωνοφόρα κουκουνάρια όλα ούτε και έχουν όλα σχήμα κώνου , όλα όμως έχουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα , όλα έχουν βελονοειδή φύλλα , και στον κορμό τους ,και σε όλα τα όργανα τους (φύλλα , καρπούς , ρίζες ,) περιέχουν ρετσίνι .Και μια και αναφέραμε τον ταξό, θα πρέπει να πούμε ότι αν και είναι δέντρο , επειδή η ανάπτυξη του είναι πολύ αργή τον χρησιμοποιούμε ή καλύτερα τον αντιμετωπίζουμε σαν θάμνο . Έτσι ακόμα και φράχτες μπορούμε να δούμε από ταξό , γιατί , πραγματικά , δεν πρόκειται ποτέ , φυτεύοντας τον με το συνηθισμένο ύψος του ενός μέτρου και μέσα σε 20 χρόνια να ξεπεράσει τα 2,5 μετρά . Αρκετά λοιπόν από τα κωνοφόρα , ενώ είναι δέντρα και μάλιστα μακρόβια ,(ωστόσο με αργή ανάπτυξη ) μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν θάμνοι , και μάλιστα να αξιοποιηθούν σε μικρούς κήπους .

Καλλιέργεια :
Όλα τα κωνοφόρα είναι αειθαλή , χωρίς ίσως ιδιαίτερες  καλλιεργητικές φροντίδες και προβλήματα εκτός από τα πρώτο χρόνο του φυτεύματος . Μπορούν να καλλιεργηθούν σε όλα σχεδόν τα εδάφη. Κατά την επιλογή των κωνοφόρων μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δώσουμε στις κλιματικές συνθήκες όπου θα φυτευτούν , αφού υπάρχουν διαφορετικά είδη και ποικιλίες για θερμές , ψυχρές , ορεινές και παραθαλάσσιες περιοχές .

Πολλαπλασιασμός: Τα κωνοφόρα δε πολλαπλασιάζονται εύκολα , και θα πρέπει αυτός που θα ασχοληθεί με τον πολλαπλασιασμό θα πρέπει να έχει επιμονή και υπομονή εκτός και αν τα αγοράσει έτοιμα . Παρόλα αυτά εμείς θα αναφέρουμε τους βασικούς τρόπους πολλαπλασιασμού που μπορεί να χρησιμοποίηση ο ερασιτέχνης κηπουρός , και καλή επιτυχία.
Με σπόρο:
Είναι ο ποιο εύκολος και διαδεδομένος τρόπος πολλαπλασιασμού , όχι μόνον για τον ερασιτέχνη αλά και για τον επαγγελματία , αφού πολλά από αυτά και ειδικά αυτά που έχουν κορυφή ( Έλατο , Αροκάρια - araucaria , κ.λ.π ) δεν πολλαπλασιάζονται με κανέναν άλλο τρόπο . Τα σπόρια τα μαζεύουμε όταν ωριμάσουν και προτού πέσουν από τα κουκουνάρια ή τις ρώγες , περίπου τέλη φθινοπώρου με αρχές του χειμώνα . Βασικός παράγοντας για την καλή επιτυχία του φυτρώματος είναι η θερμοκρασία η οποία θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε είδους .Θα αναφέρουμε εδώ ένα παράδειγμα για να δούμε τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε δυο είδη , για να φυτρώσουν οι σπόροι της Αροκάριας θα πρέπει η θερμοκρασία να μην πέσει κάτω από 16 C , ενώ οι σπόροι του Έλατου για να φυτρώσουν θα πρέπει να περάσουν από ένα μεγάλο διάστημα ψύχους για να διακοπή ο λήθαργος . Στο παράδειγμα μας βλέπουμε την μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας που χρειάζονται οι σπόροι των κωνοφόρων (και όχι μόνον) για να φυτρώσουν .
Ένας άλλος παράγοντας για να φυτρώσουν οι σπόροι των κωνοφόρων είναι το έδαφος .
οποιοδήποτε έδαφος και αν χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να εξασφαλίσουμε καλή αποστράγγιση και καλό αερισμό , προσθέτοντας άμμο περλίτη βερμικουλίτη κλπ .
Με μοσχεύματα:   Πολλά είδη και ποικιλίες μπορεί να πολλαπλασιαστούν με ημίσκληρα μοσχεύματα (τούγια ,κυπαρίσσι ταξός κ.λ.π ) τα οποία θα πρέπει να φυτευτούν το κάθε ένα στο δικό του γλαστράκι και οπωσδήποτε να τοποθετούν σε ένα κλειστό πλαίσιο ή σπορείο , το κατάλληλο υπόστρωμα ριζοβολίας είναι τα αδρανή υλικά (άμμος περλίτης κλπ) , Τα  μοσχεύματα που θα πάρουμε από το μητρικό φυτό θα πρέπει απαραίτητα να είναι επάκρια και να τα κόψουμε με νύχι η με τακούνι ,καλύτερη εποχή για να πάρουμε τέτοια μοσχεύματα είναι το φθινόπωρο, εδώ επίσης η χρήση ορμόνης ριζοβολίας είναι απαραίτητη .
Για τα μοσχεύματα
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html
Με παραφυάδες:
Όσα κωνοφόρα έχουν την τάση να βγάζουν παραφυάδες (τούγια ) πολλαπλασιάζονται και με αυτόν τον τρόπο , τις αποσπούμε με προσοχή τον χειμώνα και τις φυτεύουμε χωριστά σε γλάστρες , τοποθετούμε τις γλάστρες σε ένα κλειστό και ψυχρό πλαίσιο , σπορείο ή θερμοκήπιο , εάν δεν έχουμε τίποτε από αυτά και εάν τα φυτά είναι μικρά τα σκεπάζουμε με μια νάιλον σακούλα.
Με εμβολιασμό:
Πολλές ποικιλίες και υβρίδια μπορούν να πολλαπλασιαστούν με εμβολιασμό και ποιο συγκεκριμένα με ενοφθαλμισμό , ο οποίος θα πρέπει να εφαρμοστή για όλα τα είδη και ποικιλίες όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές (Μάιο Αύγουστο ) , απαραίτητα μετά θα πρέπει να τα μεταχειριστούμε όπως και τα μοσχεύματα , να τα τοποθετήσουμε δηλαδή σε ένα πλαίσιο , θερμοκήπιο κλπ .
Για τον ενοφθαλμισμό
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html  

Κλάδεμα: 
Τα κωνοφόρα δεν χρειάζονται κλάδεμα παρά μόνον η αφαίρεση των ξερών κλαδιών και η διατήρηση του σχήματος που θέλουμε . Προσοχή πολλά κωνοφόρα έχουν μια και μοναδική κορυφή (Έλατο, Αροκάρια ,κλπ) η οποία εάν κοπή το φυτό θα καταστραφεί ολοσχερώς διότι δεν βγάζει άλλη.

Προβλήματα και ασθένειες:
Τα κωνοφόρα είναι ίσως από τα πιο ανθεκτικά φυτά σε προβλήματα και ασθένειες , αφού δεν προσβάλλοντα σχεδόν από καμία ασθένεια .
Προσβολές μπορεί να έχουμε όμως στο ριζικό σύστημα από υπερβολική υγρασία και κακή αποστράγγιση , όπως είπαμε παραπάνω όλα τα κωνοφόρα είναι δασικά φυτά , και αντέχουν την ξηρασία , μιμηθείτε το φυσικό τους περιβάλλον.

ΑΠΟ ΤΟΝ 
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ 
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ,ΦΥΤΟ, ROSE

Ετικέτες Technorati: ΚΛΑΔΕΜΑ,ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΜΕ ΣΠΟΡΟ,ΜΕ ΜΟΣΧΕΥΜΑ,ΜΕ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ,ΠΟΤΙΣΜΑ,ΛΙΠΑΝΣΗ

Καλλιέργεια Η τριανταφυλλιές μπορούν να καλλιεργηθούν σε οποιοδήποτε έδαφος ,αν και το καλύτερο είναι ένα έδαφος με μεσαία σύσταση και ph 6,5 που να έχει καλλιεργηθεί καλά και να έχει εμπλουτιστεί με κοπριά ή λίπασμα . Στις ήδη εγκατεστημένες τριανταφυλλιές πρέπει να τις κάνουμε μια βασική λίπανση στο τέλος του χειμώνα μετά το κλάδεμα , ώστε να δημιουργήσουν μια ζωηρή και υγιή βλάστηση ,με αποτέλεσμα να έχουμε και ζωηρή ανθοφορία ,επίσης θα πρέπει να θυμόμαστε ότι κατά την διάρκεια της ανθοφορίας δεν χρησιμοποιούμε λιπάσματα , Πρέπει επίσης να τις ποτίζουμε ταχτικά και ιδίως τους θερμούς καλοκαιρινούς μήνες αλλά όχι υπερβολικά .

Πολλαπλασιασμός

Με σπόρο

Η τριανταφυλλιά μπορεί να πολλαπλασιασθεί με, σπόρο αν και δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος και αποφεύγεται ,διότι τα σπορόφυτα που προέρχονται μ αυτόν τον τρόπο δεν κρατούν τους μητρικούς χαρακτήρες και δίνουν άχρηστα υβρίδια . Παρόλα αυτά και επειδή διασταυρώνονται πολύ εύκολα , χρησιμοποιείται από τους γενετιστές για την παραγωγή νέων ποικιλιών. Αν όμως θέλουμε να εφαρμόσουμε αυτόν τον τρόπο πολλαπλασιασμού , τότε πρέπει να τα εμβολιάσουμε (ενοφθαλμίσουμε) με την επιθυμητή ποικιλία . Οι δενδρώδεις και θαμνώδεις τριανταφυλλιές του εμπορίου είναι όλες ενοφθαλμισμένες .

Ο πιο σίγουρος και αποτελεσματικός τρόπος πολλαπλασιασμού μετά τον ενοφθαλμισμό είναι με μόσχευμα (εφόσον πρόκειται για ποικιλίες που ριζοβολούν εύκολα) . Κατά το κλάδεμα διαλέγουμε επάκρια μοσχεύματα με νύχι ή με τακούνι , τα οποία θα πρέπει να είναι υγιή και να μη φέρουν αποχρωματισμούς , μήκους 30-40 cm και τα φυτεύουμε κατευθείαν στην οριστική τους θέση .Τα φυτεύουμε κατά τέτοιο τρόπο ώστε τα 2/3 να βρίσκονται εντός του εδάφους ,και πάνω από το έδαφος να βρίσκονται 2-3 οφθαλμοί . Εάν θέλουμε να τα φυτέψουμε σε γλάστρες , θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα αμμοαργιλώδες μίγμα προσθέτοντας και λίγη τύρφη ,θα πρέπει επίσης να εξασφαλίσουμε και την καλή αποστράγγιση . Η νάνες ποικιλίες πολλαπλασιάζονται αποκλειστικά με μοσχεύματα.

Πολλές ποικιλίες τριανταφυλλιάς πολλαπλασιάζονται και με μαλακά μοσχεύματα την άνοιξη και το καλοκαίρι , όμως για να ριζοβολήσουν θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες στοιχειώδης συνθήκες ριζοβολίας .(για τις συνθήκες ριζοβολίας των μοσχευμάτων θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο)

Κλάδεμα:

Νεοφυτεμένες δενδρώδεις ή θαμνώδεις :

Αν τις έχουμε φυτέψει το φθινόπωρο , πρέπει να τις κλαδέψουμε στο τέλος Μαρτίου ή νωρίς τον Απρίλιο Αν τις φυτέψαμε την άνοιξη θα τις κλαδέψουμε κανονικά στην εποχή τους , δηλαδή στο τέλος του χειμώνα . Οι θαμνώδεις κλαδεύονται στα 7 με 8 μάτια από το εμβόλιο ή από το έδαφος . Οι δενδροειδείς κλαδεύονται στο μισό από το αρχικό τους , ενώ οι υπόλοιπες κλαδεύονται σε τρία κύρια στελέχη , που κόβονται , στο ένα τρίτο περίπου από το αρχικό τους μήκος . Όλοι οι δευτερεύοντες βλαστοί που θα αναπτυχτούν στο εσωτερικό του θάμνου αφαιρούνται , ενώ οι υπόλοιποι κόβονται στα 2 μάτια .

Ήδη εγκατεστημένες ποικιλίες :

Τις κλαδεύουμε όταν ο καιρός το επιτρέπει , στο τέλος του χειμώνα ή στις αρχές Μαρτίου Κλαδεύουμε τους κύριους βλαστούς στα 4-5 μάτια , αλλά κρατάμε το κέντρο ανοιχτό και ελεύθερο από διασταυρωνομένους βλαστούς .Κλαδεύουμε τις νάνες πολύανθες ποικιλίες βαθιά , ενώ ψηλές ποικιλίες ελαφρότερα .Οι αναρριχώμενες και οι κρεμοκλαδείς είναι προτιμότερο να κλαδεύονται αμέσως μετά την ανθοφορία . Επίσης για τις εμβολιασμένες δεν πρέπει να ξεχνούμε να αφαιρούμαι τις παραφυάδες που φύονται κάτω από το εμβόλιο , αυτό βέβαια δεν ισχύει στην περίπτωση που έχουν παραχθεί από μόσχευμα.

Προβλήματα και ασθένειες:

Είναι θάμνος που έχει πολλούς εχθρούς και ασθένειες . Γενικά όλες προσβάλλονται από διαφορά έντομα και ασθένειες , οφειλόμενες σε μικροοργανισμούς και μύκητες ,γι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην καταπολέμηση τους (συχνά ραντίσματα ). Καλό είναι επίσης να προλαβαίνουμε την εμφάνιση των ασθενειών , ψεκάζοντας προληπτικά , κυρίως εναντίον του ωιδίου , της σκωρίασης ,των αφίδων των κοκκοειδών και του τετράνυχου.

Ποικιλίες : Είναι ένα μεγάλο γένος καλλωπιστικών θάμνων που καλλιεργείτε παγκόσμια όσο κανένα άλλο είδος , με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα πάνω από 500 είδη με χιλιάδες ποικιλίες και υβρίδια που προήρθαν από διασταυρώσεις . Ταυτόχρονα κάθε χρόνο εμφανίζονται και καινούρια .Έτσι δεν είναι δυνατόν να περιγράψει κανείς όλον αυτό τον αριθμό .

                                                                                     

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΔΑΦΝΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΦΥΤΟ / Daphne/Laurus nobilis

Με την ευκαιρία της εορτής των βαΐων αποφασίσαμε να γράψουμε ένα άρθρο για ένα φυτό γνωστό από την αρχαιότητα , την Δάφνη του Απόλλωνα ,που λέγεται και Βάϊα ή βάγια .

Περιγραφή του φυτού:
Η δάφνη είναι αειθαλές δέντρο που το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 10 -15 μέτρα , όμως επειδή δέχεται αυστηρό κλάδεμα , αντιμετωπίζετε ως θάμνος .Καλλιεργείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για το ωραίο , πυκνό και αρωματικό φύλλωμα του και για την εύκολη καλλιέργεια του Έχει φύλλα απλά δερματώδη , κατ εναλλαγή . τα άνθη της είναι μικρά πρασινοκίτρινα ,και εμφανίζονται τον Μάιο .Η καρποί είναι ρώγες σαν μικρές ελιές ,με πράσινο στην αρχή χρώμα που στη συνεχεία μαυρίζουν και παραμένουν στο δέντρο όλον σχεδόν τον χειμώνα προσελκύοντας τα πούλια και ιδιαίτερα τα κοτσύφια . Το αρωματικό φύλλωμα της αφού αποξεραθεί , χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική , όταν όμως είναι χλωρό δεν χρησιμοποιείτε διότι δίνει στο φαγητό μια πικρή γεύση . Η καλύτερη εποχή για να αποξεράνουμε φύλλα δάφνης είναι κατά την διάρκεια της ανθοφορίας ,διότι τότε το άρωμα της είναι έντονο. Από τους καρπούς της και όταν είναι πολύ ώριμοι παρασκευάζεται το δαφνέλαιο, αλλά πολλοί το παρασκευάζουν από τα φύλλα , το δαφνέλαιο από τα φύλλα είναι πολύ κατώτερης ποιότητος από αυτό που παρασκευάζετε από του καρπούς .

 

Καλλιέργεια:
Η καλλιέργεια της δάφνης δεν παρουσιάζει προβλήματα και μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα σχεδόν τα εδάφη , από τα όξινα έως τα αλκαλικά , και από τα αμμώδη έως και τα αργιλώδη ,αντέχει την ξηρασία και την παγωνιά -30 C , Εάν όμως ποτίζεται κάνει πολύ μεγαλύτερα φύλλα , το μέγεθος τους σχεδόν τριπλασιάζετε .

Πολλαπλασιασμός:

Ο πολλαπλασιασμός είναι εύκολος , και γίνεται με πολλούς τρόπους
1) Με σπόρο: Μπορούμε να φυτέψουμε σπόρο σε ένα τελάρο ή κατευθείαν στο έδαφος κατά την διάρκεια του χειμώνα , ο σπόρος για να φυτρώσει θα πρέπει να δεχτεί ένα διάστημα κρύου για να διακοπή ο λήθαργος . Αυτό σημαίνει ότι από την στιγμή που θα τον φυτέψουμε θα πρέπει να παραμείνει έξω σε ένα κρύο μέρος καθ όλη την διάρκεια του χειμώνα .Εάν θέλουμε να τον φυτέψουμε την άνοιξη , τον βάζουμε τουλάχιστον για 2 μήνες στο ψυγείο (όχι στην κατάψυξη ) και κατόπιν τον φυτεύουμε .
2) Με παραφυάδες:
Η δάφνη έχει την τάση να βγάζει πολλές παραφυάδες , αυτές μπορούμε να τις αφαιρέσουμε κατά την διάρκεια του χειμώνα και να τις φυτέψουμε εκεί που θέλουμε , είτε σε γλάστρες για να τις δυναμώσουμε , είτε κατ ευθείαν στην οριστική τους θέση . Πολλές φορές κάτω από ένα δέντρο βλέπουμε πολλά φυτά που με την πρώτη ματιά φαίνονται σαν παραφυάδες αλλά δεν είναι ,τα φυτά αυτά είναι σπορόφυτα από τον σπόρο που έπεσε από το ίδιο το φυτό , αυτό δεν μας εμποδίζει σε τίποτα να τα αφαιρέσουμε και να τα φυτέψουμε εκεί που θέλουμε. 
3) Με εμβολιασμό: Εάν θέλουμε να πολλαπλασιάσουμε κάποια συγκεκριμένη ποικιλία , θα πρέπει να την πολλαπλασιάσουμε με τον αγενή πολλαπλασιασμό .
Η παραφυάδες είναι μια καλή μέθοδος αλά θα πρέπει να σιγουρευτούμε ότι είναι γνήσια παραφυάδα και όχι σπορόφυτο. Εάν δεν είμαστε σίγουρη τότε μπορούμε να την πολλαπλασιάσουμε εύκολα με ημίσκληρα ή σκληρά μοσχεύματα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/cuttings-hardwood.html
Μπορούμε επίσης να εμβολιάσουμε τις διάφορες ποικιλίες χρησιμοποιώντας τα σπορόφυτα ως υποκείμενα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.
html http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5.html

Κλάδεμα:
Το κλάδεμα συνίσταται στην αφαίρεση των ξερών κλαδιών ,την διαμόρφωση του σχήματος , και τον περιορισμό του μεγέθους , Επειδή δέχεται αυστηρό κλάδεμα και χωρίς κανένα πρόβλημα , μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μπορντούρα ή φράχτη ψαλιδισμένο .

Προβλήματα και ασθένειες:
Δεν προσβάλετε από ασθένειες .Παρ όλο ότι δεν προσβάλετε από ασθένειες , διάφορα κοκκοειδή και τετράνυχοι φωλιάζουν επάνω στον κορμό και κάτω από τα φύλλα , αν και δεν δημιουργούν πρόβλημα στο ίδιο το φυτό μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα στα διπλανά φυτά .
Ψεκάστε με ένα ήπιο εντομοκτόνο (θερινό πολτό)

Ποικιλίες:

 Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες που η διαφορά του είναι στο σχήμα και το μέγεθος των φύλλων .
Ενδεικτικά αναφέρουμε :
Την Latifolia με φύλλα μεγάλα και σχήμα ωοειδές .
Την Augustifolia με φύλλα στενά

Ιστορία:

Θα πρέπει για ιστορικούς και μόνον λογούς να γνωρίζουμε ότι η δάφνη του Απόλλωνα καμία σχέση δεν έχει με την Κυριακή των βαΐων . Από την μετάφραση του ευαγγελίου βλέπουμε ότι τα Βάϊα των φοινίκων είναι κλαδιά από φοίνικες και όχι κλαδιά δάφνης πήραν κλάδους ἀπὸ φοίνικας Η δάφνη όμως ήταν το ιερό δέντρο του Απόλλωνα και την χρησιμοποιούσε η πυθία γι να λέει του χρησμούς . Υιοθετήθηκε από του χριστιανούς όταν αυτοκράτορας τις βυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν ο μέγας Κωνσταντίνος 312-337 Ο μέγας Κωνσταντίνος ήταν ειδωλολάτρης μέχρι την ηλικία των 50 ετών, μετά βαφτίστηκε και έγινε χριστιανός .Κατά την διάρκεια της αυτοκρατορικής του θητείας , ο χριστιανισμός υιοθέτησε πολλά πράγματα από του ειδωλολάτρες ,και ένα από αυτά είναι και η μεταφορά της δάφνης στην εκκλησία κατά την Κυριακή των βαΐων. Αυτά για να γνωρίζουμε ότι η μεταφορά δάφνης στην εκκλησία είναι ένα ειδωλολατρικό έθιμο και όχι χριστιανικό.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Βαΐων (Κατά Ιωάννην ιβ΄ 1-18)
Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ' αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου.

Μεταφραση:
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν πολὺς κόσμος ποὺ εἶχε ἔλθει εἰς τὴν ἑορτήν, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐπῆραν κλάδους ἀπὸ φοίνικας καὶ ἐβγῆκαν πρὸς προϋπάντησίν του καὶ ἔκραζαν, «Ὡσαννά, εὐλογημένος νὰ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔρχεται εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Ὁ δὲ Ἰησοῦς εὑρῆκε ἕνα μικρὸν ὄνον, καὶ ἐκάθησε ἐπάνω του, καθὼς εἶναι γραμμένον, «Μὴ φοβᾶσαι, θυγατέρα Σιών, νά, ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθισμένος εἰς ἕνα πουλάρι ὄνου».
                                                                   

                                                                  ΑΠΟ ΤΟΝ 
                                                       ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
                                                           kutsukiss@gmail.com


 

Read More

ΟΡΤΑΝΣΙΑ / HYBRANGEA

 

 

Ετικέτες Technorati: ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ,ΠΟΤΙΣΜΑ,ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΜΕ ΜΟΣΧΕΥΜΑ,ΜΕ ΔΙΑΙΡΕΣΗ,ΧΩΜΑ,ΕΔΑΦΟΣ,ΚΛΑΔΕΜΑ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ,ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ,ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ

Περιγραφή του φυτού:
Γένος που περιλαμβάνει εξαιρετικά καλλωπιστικούς θάμνους ,ως επί το πλείστον φυλλοβόλους , με φύλλα αντίθετα , απλά και με άνθη 2 ειδών που εμφανίζονται σε απόκριες ταξιανθίες (σφαίρα). Στη μια περίπτωση τα άνθη είναι μικρά , με πέταλα και σέπαλα κανονικά , ενώ στο άλλο είδος τα άνθη είναι στείρα με σέπαλα μεγάλα (πεταλοειδή),ενώ τα πέταλα είναι ασήμαντα και καταλαμβάνουν το κέντρο . Στις περισσότερες ποικιλίες τα γόνιμα άνθη είναι πολύ λίγα ή λείπουν εντελώς , ενώ αντίθετα τα στείρα είναι πολλά κα βρίσκονται συνήθως στην περιφέρεια , ενώ σε άλλες είναι όλα στείρα . Το χρώμα τους είναι εντυπωσιακό , άσπρο , κόκκινο , ροζ , ρόδινο , μωβ μπλε κ.λπ. και η ανθοφορία τους αρχίζει από τα τέλη Μαΐου και διαρκεί μέχρι τα τέλη Νοέμβριου . 

Καλλιέργεια: 
Η ορτανσία είναι γενικά ασβεστόφοβο φυτό και θέλει χώμα όξινο έως ουδέτερο για να ευδοκίμηση . Το χρώμα των λουλουδιών εξαρτάται επίσης από την οξύτητα του εδάφους , εάν το χώμα είναι πολύ όξινο 4,5 ph τότε τα άνθη της έχουν χρώμα βαθύ μπλε , ενώ σε ph 7 παίρνουν το χρώμα του ροζ . Έτσι μπορούμε να καθορίσουμε εμείς , για το τη χρώμα θα έχει η ορτανσία μας , προσοχή θα πρέπει να δώσουμε όμως στο να μην ξεπεράσουμε το όριο ph 7 , γιατί τότε θα έχουμε κιτρίνισμα των φύλλων από τροφοπενία σιδηρού . Ο σίδηρος για να απορροφηθεί από το φυτό θα πρέπει να είναι ευδιάλυτος στο νερό , και μόνον ο σίδηρος που είναι στην δισθενή του μορφή είναι ευδιάλυτος στο νερό . Μην χρησιμοποιείται καρφιά , βίδες , πέταλα και όλα τα συναφή για να δώσετε στο φυτό σας σίδηρο , ο σίδηρος (σκουριά) που προέρχεται από αυτά μέταλλα είναι στη τρισθενή του μορφή και δεν είναι ευδιάλυτος στο νερό , περισσότερα για αυτό το θέμα θα γράψουμε ένα νέο άρθρο .
Επειδή όπως είπαμε η ορτανσία είναι φυτό ασβεστόφοβο θα πρέπει να κρατήσουμε και μια ισορροπία ως προς το έδαφος .
Η ορτανσίες είναι φυτά που αγαπούν τη ζέστη αλλά δεν αγαπούν την άμεση έκθεση στον Ήλιο , αγαπούν επίσης την υγρασία και το κατάβρεγμα των φύλλων ιδιαίτερα τις θέρμες μέρες του καλοκαιριού (εννοείτε ότι το πότισμα και το κατάβρεγμα θα γίνει το πρωί ή το απόγευμα και όχι το μεσημέρι) , όσο για την λίπανση θα πρέπει να προμηθευτείτε ένα πλήρες λίπασμα για ανθοφόρα φυτά και κατάλληλο για οξύφυλλα .

Πολλαπλασιασμός: ο πολλαπλασιασμός της ορτανσίας γίνεται με πολλούς τρόπους και σίγουρα αυτός που ενδιαφέρεται να πολλαπλασιάσει τα φυτά του σίγουρα θα βρει κάποιον τρόπο και δεν θα τον απογοήτευση . Επειδή η ορτανσία είναι ένας θάμνος πολυκλαδής βγάζει δηλαδή από την βάση του πολλά κλαδιά που έχουν ριζικό σύστημα και θεωρούνται σαν παραφυάδες , μπορούμε να διαιρέσουμε το παλιό φυτό , και αφού το κάθε κλαδί το κόψουμε έτσι ούτος ώστε να μείνουν επάνω του 2 έως 3 οφθαλμοί και κατόπιν να το φυτέψουμε
. Πολλαπλασιάζετε επίσης με σκληρά και μαλακά μοσχεύματα ,σχετικά άρθρα θα βρείτε εδώ: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/04/cuttings-hardwood.html .
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/04/softwood-cuttings.html
Το χώμα που θα χρησιμοποιήσουμε για τα μοσχεύματα ή για την διαίρεση θα πρέπει να είναι ένα μέρος άμμου και ένα μέρος τύρφης , αντί για άμμο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περλίτη αλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι ο περλίτης κρατά παρά πολύ νερό με αποτέλεσμα τα μοσχεύματα κα ιδιαίτερα αυτά του μαλακού ξύλου μπορεί να σαπίσουν άρα θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή στην υγρασία του περλίτη , επίσης αντί για τύρφη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φυλλόχωμα που έχουμε μαζέψει εμείς από κάποια ορεινή περιοχή .

Κλάδεμα: Επειδή η ορτανσία ανθίζει σε κλαδιά της τρέχουσας εποχής , θα πρέπει να την κλαδέψουμε βαθειά στο τέλος του χειμώνα αφήνοντας 2 έως 3 οφθαλμούς.Σχετικό άρθρο για το βαθύ κλάδεμα θα βρείτε εδώ:  
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/03/pruning-shrubs.html

Προβλήματα και ασθένειες: Η ορτανσία δεν προσβάλλεται από ασθένειες .
Προβλήματα μπορεί να δημιουργήσουν διάφορα κοκκοειδεί και τετράνυχοι που φωλιάζουν κάτω από τα σκιερά φύλλα της ορτανσίας και απομυζούν του χυμούς από τους τρυφερούς βλαστούς , αποτέλεσμα το φυτό να εξασθενεί και να κάνει μικρότερα άνθη, καταπολεμήστε τα με ένα ήπιο εντομοκτόνο (θερινό πολτό ) .

Κίτρινα φύλλα (χλώρωση) : Εμφανίζεται στα φύλλα και ιδιαίτερα στις θέσεις μεταξύ των νευρώσεων (αποχρωματισμός κιτρίνισμα ). Οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές : έλλειψη σιδήρου , ή υψηλό pH , προσθέτουμε στο έδαφος θεϊκό σίδηρο ο οποίος θα εμπλουτίσει το έδαφος με σίδηρο και θα ρυθμίσει το ph ( χρησιμοποιήστε τον συμφώνα με της αναγραφόμενες οδηγίες )
Μειωμένη δραστηριότητα τω ριζών που μπορεί να οφείλεται είτε σε αλκαλικότητα του εδάφους ,είτε σε μεγάλη συγκέντρωση αλάτων στο έδαφος , είτε ακόμα σε υπερβολική υγρασία του εδάφους (υπερβολικό πότισμα ή κακή αποστράγγιση ) , σε προσβολή από μικρόβια (καρκίνος του κορμού ή των ριζών από νηματώδεις  (άσπρα σκουλήκια )) .
Η χλώρωση μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις ,να προληφθεί με την προσθήκη στο έδαφος θεϊκού σιδήρου . Σε όλες τις άλλες πρέπει πρώτα να εμφανιστεί και μετά , αφού βρούμε σε τι οφείλεται , να ενεργήσουμε ανάλογα με την περίπτωση .

Ποικιλίες:
Από τα διάφορα είδη , τα πιο ενδιαφέροντα είναι:
Hydrangea hortensias : η γνωστή σε όλους ορτανσία, που το ύψος της φτάνει το ένα μέτρο . Έχει φύλλα μεγάλα οδοντωτά , άνθη που ποικίλουν στο χρώμα ,και σε μεγάλες επάκριες ταξιανθίες με πολύ λίγα ή και καθόλου γόνιμα άνθη . Άπειρες διασταυρώσεις έχουν δώσει έναν πολύ μεγάλο αριθμό ποικιλιών , όπως η (Ami Pasquier), με μεγάλα κόκκινα-πορφυρά άνθη , η (King George V ), Με μεγάλα ρόδινα άνθη , η (Madame Mouilliere), με πάρα πολύ μεγάλα κάτασπρα άνθη , η ( Godian ) μπλε άνθη.
Hydrangea paniculata: και κυρίως η ποικιλία ( Grantiflora ) φτάνει επίσης το ένα μέτρο ύψος, έχει φύλλα ωοειδή –επιμήκη και άνθη άσπρα, μεγάλα σε πυραμιδοειδείς ταξιανθίες, που εμφανίζονται το καλοκαίρι, και με όλα τα άνθη στείρα.
Hydrangea petiolaris: Είναι μια ορτανσία αναρριχώμενη που το ύψος της φτάνει σε ύψος τα 10 με 15 μέτρα, με βλαστούς σαρκώδεις που προσφύονται όπως ακριβώς οι βλαστοί του κισσού. Έχει φύλλα οβάλ , οδοντωτά , υποκίτρινα στο κάτω μέρος . Τα άνθη είναι άσπρα με μεγάλο αριθμό , επίσης είναι μια από τις ορτανσίες που έχουν γόνιμα άνθη ,ενώ λίγα άγονα βρίσκονται στην περιφέρεια με 4 ή 5 σέπαλα Τα άνθη της εμφανίζονται τον Μάιο με Ιούνιο .
                                                                                    



                                                                           ΑΠΟ ΤΟΝ
                                                             ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ 
                                                               kutsukiss@gmail.com

                                                                  

Read More