Berma: Καρπός μέτριος , ωοειδής ως ελλειψοειδής , με κοντό λαιμό και αναπτυγμένη θηλή . Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος , επιφάνεια τραχιά και χρώμα κίτρινο έντονο . Είναι άσπερμη ποικιλία και δίνει καρπούς τον χειμώνα .
Από τις γλυκόχυμες ποικιλίες :
Dorshapo : Ο καρπός της μοιάζει με την Eureka .Η σάρκα έχει χρώμα κίτρινο-κεχριμπαρι και είναι γλυκιά .
Εσπεριδοειδή γενικά: Είναι τα πιο κατάλληλα για οπωροφόρα δέντρα για περιοχές με ζεστό καλοκαίρι και γλυκό χειμώνα . Καλλιεργούνται είτε σε μεγάλες εκτάσεις είτε στον κήπο ή ακόμα και σε γλάστρες . Ανήκουν όλα στην οικογένεια Rutaceae και στο είδος Citrus ,εκτός από δυο που ανήκουν στο είδος Fortunella .
Είναι όλα δέντρα αειθαλή , με φύλλα και άνθη αρωματικά . Κατάγονται από την Ασία και καλλιεργούνται από πάρα πολλά χρόνια .
Στην Ευρώπη , το πρώτο γνωστό είδος ήταν η κιτριά , την οποία διέδωσαν οι εβραίοι πρώτα στην Ιταλία και μετά στις υπόλοιπες χώρες . Την πορτοκάλια έφεραν στην Ευρώπη οι πορτογάλοι από την Κίνα , περίπου τον δέκατο αιώνα , αν και υπήρχαν διάφορα δέντρα πορτοκαλιάς , αλλά ήταν κατώτερης ποιότητας από εκείνα της Κίνας και γι αυτό χρησιμοποιούσαν τους καρπούς τους μόνον για καρυκεύματα . Το δέκατο επίσης αιώνα ήρθε στην Ευρώπη από τους άραβες η νεραντζιά , ενώ η λεμονιά και η φράπα ήρθαν , πάλι από του άραβες , στο τέλος του δωδέκατου αιώνα και τελευταία ήρθε η μανταρινιά . Το πρώτο δέντρο μανταρινιάς έφτασε στην Αγγλία το 1805 και από εκεί διαδόθηκε στις μεσογειακές χώρες . Ο Κολόμβος διέδωσε τα εσπεριδοειδή στο δυτικό ημισφαίριο μετά το 1443 . Από τότε καλλιεργήθηκαν πολύ , με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν καινούργιες ποικιλίες , είτε από φυσική μεταλλαγή είτε από διασταυρώσεις που έγιναν επί τούτο.
Περιγραφή:Είναι θάμνοι ή δέντρα και όλα αειθαλή .Τα δέντρα φτιάχνουν μόνο έναν κορμό , από τον οποίο εκφύονται τα κλαδιά .Η κόμη στα περισσότερα είναι σφαιρική αν αφεθεί σε ελεύθερο σχήμα , δηλαδή αν δεν κλαδευτεί. Άλλα έχουν πυκνοί βλάστηση , π.χ. οι πορτοκαλιές και τα γκρέιπ φρουτ , ενώ αλλά έχουν αραιότερη βλάστηση επειδή αποτελούνται από μεγαλύτερους βλαστούς , όπως οι λεμονιές . Η βλάστηση επίσης των εσπεριδοειδών είναι χαρακτηριστική , γίνεται μια την άνοιξη και μια το καλοκαίρι . Στην ανοιξιάτικη βλάστηση έχουμε πολλά άνθη και φύλλα , ενώ στην στη καλοκαιρινή έχουμε κυρίως βλαστούς , φύλλα και οφθαλμούς . Εν τούτοις η κιτριά , η λεμονιά και η λιμετία έχουν την τάση να δίνουν συνέχεια βλάστηση και καρποφορία . Στα νεαρά δέντρα παρατηρείται γενικά ανάπτυξη βλαστών που φέρουν μόνο φύλλα , ενώ στα πιο ηλικιωμένα παρατηρείται ανάπτυξη βλαστών με μεγάλη ανθοφορία .
Στα εσπεριδοειδή έχουμε δυο είδη οφθαλμών : τους βλαστοφόρους ή ξυλοφόρους , που σχηματίζονται στην άκρη ή στα πλάγια του βλαστού ,και τους μεικτούς , που σχηματίζονται πλάγια , στις μασχάλες των φύλλων του βλαστού . Η διαφοροποίηση των οφθαλμών σε καρποφόρους γίνεται λίγες εβδομάδες πριν από την βλάστηση τους . κάθε οφθαλμός φέρει μια καταβολή αγκαθιού που σε άλλα είδη αναπτύσσεται πάντοτε , ενώ σε άλλα αναπτύσσεται σε μερικούς βλαστούς που λέγονται λαίμαργοι. Επίσης αγκάθια έχουν πάντα τα σπορόφυτα . Πολλά αγκάθια έχει η κιτριά , η λεμονιά και η λιμετία . Τα φύλλα των εσπεριδοειδών έχουν διάφορα μεγέθη ανάλογα με το είδος ή έχουν πτερύγια μεγάλα πάνω στο μίσχο , όπως στη μανταρινιά και στη λιμετία , και πολύ πολύ μικρά , όπως στη λεμονιά . Η κιτριά δεν έχει καθόλου πτερύγια και καμία φορά αυτό συμβαίνει και στη λεμονιά . Τα φύλλα των εσπεριδοειδών έχουν χρώμα βαθύ πράσινο και πριν πέσουν κιτρινίζουν . Τα άνθη τους έχουν πλούσιο άρωμα , είναι άσπρα ή ρόδινα , π.χ. αυτά της λεμονιάς , με μέγεθος που επίσης ποικίλλει . Συνήθως εμφανίζονται την άνοιξη , αλλά η κιτριά η λεμονιά και η ξινολιμετία έχουν την τάση να ανθίζουν όλο το χρόνο . Συνήθως ανοίγουν το πρωί ως το απόγευμα , κυριότερα δε το γύρο στο μεσημέρι και , λόγο του ότι περιέχουν μεγάλη ποσότητα από νέκταρ προσελκύουν τις μέλισσες , οι οποίες βοηθάνε στην επικονίαση . Τα εσπεριδοειδή , αν και παράγουν μεγάλο αριθμό λουλουδιών , δε δένουν όλα και μόνο ένα μικρό ποσοστό απ αυτά εξελίσσονται σε καρπούς .
Κλίμα και έδαφος:
Τα εσπεριδοειδή ,όπως ήδη είπαμε , μπορούν να καλλιεργηθούν σε περιοχές όπου οι χαμηλές θερμοκρασίες τον χειμώνα δεν κατεβαίνουν κάτω από τους μηδέν βαθμούς , γιατί τέτοιες θερμοκρασίες γίνονται επικίνδυνες για τα φυτά Επίσης , τουλάχιστον για μερικές ποικιλίες , και οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες γίνονται επικίνδυνες . Η κιτριά είναι από τα πιο ανθεκτικά είδη στο ψύχος και μετά ακολουθεί η λιμετία, η λεμονιά , το γκρέιπ φρουτ , η πορτοκαλιά , η μανταρινιά , το κουμκουάτ και τελευταίο το τρίπτερο . Αντίθετα ,όσον αφορά τις υψηλές θερμοκρασίες , έχουμε ποικίλους βαθμούς αντοχής στα διάφορα είδη . Έτσι , τα γκρέιπ φρουτ , οι λεμονιές , η ποικιλία Βαλένσια της πορτοκαλιάς και πολλές ποικιλίες μανταρινιάς αντέχουν πολύ στις υψηλές θερμοκρασίες , αν και καμιά φορά παρατηρούνται ζημιές στους καρπούς , κυρίως σ αυτούς που είναι περισσότερο εκτεθειμένοι . Αντίθετα , η πορτοκαλιά Μέρλιν και η μανταρινιά Σατσούμα σε περιοχές με υψηλές θερμοκρασίες , κατά την περίοδο της άνθησης , παθαίνουν ζημιές . Τα εσπεριδοειδή ευδοκιμούν σε ποικιλία εδαφών ,από τα πιο αμμώδη μέχρι τα αργιλώδη . Πάντως τα καλύτερα εδάφη είναι εκείνα με μέση σύσταση αμμοαργιλώδη , καλά αποστραγγιζόμενα , νοτερά και βαθιά , όχι πολύ ασβεστούχα , ούτε με περιεκτικότητα σε αλάτι . Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι το νερό , που είναι απαραίτητο ιδιαίτερα στις ξερές περιοχές . Εκτός όμως από τη δυνατότητα ποτίσματος έχει σημασία και η ποιότητα του , ιδιαίτερα αν περιέχει αλάτι . Περισσότερο ευαίσθητη είναι η λεμονιά .
Καλλιέργεια: Προκειμένου να φυτέψουμε κάποιο ή κάποια από τα εσπεριδοειδή θα πρέπει πρώτα απ όλα να προετοιμάσουμε το έδαφος . Αν υπήρχαν εκεί και πριν εσπεριδοειδή , που για κάποιο λόγο δεν υπάρχουν πλέον , καλό θα είναι να μη φυτέψουμε τα καινούρια μας δέντρα στις παλιές θέσεις αλλά σε καινούριες . Θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε ένα βαθύ σκάψιμο , σε βάθος 30-40 cm , ώστε και τα ζιζάνια να καταστρέψουμε αλλά και το χώμα να αφρατέψουμε . Αν μπορούμε να προμηθευτούμε κοπριά χωνεμένη ,καλό είναι να ενσωματώσουμε στο έδαφος 2-3 κιλά για κάθε τετραγωνικό μετρό . Ισοπεδώνουμε το έδαφος μας ,ανοίγουμε τους λάκκους μας με διαστάσεις 50 επί 50 cm και στη συνέχεια φυτεύουμε τα δέντρα μας . Στο φύτευμα προσέχουμε , ώστε η μπάλα τους να είναι και πάλι στο ίδιο βάθος που ήταν και προηγούμενα στο φυτώριο και σκεπάζουμε τον λάκκο , ρίχνοντας το επιφανειακό χώμα στο βάθος . Όταν γεμίσουμε τον λάκκο με χώμα τον πατάμε ελαφρά και με μεγάλη προσοχή , ώστε να κλείσει καλά .Μαζί με το δεντράκι τοποθετούμε και τον πάσσαλο πάνω στον οποίο θα δέσουμε το δεντράκι για να το στηρίξουμε . Αμέσως μετά ποτίζουμε καλά ώστε να καθίσουν τα χώματα . Μπορούμε να φυτέψουμε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου αφού τα φυτά βρίσκονται με την μπάλα του χώματος , και ανάλογα με την περιοχή αφού περάσουν οι όψιμοι παγετοί της άνοιξης . Η απόσταση φύτευσης εξαρτάτε από το είδος του δέντρου . Πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας ότι αν φυτεύουμε πυκνά , τότε τα μεν πρώτα χρόνια θα έχουμε πολύ καρπό , αφού στον ίδιο χώρο θα φυτεύουμε περισσότερα δέντρα , αλλά αργότερα η παράγωγη μας θα ελαττωθεί , αφού το ένα δέντρο θα σκεπάσει το άλλο . Αντίθετα αν φυτεύουμε αραιά θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο.
Λίπανση:
Η λίπανση παίζει σημαντικό ρόλο , γιατί τα εσπεριδοειδή έχουν μεγάλες ανάγκες σε άζωτο ,φώσφορο , κάλι , ασβέστιο και μαγνήσιο , αλλά και σε ιχνοστοιχεία , όπως σίδηρο , βόριο , μαγγάνιο και χαλκό .
Αναλυτικά τώρα , οι ανάγκες των εσπεριδοειδών σε αζωτούχο λίπανση είναι πολύ μεγάλες , μεγαλύτερες από οποιαδήποτε άλλη λίπανση . Η έλλειψη αζώτου προκαλεί παρεμπόδιση της αύξησης της βλάστησης και κιτρίνισμα των φύλλων (το κιτρίνισμα των φύλλων μπορεί να οφείλετε και σε άλλους παράγοντες ) , με αποτέλεσμα τη φυλλόπτωση και αποξήρανση της τρυφερής βλάστησης . Βέβαια , και η υπερβολική ποσότητα δημιουργεί προβλήματα , οπότε πρέπει να δίνεται με φειδώ . Ο φώσφορος όταν λείπει , δημιουργεί καρπούς τραχείς με παχύ φλοιό και λιγότερο χυμό . Για τα υπόλοιπα στοιχεία χρειάζεται ανάλυση για να κριθούν οι απαιτούμενες ποσότητες .Περισσότερα για την λίπανση εδώ http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9661.html
Κλάδεμα: Το κλάδεμα , γενικά στα εσπεριδοειδή , περιορίζεται κατά τα πρώτα χρόνια στη δημιουργία σχήματος στα δέντρα , αν και τα περισσότερα δεν χρειάζονται κλάδεμα για τα δυο ή τρία πρώτα χρόνια . Καθώς όμως τα δέντρα μεγαλώνουν , το εσωτερικό μέρος του φυλλώματος γεμίζει από βλαστούς Αυτή ακριβώς η πυκνή βλάστηση πρέπει να αραιώνεται , ώστε το ηλιακό φως να εισχωρεί και στο εσωτερικό μέρος του φυτού . Το κλάδεμα αυτό πρέπει να είναι ελαφρό .Τα επόμενα χρόνια , το κλάδεμα πρέπει να συνεχιστεί να είναι ελαφρό και να περιορίζετε στην αφαίρεση των βλαστών που διασταυρώνονται . Βέβαια , μετά το κλάδεμα εμφανίζετε καινούρια έκπτυξη βλαστών . Αυτούς πρέπει να του αφαιρούμε όταν είναι ακόμα μικροί . Επίσης πρέπει να αφαιρούνται και οι λαίμαργοι βλαστοί . Στα ενήλικα δέντρα το κλάδεμα παραμένει ελαφρό και κυρίως περιορίζεται στο ελαφρό αραίωμα του πάνω μέρους του φυλλώματος και στον περιορισμό του ύψους των δέντρων , χωρίς όμως ποτέ όλα αυτά τα κλαδέματα να είναι αυστηρά Ακόμα , αφαιρούνται ξερά κλαδιά , όπως επίσης και τα αδύνατα και μη καρποφόρα στο κέντρο του φυλλώματος . Το κλάδεμα μπορεί να γίνεται οποιαδήποτε εποχή ,αν και είναι καλυτέρα να γίνεται νωρίς την άνοιξη . Κατά το κλάδεμα , θα πρέπει κανείς να προσέχει τις τομές , ώστε να προλάβει την είσοδο των μικροοργανισμών απ αυτές και ειδικότερα στην περίπτωση που ήδη υπάρχει κάποιο δέντρο προσβλημένο . Θα πρέπει οι τομές να αλείφονται με υδάτινο ασφαλτώδες γαλάκτωμα , ενώ το προσβλημένο δέντρο πρέπει να κλαδεύετε τελευταίο ή το κλαδευτήρι , πριν ξανά χρησιμοποιηθεί να απολυμαίνεται .
Πότισμα:
Όσον αφορά το πότισμα , θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι τελείως απαραίτητο κατά τη διάρκεια της έντονης βλάστησης και του καλοκαιριού . Η συχνότητα των ποτισμάτων εξαρτάτε από διάφορους παράγοντες .
Με μόσχευμα: Τα εσπεριδοειδή μπορούν να πολλαπλασιασθούν και με φυλλοφόρα η άφυλλα μοσχεύματα . Το μίγμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι το ίδιο που έχουμε αναφέρει για τα σπορόφυτα . Η εποχή που μπορούμε να κόψουμε και να φυτέψουμε μοσχεύματα είναι ανάλογα και με την περιοχή από τον Μάιο έως τον Αύγουστο .
Με φυλλοφόρα μοσχεύματα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/softwood-cuttings.html
Με άφυλλα μοσχεύματα:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html
Mε εναέριες καταβολάδες:
Μια δημοφιλής και αξιόπιστη μέθοδος είναι οι εναέριες καταβολάδες , οι οποίες θα πρέπει να εφαρμοστούν και αυτές όπως και τα μοσχεύματα ,όταν ο καιρός είναι ζεστός , από τον Μάιο έως τον Αύγουστο .
Εναέριες καταβολάδες : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html
Με εμβολιασμό:
Ο συνήθης τρόπος πολλαπλασιασμού των εσπεριδοειδών είναι ο εμβολιασμός (ενοφθαλμισμός) σε σπορόφυτα υποκείμενα με την επιθυμητή ποικιλία . Ο εγκεντρισμός χρησιμοποιείται μόνον όταν θέλουμε να αλλάξουμε ποικιλία σε παλιά δέντρα .
Με ενοφθαλμισμό http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html
Με εγκεντρισμό http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5.html
Τα 12 εσπεριδοειδή:
01-Γρειπ φρουτ : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6.html
02-Κιτριά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9040.html
03-Κουμκουάτ (Ιαπωνική πορτοκαλιά) : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4426.html
04-Λεμονιά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4210.html
05-Λιμετία http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/lime.html
06-Μανταρινιά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9.html
07-Νεραντζιά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_2234.html
08-Περγαμόντο : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_5.html
09-Πορτοκαλιά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7.html
10-Πορτοκαλιά μυρτόφυλλη : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_42.html
11-Τρίφυλλο ή τρίπτερο : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/poncirus-trifoliate.html
12-Φράπα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4235.html
Περιγραφή:
Τα κωνοφόρα , και ειδικά τα μικρής ανάπτυξης (όπως επίσης και τα νάνα ), παίζουν σημαντικό και ιδιαίτερο ρόλο σ έναν κήπο , αν και μέχρι σήμερα δεν έχουν αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε . Η αξία τους συνίσταται στο γεγονός ότι μπορούν να δημιουργήσουν ωραιότατες αντιθέσεις με τα υπόλοιπα φυτά ενός κήπου , τόσο με τα φυλλοβόλα όσο και με τα αειθαλή , όπως επίσης και στο ότι πολλά απ αυτά έχουν ωραιότατα χρώματα . Για όσους τα αγνοούν , τα κωνοφόρα είναι δέντρα κυρίως και λιγότερο θάμνοι , όλα όμως δασικά φυτά και , εκτός από λίγες εξαιρέσεις όλα αειθαλή . Το πεύκο , το Έλατο ,ο κέδρος ,το κυπαρίσσι ,η τούγια ,ο άρκευθος είναι όλα κωνοφόρα . Κυριαρχούν στον πλανήτη από τα πιο ψυχρά μέρη έως τα πιο θερμά , . Είναι φυτά γενικά ξυλώδη , ο καρπός των περισσοτέρων είναι κώνος (το γνωστό κουκουνάρι ) , γι αυτό άλλωστε ονομάζονται και κωνοφόρα , ενώ πολλά απ αυτά κάνουν καρπούς ρώγες ,το όνομα το πήραν από το σχήμα τους (κώνος) όπως για παράδειγμα η τούγια (Thuya) και ο ταξός (Taxus baccata) Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι δεν κάνουν όλα τα κωνοφόρα κουκουνάρια όλα ούτε και έχουν όλα σχήμα κώνου , όλα όμως έχουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα , όλα έχουν βελονοειδή φύλλα , και στον κορμό τους ,και σε όλα τα όργανα τους (φύλλα , καρπούς , ρίζες ,) περιέχουν ρετσίνι .Και μια και αναφέραμε τον ταξό, θα πρέπει να πούμε ότι αν και είναι δέντρο , επειδή η ανάπτυξη του είναι πολύ αργή τον χρησιμοποιούμε ή καλύτερα τον αντιμετωπίζουμε σαν θάμνο . Έτσι ακόμα και φράχτες μπορούμε να δούμε από ταξό , γιατί , πραγματικά , δεν πρόκειται ποτέ , φυτεύοντας τον με το συνηθισμένο ύψος του ενός μέτρου και μέσα σε 20 χρόνια να ξεπεράσει τα 2,5 μετρά . Αρκετά λοιπόν από τα κωνοφόρα , ενώ είναι δέντρα και μάλιστα μακρόβια ,(ωστόσο με αργή ανάπτυξη ) μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν θάμνοι , και μάλιστα να αξιοποιηθούν σε μικρούς κήπους .
Καλλιέργεια :
Όλα τα κωνοφόρα είναι αειθαλή , χωρίς ίσως ιδιαίτερες καλλιεργητικές φροντίδες και προβλήματα εκτός από τα πρώτο χρόνο του φυτεύματος . Μπορούν να καλλιεργηθούν σε όλα σχεδόν τα εδάφη. Κατά την επιλογή των κωνοφόρων μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δώσουμε στις κλιματικές συνθήκες όπου θα φυτευτούν , αφού υπάρχουν διαφορετικά είδη και ποικιλίες για θερμές , ψυχρές , ορεινές και παραθαλάσσιες περιοχές .
Πολλαπλασιασμός: Τα κωνοφόρα δε πολλαπλασιάζονται εύκολα , και θα πρέπει αυτός που θα ασχοληθεί με τον πολλαπλασιασμό θα πρέπει να έχει επιμονή και υπομονή εκτός και αν τα αγοράσει έτοιμα . Παρόλα αυτά εμείς θα αναφέρουμε τους βασικούς τρόπους πολλαπλασιασμού που μπορεί να χρησιμοποίηση ο ερασιτέχνης κηπουρός , και καλή επιτυχία.
Με σπόρο:
Είναι ο ποιο εύκολος και διαδεδομένος τρόπος πολλαπλασιασμού , όχι μόνον για τον ερασιτέχνη αλά και για τον επαγγελματία , αφού πολλά από αυτά και ειδικά αυτά που έχουν κορυφή ( Έλατο , Αροκάρια - araucaria , κ.λ.π ) δεν πολλαπλασιάζονται με κανέναν άλλο τρόπο . Τα σπόρια τα μαζεύουμε όταν ωριμάσουν και προτού πέσουν από τα κουκουνάρια ή τις ρώγες , περίπου τέλη φθινοπώρου με αρχές του χειμώνα . Βασικός παράγοντας για την καλή επιτυχία του φυτρώματος είναι η θερμοκρασία η οποία θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε είδους .Θα αναφέρουμε εδώ ένα παράδειγμα για να δούμε τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε δυο είδη , για να φυτρώσουν οι σπόροι της Αροκάριας θα πρέπει η θερμοκρασία να μην πέσει κάτω από 16 C , ενώ οι σπόροι του Έλατου για να φυτρώσουν θα πρέπει να περάσουν από ένα μεγάλο διάστημα ψύχους για να διακοπή ο λήθαργος . Στο παράδειγμα μας βλέπουμε την μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας που χρειάζονται οι σπόροι των κωνοφόρων (και όχι μόνον) για να φυτρώσουν .
Ένας άλλος παράγοντας για να φυτρώσουν οι σπόροι των κωνοφόρων είναι το έδαφος .
οποιοδήποτε έδαφος και αν χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να εξασφαλίσουμε καλή αποστράγγιση και καλό αερισμό , προσθέτοντας άμμο περλίτη βερμικουλίτη κλπ .
Με μοσχεύματα: Πολλά είδη και ποικιλίες μπορεί να πολλαπλασιαστούν με ημίσκληρα μοσχεύματα (τούγια ,κυπαρίσσι ταξός κ.λ.π ) τα οποία θα πρέπει να φυτευτούν το κάθε ένα στο δικό του γλαστράκι και οπωσδήποτε να τοποθετούν σε ένα κλειστό πλαίσιο ή σπορείο , το κατάλληλο υπόστρωμα ριζοβολίας είναι τα αδρανή υλικά (άμμος περλίτης κλπ) , Τα μοσχεύματα που θα πάρουμε από το μητρικό φυτό θα πρέπει απαραίτητα να είναι επάκρια και να τα κόψουμε με νύχι η με τακούνι ,καλύτερη εποχή για να πάρουμε τέτοια μοσχεύματα είναι το φθινόπωρο, εδώ επίσης η χρήση ορμόνης ριζοβολίας είναι απαραίτητη .
Για τα μοσχεύματα
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html
Με παραφυάδες:
Όσα κωνοφόρα έχουν την τάση να βγάζουν παραφυάδες (τούγια ) πολλαπλασιάζονται και με αυτόν τον τρόπο , τις αποσπούμε με προσοχή τον χειμώνα και τις φυτεύουμε χωριστά σε γλάστρες , τοποθετούμε τις γλάστρες σε ένα κλειστό και ψυχρό πλαίσιο , σπορείο ή θερμοκήπιο , εάν δεν έχουμε τίποτε από αυτά και εάν τα φυτά είναι μικρά τα σκεπάζουμε με μια νάιλον σακούλα.
Με εμβολιασμό:
Πολλές ποικιλίες και υβρίδια μπορούν να πολλαπλασιαστούν με εμβολιασμό και ποιο συγκεκριμένα με ενοφθαλμισμό , ο οποίος θα πρέπει να εφαρμοστή για όλα τα είδη και ποικιλίες όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές (Μάιο Αύγουστο ) , απαραίτητα μετά θα πρέπει να τα μεταχειριστούμε όπως και τα μοσχεύματα , να τα τοποθετήσουμε δηλαδή σε ένα πλαίσιο , θερμοκήπιο κλπ .
Για τον ενοφθαλμισμό
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html
Κλάδεμα:
Τα κωνοφόρα δεν χρειάζονται κλάδεμα παρά μόνον η αφαίρεση των ξερών κλαδιών και η διατήρηση του σχήματος που θέλουμε . Προσοχή πολλά κωνοφόρα έχουν μια και μοναδική κορυφή (Έλατο, Αροκάρια ,κλπ) η οποία εάν κοπή το φυτό θα καταστραφεί ολοσχερώς διότι δεν βγάζει άλλη.
Προβλήματα και ασθένειες:
Τα κωνοφόρα είναι ίσως από τα πιο ανθεκτικά φυτά σε προβλήματα και ασθένειες , αφού δεν προσβάλλοντα σχεδόν από καμία ασθένεια .
Προσβολές μπορεί να έχουμε όμως στο ριζικό σύστημα από υπερβολική υγρασία και κακή αποστράγγιση , όπως είπαμε παραπάνω όλα τα κωνοφόρα είναι δασικά φυτά , και αντέχουν την ξηρασία , μιμηθείτε το φυσικό τους περιβάλλον.
Πολλαπλασιασμός
Προβλήματα και ασθένειες:
Ποικιλίες : Είναι ένα μεγάλο γένος καλλωπιστικών θάμνων που καλλιεργείτε παγκόσμια όσο κανένα άλλο είδος , με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα πάνω από 500 είδη με χιλιάδες ποικιλίες και υβρίδια που προήρθαν από διασταυρώσεις . Ταυτόχρονα κάθε χρόνο εμφανίζονται και καινούρια .Έτσι δεν είναι δυνατόν να περιγράψει κανείς όλον αυτό τον αριθμό .
Με την ευκαιρία της εορτής των βαΐων αποφασίσαμε να γράψουμε ένα άρθρο για ένα φυτό γνωστό από την αρχαιότητα , την Δάφνη του Απόλλωνα ,που λέγεται και Βάϊα ή βάγια .
Η δάφνη είναι αειθαλές δέντρο που το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 10 -15 μέτρα , όμως επειδή δέχεται αυστηρό κλάδεμα , αντιμετωπίζετε ως θάμνος .Καλλιεργείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για το ωραίο , πυκνό και αρωματικό φύλλωμα του και για την εύκολη καλλιέργεια του Έχει φύλλα απλά δερματώδη , κατ εναλλαγή . τα άνθη της είναι μικρά πρασινοκίτρινα ,και εμφανίζονται τον Μάιο .Η καρποί είναι ρώγες σαν μικρές ελιές ,με πράσινο στην αρχή χρώμα που στη συνεχεία μαυρίζουν και παραμένουν στο δέντρο όλον σχεδόν τον χειμώνα προσελκύοντας τα πούλια και ιδιαίτερα τα κοτσύφια . Το αρωματικό φύλλωμα της αφού αποξεραθεί , χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική , όταν όμως είναι χλωρό δεν χρησιμοποιείτε διότι δίνει στο φαγητό μια πικρή γεύση . Η καλύτερη εποχή για να αποξεράνουμε φύλλα δάφνης είναι κατά την διάρκεια της ανθοφορίας ,διότι τότε το άρωμα της είναι έντονο. Από τους καρπούς της και όταν είναι πολύ ώριμοι παρασκευάζεται το δαφνέλαιο, αλλά πολλοί το παρασκευάζουν από τα φύλλα , το δαφνέλαιο από τα φύλλα είναι πολύ κατώτερης ποιότητος από αυτό που παρασκευάζετε από του καρπούς .
Η καλλιέργεια της δάφνης δεν παρουσιάζει προβλήματα και μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα σχεδόν τα εδάφη , από τα όξινα έως τα αλκαλικά , και από τα αμμώδη έως και τα αργιλώδη ,αντέχει την ξηρασία και την παγωνιά -30 C , Εάν όμως ποτίζεται κάνει πολύ μεγαλύτερα φύλλα , το μέγεθος τους σχεδόν τριπλασιάζετε .
1) Με σπόρο: Μπορούμε να φυτέψουμε σπόρο σε ένα τελάρο ή κατευθείαν στο έδαφος κατά την διάρκεια του χειμώνα , ο σπόρος για να φυτρώσει θα πρέπει να δεχτεί ένα διάστημα κρύου για να διακοπή ο λήθαργος . Αυτό σημαίνει ότι από την στιγμή που θα τον φυτέψουμε θα πρέπει να παραμείνει έξω σε ένα κρύο μέρος καθ όλη την διάρκεια του χειμώνα .Εάν θέλουμε να τον φυτέψουμε την άνοιξη , τον βάζουμε τουλάχιστον για 2 μήνες στο ψυγείο (όχι στην κατάψυξη ) και κατόπιν τον φυτεύουμε .
2) Με παραφυάδες:
Η δάφνη έχει την τάση να βγάζει πολλές παραφυάδες , αυτές μπορούμε να τις αφαιρέσουμε κατά την διάρκεια του χειμώνα και να τις φυτέψουμε εκεί που θέλουμε , είτε σε γλάστρες για να τις δυναμώσουμε , είτε κατ ευθείαν στην οριστική τους θέση . Πολλές φορές κάτω από ένα δέντρο βλέπουμε πολλά φυτά που με την πρώτη ματιά φαίνονται σαν παραφυάδες αλλά δεν είναι ,τα φυτά αυτά είναι σπορόφυτα από τον σπόρο που έπεσε από το ίδιο το φυτό , αυτό δεν μας εμποδίζει σε τίποτα να τα αφαιρέσουμε και να τα φυτέψουμε εκεί που θέλουμε.
3) Με εμβολιασμό: Εάν θέλουμε να πολλαπλασιάσουμε κάποια συγκεκριμένη ποικιλία , θα πρέπει να την πολλαπλασιάσουμε με τον αγενή πολλαπλασιασμό .
Η παραφυάδες είναι μια καλή μέθοδος αλά θα πρέπει να σιγουρευτούμε ότι είναι γνήσια παραφυάδα και όχι σπορόφυτο. Εάν δεν είμαστε σίγουρη τότε μπορούμε να την πολλαπλασιάσουμε εύκολα με ημίσκληρα ή σκληρά μοσχεύματα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/cuttings-hardwood.html
Μπορούμε επίσης να εμβολιάσουμε τις διάφορες ποικιλίες χρησιμοποιώντας τα σπορόφυτα ως υποκείμενα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.
html http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5.html
Το κλάδεμα συνίσταται στην αφαίρεση των ξερών κλαδιών ,την διαμόρφωση του σχήματος , και τον περιορισμό του μεγέθους , Επειδή δέχεται αυστηρό κλάδεμα και χωρίς κανένα πρόβλημα , μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μπορντούρα ή φράχτη ψαλιδισμένο .
Δεν προσβάλετε από ασθένειες .Παρ όλο ότι δεν προσβάλετε από ασθένειες , διάφορα κοκκοειδή και τετράνυχοι φωλιάζουν επάνω στον κορμό και κάτω από τα φύλλα , αν και δεν δημιουργούν πρόβλημα στο ίδιο το φυτό μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα στα διπλανά φυτά .
Ψεκάστε με ένα ήπιο εντομοκτόνο (θερινό πολτό)
Ενδεικτικά αναφέρουμε :
Την Latifolia με φύλλα μεγάλα και σχήμα ωοειδές .
Την Augustifolia με φύλλα στενά
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Βαΐων (Κατά Ιωάννην ιβ΄ 1-18)
Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ' αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου.
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν πολὺς κόσμος ποὺ εἶχε ἔλθει εἰς τὴν ἑορτήν, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐπῆραν κλάδους ἀπὸ φοίνικας καὶ ἐβγῆκαν πρὸς προϋπάντησίν του καὶ ἔκραζαν, «Ὡσαννά, εὐλογημένος νὰ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔρχεται εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Ὁ δὲ Ἰησοῦς εὑρῆκε ἕνα μικρὸν ὄνον, καὶ ἐκάθησε ἐπάνω του, καθὼς εἶναι γραμμένον, «Μὴ φοβᾶσαι, θυγατέρα Σιών, νά, ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθισμένος εἰς ἕνα πουλάρι ὄνου».
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com
Περιγραφή του φυτού:
Γένος που περιλαμβάνει εξαιρετικά καλλωπιστικούς θάμνους ,ως επί το πλείστον φυλλοβόλους , με φύλλα αντίθετα , απλά και με άνθη 2 ειδών που εμφανίζονται σε απόκριες ταξιανθίες (σφαίρα). Στη μια περίπτωση τα άνθη είναι μικρά , με πέταλα και σέπαλα κανονικά , ενώ στο άλλο είδος τα άνθη είναι στείρα με σέπαλα μεγάλα (πεταλοειδή),ενώ τα πέταλα είναι ασήμαντα και καταλαμβάνουν το κέντρο . Στις περισσότερες ποικιλίες τα γόνιμα άνθη είναι πολύ λίγα ή λείπουν εντελώς , ενώ αντίθετα τα στείρα είναι πολλά κα βρίσκονται συνήθως στην περιφέρεια , ενώ σε άλλες είναι όλα στείρα . Το χρώμα τους είναι εντυπωσιακό , άσπρο , κόκκινο , ροζ , ρόδινο , μωβ μπλε κ.λπ. και η ανθοφορία τους αρχίζει από τα τέλη Μαΐου και διαρκεί μέχρι τα τέλη Νοέμβριου .
Καλλιέργεια:
Η ορτανσία είναι γενικά ασβεστόφοβο φυτό και θέλει χώμα όξινο έως ουδέτερο για να ευδοκίμηση . Το χρώμα των λουλουδιών εξαρτάται επίσης από την οξύτητα του εδάφους , εάν το χώμα είναι πολύ όξινο 4,5 ph τότε τα άνθη της έχουν χρώμα βαθύ μπλε , ενώ σε ph 7 παίρνουν το χρώμα του ροζ . Έτσι μπορούμε να καθορίσουμε εμείς , για το τη χρώμα θα έχει η ορτανσία μας , προσοχή θα πρέπει να δώσουμε όμως στο να μην ξεπεράσουμε το όριο ph 7 , γιατί τότε θα έχουμε κιτρίνισμα των φύλλων από τροφοπενία σιδηρού . Ο σίδηρος για να απορροφηθεί από το φυτό θα πρέπει να είναι ευδιάλυτος στο νερό , και μόνον ο σίδηρος που είναι στην δισθενή του μορφή είναι ευδιάλυτος στο νερό . Μην χρησιμοποιείται καρφιά , βίδες , πέταλα και όλα τα συναφή για να δώσετε στο φυτό σας σίδηρο , ο σίδηρος (σκουριά) που προέρχεται από αυτά μέταλλα είναι στη τρισθενή του μορφή και δεν είναι ευδιάλυτος στο νερό , περισσότερα για αυτό το θέμα θα γράψουμε ένα νέο άρθρο .
Επειδή όπως είπαμε η ορτανσία είναι φυτό ασβεστόφοβο θα πρέπει να κρατήσουμε και μια ισορροπία ως προς το έδαφος .
Η ορτανσίες είναι φυτά που αγαπούν τη ζέστη αλλά δεν αγαπούν την άμεση έκθεση στον Ήλιο , αγαπούν επίσης την υγρασία και το κατάβρεγμα των φύλλων ιδιαίτερα τις θέρμες μέρες του καλοκαιριού (εννοείτε ότι το πότισμα και το κατάβρεγμα θα γίνει το πρωί ή το απόγευμα και όχι το μεσημέρι) , όσο για την λίπανση θα πρέπει να προμηθευτείτε ένα πλήρες λίπασμα για ανθοφόρα φυτά και κατάλληλο για οξύφυλλα .
Πολλαπλασιασμός: ο πολλαπλασιασμός της ορτανσίας γίνεται με πολλούς τρόπους και σίγουρα αυτός που ενδιαφέρεται να πολλαπλασιάσει τα φυτά του σίγουρα θα βρει κάποιον τρόπο και δεν θα τον απογοήτευση . Επειδή η ορτανσία είναι ένας θάμνος πολυκλαδής βγάζει δηλαδή από την βάση του πολλά κλαδιά που έχουν ριζικό σύστημα και θεωρούνται σαν παραφυάδες , μπορούμε να διαιρέσουμε το παλιό φυτό , και αφού το κάθε κλαδί το κόψουμε έτσι ούτος ώστε να μείνουν επάνω του 2 έως 3 οφθαλμοί και κατόπιν να το φυτέψουμε
. Πολλαπλασιάζετε επίσης με σκληρά και μαλακά μοσχεύματα ,σχετικά άρθρα θα βρείτε εδώ: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/04/cuttings-hardwood.html .
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/04/softwood-cuttings.html
Το χώμα που θα χρησιμοποιήσουμε για τα μοσχεύματα ή για την διαίρεση θα πρέπει να είναι ένα μέρος άμμου και ένα μέρος τύρφης , αντί για άμμο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περλίτη αλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι ο περλίτης κρατά παρά πολύ νερό με αποτέλεσμα τα μοσχεύματα κα ιδιαίτερα αυτά του μαλακού ξύλου μπορεί να σαπίσουν άρα θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή στην υγρασία του περλίτη , επίσης αντί για τύρφη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φυλλόχωμα που έχουμε μαζέψει εμείς από κάποια ορεινή περιοχή .
Κλάδεμα: Επειδή η ορτανσία ανθίζει σε κλαδιά της τρέχουσας εποχής , θα πρέπει να την κλαδέψουμε βαθειά στο τέλος του χειμώνα αφήνοντας 2 έως 3 οφθαλμούς.Σχετικό άρθρο για το βαθύ κλάδεμα θα βρείτε εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.com/2013/03/pruning-shrubs.html
Προβλήματα και ασθένειες: Η ορτανσία δεν προσβάλλεται από ασθένειες .
Προβλήματα μπορεί να δημιουργήσουν διάφορα κοκκοειδεί και τετράνυχοι που φωλιάζουν κάτω από τα σκιερά φύλλα της ορτανσίας και απομυζούν του χυμούς από τους τρυφερούς βλαστούς , αποτέλεσμα το φυτό να εξασθενεί και να κάνει μικρότερα άνθη, καταπολεμήστε τα με ένα ήπιο εντομοκτόνο (θερινό πολτό ) .
Κίτρινα φύλλα (χλώρωση) : Εμφανίζεται στα φύλλα και ιδιαίτερα στις θέσεις μεταξύ των νευρώσεων (αποχρωματισμός κιτρίνισμα ). Οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές : έλλειψη σιδήρου , ή υψηλό pH , προσθέτουμε στο έδαφος θεϊκό σίδηρο ο οποίος θα εμπλουτίσει το έδαφος με σίδηρο και θα ρυθμίσει το ph ( χρησιμοποιήστε τον συμφώνα με της αναγραφόμενες οδηγίες )
Μειωμένη δραστηριότητα τω ριζών που μπορεί να οφείλεται είτε σε αλκαλικότητα του εδάφους ,είτε σε μεγάλη συγκέντρωση αλάτων στο έδαφος , είτε ακόμα σε υπερβολική υγρασία του εδάφους (υπερβολικό πότισμα ή κακή αποστράγγιση ) , σε προσβολή από μικρόβια (καρκίνος του κορμού ή των ριζών από νηματώδεις (άσπρα σκουλήκια )) .
Η χλώρωση μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις ,να προληφθεί με την προσθήκη στο έδαφος θεϊκού σιδήρου . Σε όλες τις άλλες πρέπει πρώτα να εμφανιστεί και μετά , αφού βρούμε σε τι οφείλεται , να ενεργήσουμε ανάλογα με την περίπτωση .
Ποικιλίες:
Από τα διάφορα είδη , τα πιο ενδιαφέροντα είναι:
Hydrangea hortensias : η γνωστή σε όλους ορτανσία, που το ύψος της φτάνει το ένα μέτρο . Έχει φύλλα μεγάλα οδοντωτά , άνθη που ποικίλουν στο χρώμα ,και σε μεγάλες επάκριες ταξιανθίες με πολύ λίγα ή και καθόλου γόνιμα άνθη . Άπειρες διασταυρώσεις έχουν δώσει έναν πολύ μεγάλο αριθμό ποικιλιών , όπως η (Ami Pasquier), με μεγάλα κόκκινα-πορφυρά άνθη , η (King George V ), Με μεγάλα ρόδινα άνθη , η (Madame Mouilliere), με πάρα πολύ μεγάλα κάτασπρα άνθη , η ( Godian ) μπλε άνθη.
Hydrangea paniculata: και κυρίως η ποικιλία ( Grantiflora ) φτάνει επίσης το ένα μέτρο ύψος, έχει φύλλα ωοειδή –επιμήκη και άνθη άσπρα, μεγάλα σε πυραμιδοειδείς ταξιανθίες, που εμφανίζονται το καλοκαίρι, και με όλα τα άνθη στείρα.
Hydrangea petiolaris: Είναι μια ορτανσία αναρριχώμενη που το ύψος της φτάνει σε ύψος τα 10 με 15 μέτρα, με βλαστούς σαρκώδεις που προσφύονται όπως ακριβώς οι βλαστοί του κισσού. Έχει φύλλα οβάλ , οδοντωτά , υποκίτρινα στο κάτω μέρος . Τα άνθη είναι άσπρα με μεγάλο αριθμό , επίσης είναι μια από τις ορτανσίες που έχουν γόνιμα άνθη ,ενώ λίγα άγονα βρίσκονται στην περιφέρεια με 4 ή 5 σέπαλα Τα άνθη της εμφανίζονται τον Μάιο με Ιούνιο .
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com
Είναι δύσκολο να ορίσουμε πια ακριβώς είναι . Μπορεί να ποικίλουν από εκείνα που παίρνουμε από βλαστούς που μόλις αρχίζουν να ωριμάζουν στη βάση τους , μέχρι μοσχεύματα από βλαστούς που είναι σχεδόν , αλλά όχι εντελώς ώριμοι .Τα μοσχεύματα αυτού του τύπου είναι πιο εύκολα στο χειρισμό τους από τα μαλακά , έχοντας μάλιστα υπόψη ότι δεν σαπίζουν τόσο εύκολα όσο σαπίζουν τα μαλακά .Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε χρειάζονται και αυτά μια σχετική φροντίδα , αν μάλιστα σκεφτούμε ότι είναι μοσχεύματα που το κάτω μέρος τους ,αυτό δηλαδή που θα ριζοβολήσει , είναι συνήθως ξυλοποιημένο , ενώ το πάνω άκρο τους είναι ακόμα πράσινο και μαλακό , κατά συνέπεια μπορεί να σαπίσει . Η καταλληλότερη εποχή για να κόψουμε τέτοια μοσχεύματα είναι περίπου από τις αρχές Ιουνίου μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου .Πρόκειται για κομμάτια από πλευρικούς βλαστούς που του κόβουμε έτσι , ώστε να έχουν νύχι. Εύκολα μπορούμε να πάρουμε αυτούς τους βλαστούς με τα χεριά μας , όπως δείχνει η εικόνα . Τραβώντας δηλαδή τον νεαρό βλαστό στη γωνία πού σχηματίζει με τον παλιό . Έτσι ο νεαρός βλαστός θα αποχωριστεί με ένα αρκετά φαρδύ μέρος παλιού ξύλου , μαζί με αρκετό φλοιό , πάλι παλιό . Στη συνεχεία , με μια κοφτερή λεπίδα καθαρίζουμε το τακούνι , έτσι ώστε να αφαιρέσουμε το επιπλέον τμήμα του φλοιού και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε μια καθαρή και επίπεδη επιφάνεια . Αφαιρούμε την τρυφερή κορυφή τους , όπως επίσης και όλα τα φύλλα μαζί με τους ποδίσκους τους χωρίς όμως να αφαιρούμε και μέρος από τον φλοιό , στο σημείο δηλαδή της έκφυσης των φύλλων . Έτσι το μόσχευμα μας είναι έτοιμο για φύτευμα . Το μήκος του πρέπει να είναι περίπου 10-15 cm . Αυτά τα μοσχεύματα τα φυτεύουμε όπως ακριβώς και εκείνα από μαλακό ξύλο , χωρίς όμως να χρειάζονται κάλυψη , αν και έχει παρατηρηθεί ότι εάν τα καλύψουμε έχουμε καλύτερη και γρηγορότερη ριζοβολία . Ο χρόνος ριζοβολίας τους εξαρτάται από το είδος και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αναπτύσσονται . Γενικά , όσο ποιο ώριμο είναι ένα μόσχευμα τόσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται για να ριζώσει .Πάντως ο χρόνος ποικίλη από 5-20 εβδομάδες .
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com