ΕΝΑΕΡΙΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΑΔΕΣ

Μια λαϊκή παροιμία λέει ότι εάν δεν μπορεί να πάει ο Μωάμεθ στο βουνό πάει το βουνό στον Μωάμεθ , έτσι και εδώ εάν δεν μπορούμε να πάμε το κλαδί στο έδαφος πάμε το έδαφος στο κλαδί . Σε όλες τις μορφές καταβολάδας που έχουμε αναφέρει κάνουμε τον βλαστό να ριζώσει φέρνοντας τον σε επαφή με το έδαφος ή κάποιο άλλο υγρό μέσο . Εδώ θα αναφερθούμε σε ένα άλλο είδος καταβολάδας , εντελώς διαφορετικό , στο οποίο αντί να πάμε τον βλαστό στο έδαφος πάμε το έδαφος στο βλαστό , ο οποίος παραμένει στην αρχική του θέση , δηλαδή πάνω στο μητρικό φυτό .Αυτό ονομάζεται εναέριος καταβολάδα και επικρατεί η πεποίθηση ότι αυτή η μέθοδος  πολλαπλασιασμού  χρησιμοποιείται από τους κηπουρούς εδώ και χιλιάδες χρόνια . Είναι μια χρήσιμη μέθοδος για τον πολλαπλασιασμό σπάνιων και πολύτιμων φυτών που είναι δύσκολο ή και αδύνατο να πολλαπλασιασθούν από μόσχευμα και στα οποία δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι συνηθισμένες μέθοδοι καταβολάδων . Έτσι αν έχουμε ένα φυτό με δύσκαμπτα κλαδιά , που  βγαίνουν σε μεγάλο ύψος από το έδαφος , δεν μπορούμε να κατεβάσουμε τα κλαδιά μέχρι το έδαφος , τότε πρέπει να πάμε το έδαφος στα κλαδιά .
Για τις εναέριες καταβολάδες χρησιμοποιούμε καθαρούς νεαρούς βλαστούς . Αυτούς του προετοιμάζουμε κάνοντας μια τομή προς τα πάνω , με μήκος 4 έως 5 cm στο κέντρο του στελέχους . Εναλλακτικά , από το στέλεχος μπορούμε να αφαιρέσουμε ένα δακτυλίδι φλοιού με πλάτος  1,5 έως 2 cm . Μετά μπορούμε εάν θέλουμε να ρίξουμε στην πληγή μια ποσότητα ουσίας που να προάγει την ριζοβολία , π.χ. ορμόνη (προαιρετικά) , στη συνέχεια τυλίγουμε μια χούφτα υγρής τύρφης ανάμεσα στις κομμένες επιφάνειες και γύρο απ αυτές , ώστε να έχουμε μια πλήρη κάλυψη .
Στο παρελθόν , η κύρια δυσκολία της εναέριας καταβολάδας ήταν ο κίνδυνος να ξεραθεί η τύρφη . Αυτό το πρόβλημα έχει ξεπεραστεί σε μεγάλο βαθμό σήμερα με τη χρήση μιας λεπτής μεμβράνης πολυαιθυλενίου . Αυτό το τυλίγουμε γύρω από την μπάλα της τύρφης με τέτοιον τρόπο , ώστε να μην υπάρχει κανένα άνοιγμα που να επιτρέπει την εξάτμιση νερού από την τύρφη . Η μεμβράνη στερεώνετε στη θέση της με ένα κομμάτι  κολλητικής ταινίας , που τυλίγεται γύρω από το στέλεχος , δηλαδή πάνω και κάτω από το στρώμα της εναέριας καταβολάδας . Αντί για τύρφη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υγρά βρύα και αντί μονωτικής ταινίας μπορούμε να δέσουμε την καταβολάδα με σπάγκο . Μετά από 40 περίπου ημέρες ελέγχουμε την καταβολάδα αφαιρώντας με προσοχή το πλαστικό κάλυμμα . Εάν έχει επαρκεί ριζικό σύστημα που να ανταποκρίνεται στο μέγεθος του φυτού , την κόβουμε με προσοχή και την φυτεύουμε σε μια γλάστρα , (το χώμα της γλάστρας θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του φυτού) Εάν δεν έχει επαρκεί ριζικό σύστημα τότε την αφήνουμε για άλλες 15 με 20 μέρες .

Οι εναέριες καταβολάδες λόγο του ότι είναι εκτεθειμένες στις καιρικές συνθήκες , δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε ευαίσθητα στον πάγο φυτά το φθινόπωρο ή τον χειμώνα, γι αυτό συνήθως εφαρμόζονται από τα μέσα της άνοιξης και αφού περάσουν οι όψιμοι παγετοί έως τα τέλη του καλοκαιριού . Ενώ για τα μη ευαίσθητα στον πάγο φυτά εφαρμόζονται όλο το χρόνο .για τις καταβολάδες που έχουν τοποθετηθεί το φθινόπωρο ή τον χειμώνα η ριζοβολία θα ξεκινήσει την επόμενη άνοιξη .

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΚΑΤΑΒΟΛΑΔΕΣ

Οι καταβολάδες είναι μια μέθοδος αναπαραγωγής των φυτών , που έχει σκοπό να κάνει ορισμένα στελέχη ενός φυτού να παράγουν ρίζες , ενώ είναι ακόμη ενωμένα με το μητρικό φυτό και συντηρούνται απ αυτό . Είναι ένας αξιόπιστος τρόπος πολλαπλασιασμού , και χρησιμοποιείται συχνά για είδη που είναι δύσκολο ή αδύνατο να πιάσουν από μόσχευμα . Οι καταβολάδες δεν προσφέρονται για την παράγωγη μεγάλων αριθμών φυτών και γι αυτό , σαν μέθοδος χρησιμοποιείται για τα πιο δύσκολα είδη. Αυτός ο τρόπος αναπαραγωγής είναι ιδιαίτερα πλεονεκτικός για τον ερασιτέχνη ,που δε χρειάζεται μεγάλες ποσότητες φυτών από κάποιο συγκεκριμένο είδος . Οι καταβολάδες είναι μια μέθοδος που εφαρμόζεται σχετικά εύκολα και δεν χρειάζεται το εξοπλισμό που είναι απαραίτητος για ορισμένες άλλες μεθόδους αναπαραγωγής , όπως είναι τα μαλακά μοσχεύματα .Οι καταβολάδες χρησιμοποιούνται κυρίως για τον πολλαπλασιασμό ξυλωδών φυτών , αλλά μ αυτό τον τρόπο μπορούν επίσης να αναχαραχτούν και πολλά φυτά ποώδους τύπου .
Το έδαφος που θα χρησιμοποιηθεί γύρο από τα φυτά που θα μας δώσουν καταβολάδες , δηλαδή γύρο από το μητρικό φυτό , πρέπει να είναι πορώδες και να συγκρατεί καλά την υγρασία , γι αυτό προσθέτουμε τύρφη και άμμο . Επίσης πρέπει να το καλλιεργήσιμε για να καταπολεμήσουμε τα αγριόχορτα . Το φθινόπωρο είναι η πιο κατάλληλη εποχή γι αυτού του είδους τις καταβολάδες , αλλά η δουλειά αυτή συνεχίζεται συχνά όλο το χειμώνα όταν ο καιρός είναι μαλακός .

Για τις καταβολάδες εδώ θα πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν δυο ειδών , με διάφορες παραλλαγές .

Καταβολάδες εναέριες http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html

Καταβολάδες συνηθισμένες http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ

Ετικέτες Technorati: ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ,ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ.ΣΑΤΣΟΥΜΑ,ΚΛΗΜΕΝΤΙΝΗ,ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

Από τα καλλιεργούμενα γνωστά εσπεριδοειδή , η μανταρινιά αντέχει πιο πολύ στο ψύχος απ όλα τα αλλά , έκτος από ελάχιστες εξαιρέσεις , όπως είναι η αμερικανική ποικιλία Tempe . Αντίθετα ,οι καρποί της είναι πιο ευαίσθητοι στο κρύο απ ότι τα πορτοκάλια ή τα γκρέιπ φρουτ . Από τις διάφορες ποικιλίες μανταρινιάς , πιο ανθεκτικές είναι οι ποικιλίες της ομάδας Σατσούμα και King Kunenbo . Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες μανταρινιάς που θα μπορούσαν να χωριστούν σε τέσσερις μεγάλες ομάδες : Στην ομάδα του μεσογειακού μανταρινιού , την ομάδα του κοινού μανταρινιού , την ομάδα των ποικιλιών Σατσούμα και την ομάδα των ποικιλιών Kink . Στα μανταρίνια της πρώτης ομάδας ανήκουν τα μανταρίνια που καλλιεργούνται στις χώρες της Μεσογείου , τις ευρωπαϊκές , τις αραβικές , στην Τουρκία , αλλά και στην Αυστραλία , τη Βραζιλία , το Μεξικό και την Αμερική . Ο καρπός τους είναι μέσου μεγέθους και λίγο πλακέ . Ο φλοιός είναι λεπτός , λείος και αποσπάται εύκολα . Έχει χρώμα κιτρινοπράσινο Η σάρκα είναι τρυφερή , χυμώδης , αρωματική και γλυκιά . Έχει πολλά σπόρια και είναι ποικιλία μεσοπρώιμη . Θεωρείται ποικιλία που αντέχει στο ψύχος και στις αντίξοες συνθήκες , αλλά δεν παράγει καρπό κάθε χρόνο ( παρενιαυτοφορεί ) .
Στη δεύτερη ομάδα , των κοινών μανταρινιών , ανήκουν διάφορες ποικιλίες .
Ανάμεσα σ αυτές διακρίνονται οι :
Beauty (Beauty of Glen Recreat , Glen ) : Έχει μέτριου μεγέθους καρπό , σχήμα πλακέ και κοντό λαιμό . Ο φλοιός είναι λεπτός λείος , αποσπάται εύκολα και έχει χρώμα κοκκινοπορτοκαλί . Η σάρκα έχει χρώμα πορτοκαλί , είναι τρυφερή , χυμώδης και γλυκιά . Είναι ποικιλία μεσοπρώιμη και παρενιαυτοφορεί .
Campeona: Καρπός πολύ μεγάλος, με κοντό λαιμό .Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος, είναι λίγο μαλακός και αποσπάται εύκολα, με χρώμα πορτοκαλί. Η σάρκα είναι επίσης πορτοκαλιά , χυμώδης και γευστική , λίγο ξινή . Είναι ποικιλία μεσοπρώιμη .
Κλημεντίνη : Το μέγεθος του καρπού είναι μικρό μέχρι μέτριο και το σχήμα σφαιρικό μέχρι επίμηκες . Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος , λείος και αποσπάται εύκολα , με χρώμα βαθύ πορτοκαλί . Η σάρκα έχει το ίδιο χρώμα είναι τρυφερή , χυμώδης , γευστική , γλυκιά και αρωματική . Θεωρείται ποικιλία που αντέχει στο κρύο .
Dancy  ( Dancy Tangerine ) : Ο καρπός της είναι μετρίου μεγέθους , πλακέ Ο φλοιός είναι λεπτός , δερματώδης , σκληρός , λείος και αποσπάται εύκολα από τη σάρκα , με χρώμα πορτοκαλοκόκκινο . Η σάρκα έχει βαθύ πορτοκαλί χρώμα , είναι τρυφερή , μετρία σε χυμό και γευστική . Είναι ποικιλία μεσοπρώιμη , μέτρια ανθεκτική στο κρύο , ενώ ο καρπός της είναι πολύ ευαίσθητος σ αυτό .
Encore: Ο καρπός της είναι μέτριος και πολύ πλακέ. Ο φλοιός είναι λεπτός , λείος , πορτοκαλοκίτρινος και αποσπάται εύκολα από τη σάρκα . Η σάρκα έχει βαθύ πορτοκαλί χρώμα , είναι συνεκτική και τρυφερή , πλούσια σε χυμό και γευστική . Ποικιλία πολύ όψιμη , που έχει την τάση να παρενιαυτοφορεί .
Kara: Ο καρπός μέτριος ως μεγάλος, με σχήμα ελαφρά πλακέ και κοντό λαιμό. Ο φλοιός έχει χρώμα πορτοκαλί , μέτριο πάχος , είναι λίγο τραχύς και αποσπάται εύκολα από τη σάρκα . Η σάρκα έχει χρώμα βαθύ πορτοκαλί , είναι τρυφερή , χυμώδης , γευστική . Ποικιλία πολύ όψιμη και ανθεκτική στο κρύο , αλλά έχει την τάση να παρενιαυτοφορεί .
Ponkan: Ο καρπός της έχει μεγάλο μέγεθος, σχήμα σφαιρικό με κοντό λαιμό. Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος , επιφάνεια λεία και χρώμα πορτοκαλί . Η σάρκα είναι επίσης πορτοκαλιά , τρυφερή , χυμώδης και αρωματική . Είναι ποικιλία μεσοπρώιμη και δεν αντέχει στο κρύο . Είναι δέντρο νάνο .
Cleopatra: Ο καρπός πολύ μικρός και με μεγάλους σπόρους. Η σάρκα της όμως είναι γλυκιά και πολύ εύγευστη . Είναι ποικιλία κατάλληλη για κήπους , γιατί σαν δέντρο είναι πολύ ωραίο , λόγω του χαρακτηριστικού του να κρατάει τους καρπούς πάνω στα κλαδιά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα .
Έτσι μπορεί η μια σοδειά να εξακολουθεί να υπάρχει πάνω στο δέντρο , μέχρις ότου ωριμάσει η επομένη .

Η ομάδα της Σατσούμα αποτελείται από ποικιλίες που προήρθαν από το περίφημο μανταρίνι της Ιαπωνίας , Σατσούμα , και που διαφέρουν ως προς το χρόνο ωρίμανσης των καρπών και διακρίνονται σε πρώιμες ( π.χ.Wase ) , σε μεσοπρώιμες και σε όψιμες . Η ποικιλία Σατσούμα είναι η πιο ανθεκτική στο κρύο απ όλα τα εσπεριδοειδή . Λέγεται ότι ώριμα δέντρα επέζησαν το χειμώνα σε θερμοκρασία -7 C .
Ακόμα , λόγω των μικρών αναγκών που έχει σε θερμότητα , ωριμάζει του καρπούς της νωρίτερα από κάθε άλλη ποικιλία μανταρινιάς ή πορτοκαλιάς . Ο καρπός της έχει μικρό ως μεγάλο μέγεθος , σχήμα σχεδόν σφαιρικό , πλακέ και μερικές φορές μικρό λαιμό . Ο φλοιός είναι λεπτός , δερματώδης , ελαφρά λείος . Η σάρκα έχει πορτοκαλί χρώμα , είναι τρυφερή , πολύ αρωματική και λίγο υπόξινη . Είναι άσπερμη και πολύ πρώιμη . Σαν δέντρο έχει μικρό μέγεθος , αργή ανάπτυξη και αραιό φύλλωμα .
Οι μανταρινιές King έχουν καρπούς με πολύ μεγάλο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό πλακέ . Ο φλοιός του καρπού είναι πολύ παχύς και η επιφάνεια του λίγο τραχιά . Η σάρκα έχει βαθύ πορτοκαλί χρώμα , είναι τρυφερή , όχι πολύ χυμώδης και γευστική . Είναι ποικιλία ολιγόσπερμη , πολύ όψιμη και αντέχει στο κρύο αλλά λιγότερο ανθεκτική από τη Σατσούμα .
Εκτός , όμως από τα γνωστά μανταρίνια , υπάρχουν δέντρα που είναι υβρίδια μεταξύ μανταρινιάς και πορτοκαλιάς . Αυτά τα υβρίδια ονομάζονται Τανγκόρ .
Επίσης υπάρχουν ποικιλίες που ονομάζονται Τανγκέλο κα είναι υβρίδια μεταξύ μανταρινιάς , γκρέιπ φρουτ και φράπας
Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ

Ποικιλίες :
Οι ποικιλίες της πορτοκαλιάς διαιρούνται σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες
Α) στα κοινά πορτοκαλιά
Β) στα ομφαλοφόρα
Γ) στα αιματόχρωμα
Δ) στα γλυκά πορτοκάλια
Α) Κοινές ποικιλίες :
Άρτας: Με καρπό μετρίου μεγέθους και σχήμα σφαιρικό ή ελαφρά πλακέ . Η επιδερμίδα τους είναι λεία και έχει μέτριο πάχος .
Χανίων: Με καρπό επίσης μετρίου μεγέθους και σχήμα σφαιρικό . Επιδερμίδα λεία , με μέτριο πάχος . Ποικιλία πρώιμη , καλής ποιότητας .
Μποτσάτο: Καρπός μάλλον μεγάλος ,με σχήμα ωοειδές .Η επιδερμίδα είναι παχιά ,αποσπάται εύκολα και έχει λίγα σπόρια .
Κυπραίικα Χανίων (Γιάφας): Καρπός μεγάλου μεγέθους και σχήμα ωοειδές . Η επιδερμίδα είναι παχιά . Ποικιλία καλή , χωρίς σπόρια , όψιμη
Σουλτανί του Φόδελε: Καρπός μέτριος ως μεγάλος , με σχήμα ωοειδές , επιδερμίδα λεπτή .Ποικιλία πολύ καλή , μεσοπρώιμη , με λίγα σπόρια .
Barao: Καρπός μέτρια μικρός επιμήκης. Η επιδερμίδα με μέτριο πάχος , λεία , με έντονο πορτοκαλί χρώμα . Η σάρκα τραγανή , όχι πολύ χυμώδης , γλυκιά και αρωματική . Ποικιλία με λίγα σπόρια , μεσοπρώιμη ,προερχόμενη από τη Βραζιλία .
Belladonna: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, επιμήκης ως ωοειδές, με έντονο πορτοκαλί χρώμα. Η Επιδερμίδα με μέτριο πάχος και κοκκώδης . Η σάρκα πολύ ευχάριστη στη γεύση . Ποικιλία άσπερμη ή με λίγα σπόρια , μεσοπρώιμη , ιταλικής προέλευσης .
Berna: Καρπός μέτρια μικρός ωοειδές ως ελλειψοειδής , ελαφρά πράσινος. Επιδερμίδα μέτρια παχιά , κοκκώδης .Η σάρκα μέτρια χυμώδης , και γλυκιά . Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη , όψιμη , ισπανικής προέλευσης .
Cadenera: Καρπός μέτριος, σφαιρικός, λίγο πλακέ. Σάρκα πολύ χυμώδης , με εκλεκτή γεύση και αρωματική . Ποικιλία άσπερμη , μεσοπρώιμη , ισπανικής προέλευσης .
Calabrese: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, ωοειδής. Σάρκα χυμώδης , με καλή γεύση . Ποικιλία άσπερμη , όψιμη , ιταλική .
Clanor: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, σφαιρικός. Σάρκα τρυφερή , χυμώδης και γευστική . Ποικιλία ολιγόσπερμη , μεσοπρώιμη , προερχόμενη από Νοτιά Αφρική .
Hamlin: Καρπός μάλλον μικρός, σφαιρικός. Σάρκα τρυφερή , χυμώδης , γλυκιά . Ποικιλία άσπερμη , πολύ πρώιμη , από τη Φλόριντα των ΗΠΑ .
Jaffa: Καρπός μέτριος, σφαιρικός ή επιμήκης. Σάρκα μετρίως τρυφερή , με ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα , χυμώδης και με καλή γεύση . Ποικιλία ολιγόσπερμη , μεσοπρώιμη .
Kliettmali: Καρπός μέτριος ή μεγάλος, σφαιρικός, με σάρκα λίγο τραγανή, πολύ χυμώδης και με εκλεκτή γεύση. Ποικιλία ολιγόσπερμη ,μεσοπρώιμη , προερχόμενη από το Λίβανο .
Pineapple: Καρπός μέτριος σφαιρικός. Σάρκα τρυφερή , χυμώδης με πολύ καλή γεύση , γλυκιά , με χρώμα ανοιχτό πορτοκαλί . Ποικιλία μεσοπρώιμη , αμερικανική .
Salustiana: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, μάλλον σφαιρικός. Σάρκα τρυφερή , χυμώδης , γλυκιά και με πολύ καλή γεύση . Ποικιλία άσπερμη και πολύ πρώιμη .
Shamouti: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, ωοειδής. Σάρκα συνεκτική , τρυφερή , χυμώδης , γλυκιά και αρωματική . Η ποικιλία αυτή ονομάζεται Shamouti στο Ισραήλ , ενώ στην Ευρώπη είναι γνώστη σαν Jaffa χωρίς να έχει σχέση με τη προηγούμενη . Είναι ευαίσθητη στην θερμοκρασία και την ξηρασία όταν ανθοφορεί .
Valencia: Καρπός μάλλον μεγάλος, επιμήκης ως σφαιρικός. Σάρκα πολύ χυμώδης , με καλή γεύση , αλλά λίγο ξινή Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη , πολύ όψιμη (ή οψιμότερη) .
Β) Ομφαλοφόρες ποικιλίες : Μέρλιν ( ή Washington Navel ):Καρπός μεγάλος , σφαιροειδής . Φλοιός παχύς , ελαφρά κοκκώδης . Σάρκα τραγανή , τρυφερή , πλούσια σε άρωμα , γευστική και μετρίως χυμώδης . Ποικιλία άσπερμη πρώιμη .
Baianinha Piracicaba: Καρπός λίγο μικρότερος, πιο ωοειδής και με λεπτότερη φλούδα από την προηγούμενη.
Navelina: Καρπός μέσος ως μέτρια μεγάλος, σφαιρικός, ωοειδής. Σάρκα βαθύχρωμη , χυμώδες , γλυκιά . Ποικιλία άσπερμη και πολύ πρώιμη .
Navelate: Μοιάζει αρκετά με τη Μέρλιν, αλλά η σάρκα είναι λιγότερο τραγανή και πιο χυμώδης, η δε γεύση λιγότερο δροσιστική και ωριμάζει νωρίτερα απ αυτήν.
Suzuki : Καρπός ίδιος με της Μέρλιν , αλλά λίγο πιο ξινός . Ωριμάζει νωρίτερα και είναι πολύ παραγωγική ποικιλία , προερχόμενη από την Ιαπωνία .
Γ) Αιματόχρωμες ποικιλίες :
Είναι αυτές που έχουν κόκκινο ή ρόδινο χρώμα στο φλοιό , στη σάρκα και στο χυμό , και είναι επίσης γνώστες σαν σαγκουίνια , από την ιταλική ονομασία τους .
Moro: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, σφαιρικός. Σάρκα βαθύχρωμη , χυμώδης και με ευχάριστη γεύση . Ποικιλία άσπερμη , ωριμάζει πολύ πρώιμα , προερχόμενη από τη Σικελία .
Tarocco: Καρπός μέτριος ως μεγάλος, σφαιρικός. σάρκα κάπως συνεκτική , χυμώδης , βαθύχρωμη και γευστική . Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη ,μεσοπρώιμη , ιταλικής προέλευσης .
Sanguinello Commune: Καρπός μέτριος, κάπως επιμήκης. Σάρκα βαθύχρωμη , χυμώδης , με ωραία γεύση . Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη , και μεσοπρώιμη , ιταλικής προέλευσης .
Sanguinello Moscato: Μέτριος ως μεγάλος καρπός, στρογγυλός. Σάρκα πολύ χυμώδης , αρωματική , πολύ γευστική και βαθύχρωμη . Ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη , μεσοπρώιμη , επίσης ιταλικής προέλευσης .
Δ) Γλυκά ή ντόλτσα ποικιλίες: Εμφανίζονται πρώτα στην αγορά γιατί είναι γλυκά στη γεύση . Είναι ποικιλίες πορτοκαλιών που δεν καταναλώνονται τόσο στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ή την Αμερική , ενώ αντίθετα έχουν ζήτηση στους αραβικούς λαούς , στη Βραζιλία , το Μεξικό και λιγότερο στην Ισπανία και την Πορτογαλία . Οι κυριότερες ποικιλίες είναι :
Succari : Πολύ χυμώδης , με πολλά σπέρματα , πολύ πρώιμη.
Sucrena: Με σάρκα πλούσια σε χυμό, λίγο άνοστη και πολύ πρώιμη.
Vainiglia: Με σάρκα χυμώδη, γλυκιά, λίγο πικρή. Ποικιλία πολύσπερμη και πολύ πρώιμη .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΛΕΜΟΝΙΑ

Υπάρχουν δυο τύποι λεμονιάς . Ο ένας τύπος είναι αυτός απ τον οποίο παράγονται τα κοινά λεμόνια ή τα λεμόνια με μεγάλη οξύτητα και ο άλλος τύπος είναι αυτός με τα γλυκολέμονα ή λεμόνια με χαμηλή οξύτητα .

Οι κυριότερες ποικιλίες του πρώτου τύπου είναι:
Berma: Καρπός μέτριος , ωοειδής ως ελλειψοειδής , με κοντό λαιμό και αναπτυγμένη θηλή . Ο φλοιός έχει μέτριο πάχος , επιφάνεια τραχιά και χρώμα κίτρινο έντονο . Είναι άσπερμη ποικιλία και δίνει καρπούς τον χειμώνα .   

Eureka: Καρπός μάλλον μικρός , ελλειπτικός , με κοντό λαιμό και μικρή θηλή . Ο φλοιός με μέτριο πάχος , λίγο τραχύς . Σάρκα πρασινοκίτρινη , πλούσια σε χυμό κι αρκετά ξινή . Είναι ποικιλία άσπερμη , με παραγωγή καρπών όλο το χρόνο , προερχόμενη από την Αμερική .

Lisbon: Καρπός μέτριος , ελλειπτικός , με πολύ κοντό λαιμό και μεγάλη θηλή . Η σάρκα τρυφερή , πολύ ξινή και πλούσια σε χυμό . Είναι ποικιλία άσπερμη , που δίνει καρπούς στο τέλος του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης .

Femminello Ovale: Καρπός μέτριος , ωοειδής , με πολύ κοντό λαιμό και μικρή θηλή . Η σάρκα τρυφερή , πλούσια σε χυμό και πολύ ξινή . Είναι ποικιλία ολιγόσπερμη , με παραγωγή όλο το χρόνο , αλλά κυρίως στα τέλη του χειμώνα και την άνοιξη . Είναι όμως ευαίσθητη στην κορυφοξήρα .

Interdonato: Καρπός μεγάλος , επιμήκης ή κυλινδρικός , με κοντό λαιμό και κωνική θηλή . Ο φλοιός μετρίου πάχους , πολύ λείος και στιλπνός . Η σάρκα πρασινοκίτρινη , τραγανή , πλούσια σε χυμό και ξινή στη γεύση . Είναι ποικιλία ολιγόσπερμη , με παραγωγή κυρίως το φθινόπωρο και την άνοιξη . Θεωρείτε η πιο πρώιμη ποικιλία .

Santa Teresa: Είναι η πιο ανθεκτική ποικιλία λεμονιάς στην κορυφοξήρα .

Μαγληνό (Αράπικο): Καρπός μέτριος , ελλειπτικός , με κοντό λαιμό και μικρή θηλή . Ο φλοιός λεπτός και πολύ λείος . Η σάρκα πλούσια σε χυμό , αρωματική και ξινή . Ποικιλία ολιγόσπερμη , με παραγωγή μόνο το φθινόπωρο και το χειμώνα (ποικιλία μονοφορη) .

Καρυστινό: Καρπός μέτριος , επιμήκης , με κοντό λαιμό και αναπτυγμένη κωνική θηλή . Φλοιός με μέτριο πάχος και τραχύς . Η σάρκα πλούσια σε χυμό και ξινή . Ποικιλία ολιγόσπερμη , με παραγωγή μόνον από τα τέλη του φθινόπωρου μέχρι τις αρχές της άνοιξης (ποικιλία μονοφορη) .

Αδαμοπουλου: Καρπός με μέγεθος από μέτριος μέχρι πολύ μεγάλος , με σχήμα ελλειπτικό , κοντό λαιμό και αναπτυγμένη θηλή . Ο φλοιός έχει μέτριο ως μεγάλο πάχος , η δε επιφάνεια του είναι τραχιά . Η σάρκα πλούσια σε χυμό και ξινή . Είναι ποικιλία πολύφορη .

Από τις γλυκόχυμες ποικιλίες :
Dorshapo : Ο καρπός της μοιάζει με την Eureka .Η σάρκα έχει χρώμα κίτρινο-κεχριμπαρι και είναι γλυκιά .

 

   

 

Για τον πολλαπλασιασμό την καλλιέργεια και άλλες πληροφορίες εδώ:

http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

 

 

 

ΑΠΟ ΤΟΝ

ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ

kutsukiss@gmail.com

Read More

ΝΕΡΑΝΤΖΙΑ

Η νεραντζιά μοιάζει πολύ με την πορτοκαλιά , αν και σαν δέντρο η νεραντζιά είναι πιο ορθόκλαδη , πιο ακανθώδες και πιο ανθεκτική στις αντίξοες συνθήκες του περιβάλλοντος , δηλαδή στον παγετό , στην υπερβολική υγρασία και στην έλλειψη καλλιεργητικών φροντίδων , επίσης δεν προσβάλετε από την κομμίωση μια ασθένεια που προσβάλει όλα τα υπόλοιπα εσπεριδοειδή γι αυτό χρησιμοποιείται σαν υποκείμενο για όλα τα είδη . Ο καρπός είναι πολύ ξινός και πικρός και γι αυτό δεν τρώγετε σα φρέσκο φρούτο , αλλά χρησιμοποιείται για το χυμό του ή για την κατασκευή γλυκών και μαρμελάδων .
Όσον αφορά για τις ποικιλίες της , αυτές διαιρούνται σε τρεις τύπους : Στις κοινές νεραντζιές , που χρησιμοποιούνται σαν υποκείμενα των εσπεριδοειδών , ενώ ο καρπός τους χρησιμοποιείτε για μαρμελάδα , γιατί είναι πολύ ξινός . Στις γλυκόξινες , που οι καρποί τους είναι λιγότερο ξινοί και έχουν καλύτερη γεύση . Τέλος δε υπάρχουν διάφορες άλλες ποικιλίες , όπως είναι οι αρωματικές , που καλλιεργούνται για τα άνθη τους , και οι καλλωπιστικές , που καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικά φυτά .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΦΡΑΠΑ

Μοιάζει πολύ με το γκρέιπ φρουτ . Παράγει καρπούς που χρησιμοποιούνται κυρίως για γλυκά , αλλά και σαν φαγώσιμοι με ζάχαρη , Σαν δέντρο , καλλιεργείται και για καλλωπιστικούς λογούς .
Η φράπα δεν είναι ανθεκτική στο ψύχος και έχει ανάγκη από μεγάλη ζέστη για να ωριμάσουν οι καρποί της .
Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες , άλλες με κόκκινη σάρκα (αιματόχρωμες ), άλλες με γλυκό χυμό , καθώς και ομφαλοφόρες ποικιλίες .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΜΥΡΤΟΦΥΛΛΗ

Η μυρτόφυλλη πορτοκαλιά κατάγεται από την Κίνα και καλλιεργείται πολύ στη Ιταλία . Σαν δέντρο μοιάζει με την νεραντζιά , από την οποία θεωρείται ότι προήρθε . Είναι ένα μικρό δέντρο που φτάνει σε ύψος το πολύ 2 μέτρα , με πολύ πυκνό φύλλωμα , με λεπτά κλαδιά χωρίς αγκάθια και με πολύ κοντά μεσογονάτια διαστήματα . Τα φύλλα του είναι πολύ μικρά και έχουν βαθύ πράσινο χρώμα . Σε μερικές ποικιλίες τα φύλλα του μοιάζουν με της μυρτιάς , ενώ σε άλλες με τα φύλλα του Buxus . Τα άνθη της έχουν εντονότατο άρωμα , είναι δε μικρά και λευκά . Οι καρποί της είναι σφαιρικοί , ελαφρώς πλακέ , με μικρό μέγεθος και μοιάζουν με μικρά μανταρίνια , δεν ξεπερνούν σε διάμετρο τα 3 με 4 cm . Όταν ωριμάσουν έχουν χρώμα πορτοκαλί και χαρακτηριστικό άρωμα .Η σάρκα είναι λίγο χυμώδης και πικροί , χρησιμοποιείται κυρίως ο φλοιός για γλυκά και ποτά . Επίσης από τα άνθη , τα φύλλα και το φλοιό παράγουν αιθέρια έλαια για αρώματα . Χρησιμοποιείται επίσης σαν καλλωπιστικό φυτό .

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΤΡΙΦΥΛΛΟ ΤΡΙΠΤΕΡΟ Poncirus trifoliate

Είναι είδος προερχόμενο από την Κίνα . Μπορεί να καλλιεργηθεί σχεδόν σ όλα τα εδάφη της χώρας μας , είτε σαν καλλωπιστικό φυτό είτε για τη δημιουργία φράχτη . Χρησιμοποιείται επίσης σαν υποκείμενο κυρίως της μανταρινιάς Σατσούμα , αλλά και για τα ειδή του γένους Citrus . Σαν δέντρο είναι μικρό ,με πολλά κλαδιά ,φύλλα και αγκάθια .Τα φύλλα είναι παλαμοειδή ,τρίφυλλα και οδοντωτά , με χρώμα πρασινωπό. Τα αγκάθια είναι ισχυρά , αιχμηρά και ίσια , με μήκος 6 cm . Τα άνθη είναι άσπρα και εμφανίζονται την άνοιξη . Οι καρποί είναι στρογγυλοί χνουδωτοί , με χρώμα λεμονιού . Ωριμάζουν το φθινόπωρο και διατηρούνται για πολύ χρόνο πάνω στο δέντρο . Ο φλοιός τους είναι μάλλον τραχύς , με χρώμα κίτρινο – πορτοκαλί . Η σάρκα είναι χυμώδης , μάλλον ξινή και πικρή , και δεν τρώγεται . Μπορεί να καλλιεργηθεί σ οπουδήποτε έδαφος και αντέχει σε θερμοκρασίες έως -10 C .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΛΙΜΕΤΙΑ LIME

Η Λιμετία είναι περισσότερο γνωστή με την αμερικάνικη ονομασία Lime . Είναι δέντρο ευαίσθητο στο κρύο και έχει μεγάλη ανάγκη από ζέστη για να φτιάξει καρπούς κανονικού μεγέθους . Γι αυτό καλλιεργείται σε περιοχές με κλίμα υποτροπικό . Γενικά καλλιεργείται εκεί που δεν καλλιεργείται εύκολα η λεμονιά και γι αυτό την υποκαθιστά .Σαν δέντρο έχει περιορισμένη ανάπτυξη , με πολλά αγκάθια και μικρά φύλλα . Οι καρποί της επίσης είναι μικροί , στρογγυλοί ή λίγο ελλειπτικοί . Ο φλοιός τους είναι ωχροπρασινοκίτρινος , πολύ λεπτός , λείος και δερματώδης , ενώ η σάρκα έχει χυμό αρκετά ξινό και πικρό , αλλά με διακριτικό άρωμα . Παράγει καρπούς σχεδόν όλο το χρόνο . Καλλιεργείται επίσης για το φλοιό του καρπού , ο οποίος χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για το χυμό του ,από τον οποίο γίνονται διάφορα ποτά.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

 

ΑΠΟ ΤΟΝ

ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ

kutsukiss@gmail.com

Read More

ΚΟΥΜΚΟΥΑΤ

Είναι ιθαγενές της Κίνας και της Ιαπωνίας , απ όπου ήρθε στην Ευρώπη και σημείωσε μεγάλη επιτυχία ,γιατί ήταν εύκολο στην καλλιέργεια και γιατί οι καρποί του ήταν ακαταμάχητοι . Κ καλλιεργείται οπουδήποτε, με κλίμα βέβαια χειμερινό , μάλλον ήπιο , τόσο σαν καλλωπιστικό , είτε σε κήπους είτε σε γλάστρες , όσο και για τους καρπούς του .

Είναι θάμνος ή δέντρο με μικρό μέγεθος , με πλούσιο φύλλωμα , αποτελούμενο από κλαδιά μάλλον λεπτά ,χωρίς αγκάθια . Τα φύλλα έχουν τυπικό σχήμα ωοειδές , με στρογγυλεμένη άκρη και μάλλον μικρά , με έντονο και λαμπερό πράσινο χρώμα . Κατά τον Μάιο με Ιούνιο γεμίζουν από άνθη μικρά , που εμφανίζονται στις μασχάλες των φύλλων .

Ποικιλίες του είναι το Fortunella margarita , που καλλιεργείται κυρίως στην Κίνα, και το Fortunella japonica , που καλλιεργείται κυρίως στην Ιαπωνία . Το Fortunella margarita κάνει καρπούς με σχήμα ωοειδές , ενώ στο Fortunella japonica οι καρποί είναι στρόγγυλοι . Επίσης τα φύλλα είναι πιο μεγάλα και με νευρώσεις στην κάτω επιφάνεια . Ακόμα σαν δέντρο είναι πιο ψηλό από το Fortunella japonica , ενώ οι καρποί του έχουν χρώμα πιο λαμπερό πορτοκαλί , με φλοιό πιο τραχύ . Οι καρποί συλλέγονται το χειμώνα ( από τον Οκτώβριο ως τον Ιανουάριο ) και καταναλώνονται αμέσως . Σε αντίθεση με τα άλλα εσπεριδοειδή , αυτοί οι καρποί τρώγονται με τη φλούδα , νωποί , ή γίνονται γενικά ζελέδες και λικέρ .

Το κουμκουάτ θεωρείται πολύ ανθεκτικό στο κρύο , ιδιαίτερα μάλιστα αν είναι εμβολιασμένο πάνω σε υποκείμενο Poncirus trifoliate ( Τρίφυλλο )

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

 

ΑΠΟ ΤΟΝ

ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ

kutsukiss@gmail.com

Read More

ΓΚΡΕΙΠ ΦΡΟΥΤ GRAPEFRUIT

Η ελληνική ονομασία του είδους είναι Βοτρυόκαρπος ,αλλά σ όλο τον κόσμο είναι γνωστό σαν γκρέιπ φρουτ ,από το όνομα που πήρε το δέντρο στην Τζαμάικα .Κατάγεται από τα νησιά Barbados και το όνομα του οφείλεται στην ιδιομορφία που έχει να παράγει καρπούς σε ομάδες (grape). Είναι δέντρο μεγάλο και ζωηρόχρωμο , ίσως το μεγαλύτερο από όλα τα εσπεριδοειδή . Επίσης είναι ανθεκτικό στη ζέστη και στο κρύο . Έχει όμως ανάγκη από ζέστη για να φτιάξει καλούς καρπούς .
Οι κυριότερες ποικιλίες του είναι οι έξης :
Marsh Seedless: Ο καρπός της έχει μέτριο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό ως ελαφρά πλακέ . Ο φλοιός είναι λεπτός , πολύ λείος και σκληρός . Η σάρκα είναι λευκή , τρυφερή , πλούσια σε χυμό και γευστική . Είναι ποικιλία άσπερμη και όψιμη . Έχει μεγάλη ανάγκη από ζέστη και γι αυτό μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο σε ζεστές περιοχές .
Duncam: Ο καρπός της έχει μεγάλο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό ως πλακέ . Ο φλοιός είναι λείος ,ανοιχτοκίτρινος .Η σάρκα είναι λευκή , τρυφερή , πλούσια σε χυμό και πολύ γευστική . Είναι ποικιλία σπερμώδης και μεσοπρώιμη .Ο χυμός της είναι πιο πικρός από της προηγούμενης
Oroblanco : Ο καρπός της έχει το ίδιο μέγεθος και σχήμα με της ποικιλίας Marsh Seedless . Η σάρκα του είναι τρυφερή και χυμώδης και όχι πολύ πικρή .
Foster : Ο καρπός της έχει μέτριο ως μεγάλο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό ως πλακέ . Η σάρκα είναι λευκή , αλλά σε ευνοϊκές συνθήκες γίνεται ρόδινη είναι τρυφερή , χυμώδης και γευστική . Είναι ποικιλία πολύσπερμη και μεσοπρώιμη .
Ruby : Ο καρπός της έχει μέτριο μέγεθος και σχήμα σφαιρικό ως πλακέ .Ο φλοιός του έχει πορτοκαλί χρώμα και η σάρκα του είναι τρυφερή, χυμώδης, γευστική και ρόδινη . Είναι ποικιλία άσπερμη ή ολιγόσπερμη και μεσοπρώιμη . Είναι η κυριότερη αιματόχρωμη και μια από τις πιο σημαντικές ποικιλίες γκρέιπ φρουτ .
Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ ΛΙΠΑΝΣΗ

Ετικέτες Technorati: ΙΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΑ,ΛΙΠΑΝΣΗ,ΑΖΩΤΟ,ΦΟΣΦΟΡΟΣ,ΚΑΛΙ,ΜΑΓΝΗΣΙΟ,ΨΕΥΔΑΡΓΥΡΟΣ,ΜΑΓΓΑΝΙΟ,ΣΙΔΗΡΟΣ,ΑΣΒΕΣΤΙΟ,ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΑ ΦΥΛΛΩΝ,ΦΥΛΛΟΠΤΩΣΗ,ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ

Λίπανση:

Η λίπανση παίζει σημαντικό ρόλο , γιατί τα εσπεριδοειδή έχουν μεγάλες ανάγκες σε άζωτο ,φώσφορο ,

Ετικέτες Technorati: ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ

κάλι , ασβέστιο και μαγνήσιο , αλλά και σε ιχνοστοιχεία , όπως σίδηρο , βόριο , μαγγάνιο και χαλκό .

Άζωτο:

Αναλυτικά τώρα , οι ανάγκες των εσπεριδοειδών σε αζωτούχο λίπανση είναι πολύ μεγάλες , μεγαλύτερες από οποιαδήποτε άλλη λίπανση . Η έλλειψη αζώτου προκαλεί παρεμπόδιση της αύξησης της βλάστησης και κιτρίνισμα των φύλλων (το κιτρίνισμα των φύλλων μπορεί να οφείλετε και σε άλλους παράγοντες ) , με αποτέλεσμα τη φυλλόπτωση και αποξήρανση της τρυφερής βλάστησης . Βέβαια , και η υπερβολική ποσότητα δημιουργεί προβλήματα , οπότε πρέπει να δίνεται με φειδώ . Συνήθως σε κανονικές συνθήκες δίνουμε κάθε χρόνο και ανά στρέμμα 12 με 20 κιλά άζωτο .

Φώσφορος:   

Ο φώσφορος όταν λείπει , δημιουργεί καρπούς τραχείς με παχύ φλοιό και λιγότερο χυμό . Συνήθως δίνουμε σε κάθε ενήλικο δέντρο 2 με 3 κιλά. Το ρίχνουμε γύρο από αυτό , και αρκεί για 4 με 5 χρόνια .

Για τα υπόλοιπα στοιχεία χρειάζεται ανάλυση για να κριθούν οι απαιτούμενες ποσότητες . Ωστόσο ,θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τα συμπτώματα έλλειψης (τροφοπενίες ).

Κάλι:

Όταν λείπει το Κάλι , τότε η ωρίμανση των καρπών γίνετε νωρίτερα το συνηθισμένο χρόνο , το μέγεθος τους επίσης γίνετε αισθητά μικρότερο και στη συνέχεια χάνεται ένα μέρος της παραγωγής , ενώ επίσης εμφανίζονται ανωμαλίες στο φλοιό των καρπών , όπως άγρια και τραχιά επιφάνεια με αυλακώσεις . Σ αυτές τις περιπτώσεις προσθέτουμε 2 περίπου κιλά Κ2Ο γύρο από κάθε δέντρο για δυο συνεχόμενα χρόνια . Αυτή η λίπανση είναι αποτελεσματική για αρκετά χρόνια .

Μαγνήσιο:
Η τροφοπενία μαγνησίου εμφανίζεται με τη μορφή κίτρινων εξανθημάτων περιφερειακά από τα φύλλα εκείνα που βρίσκονται κοντά σε καρπούς , σιγά σιγά μειώνεται η παραγωγή και τα δέντρα αρχίζουν να παρενιαυτοφορούν ( δηλαδή ένα χρόνο να κάνουν καρπό και έναν όχι ) Τροφοπενία μαγνησίου συνήθως εμφανίζεται σε ελαφρά αμμώδη εδάφη , διορθώνεται δε με προσθήκη νιτρικού μαγνησίου , ψεκάζοντας τα φύλλα .

Ψευδάργυρος: Τα εσπεριδοειδή συχνά εμφανίζουν τροφοπενίες ψευδαργύρου , με συμπτώματα χαρακτηριστικά , που αναγνωρίζονται εύκολα . Αυτά είναι χλωρωτικές κηλίδες στα φύλλα , μικρά φύλλα στις επάκριες βλαστήσεις και αποξήρανση των τρυφερών βλαστών . Αν η πάθηση είναι σοβαρή , τότε οι καρποί παραμορφώνονται . Διορθώνεται με ψεκασμούς στα φύλλα με θειικό ψευδάργυρο .

Μαγγάνιο:

Η τροφοπενία μαγγανίου δημιουργεί στα νεαρά φύλλα κίτρινες ή λευκές κηλίδες ανάμεσα στις κύριες νευρώσεις που παραμένουν πράσινες . Διορθώνετε επίσης με ψεκασμούς στα φύλλα με θειικό μαγγάνιο .

Σίδηρος:
Η τροφοπενία σιδήρου εμφανίζεται με χαρακτηριστική τυπική χλωρωτική κατάσταση , όπου οι νευρώσεις των φύλλων παραμένουν πράσινες , ενώ η μεταξύ αυτών επιφάνεια γίνεται κίτρινη . Τα φύλλα γίνονται μικρά , πέφτουν πρόωρα και το δέντρο παράγει λιγότερους και μικρότερους καρπούς . Η διόρθωση γίνεται με ψεκασμούς στα φύλλα με σιδηρούχα άλατα , μαζί με μια κατάλληλη διαβρεκτική ουσία .

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΚΙΤΡΟ ΚΙΤΡΙΑ CITRUS

Περιγραφή του φυτού:
Είναι ένα εσπεριδοειδές που δε ζει πολλά χρόνια .Στην ουσία είναι θάμνος ή μικρό δέντρο , πολύ ευαίσθητο στο κρύο . Οι καρποί της είναι μεγάλοι ή και τεράστιοι σε μέγεθος , και έχουν συνήθως σχήμα επίμηκες .Ο φλοιός έχει μεγάλο πάχος , έχει χρώμα κίτρινο , είναι πολύ σαρκώδης με επιφάνεια λεία ή τραχιά και είναι πολύ αρωματικός . Η σάρκα είναι συνεκτική , δεν περιέχει πολύ χυμό και ανάλογα με την ποικιλία είναι γλυκιά ή ξινή . οι καρποί χρησιμοποιούνται για την παρασκευή γλυκών και για τον αρωματισμό ποτών .

Ποικιλίες:
Ποικιλίες με γλυκό χυμό:
Corsican
Λευκή
Ποικιλίες με ξινό χυμό:
Etrog
Diamante
Το Κρητικό (μακρόστενο και ελλειψοειδές)
Το Γαριφαλάτο
Το Θολωρίτικο

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΠΕΡΓΑΜΟΝΤΟ

Είναι ένα εσπεριδοειδές όχι πολύ διαδεδομένο , με άγνωστη προέλευση . Σαν φυτό είναι θαμνώδες , με ύψος 2-3 μέτρα , με χαρακτηριστική βλάστηση που μοιάζει με εκείνη της νεραντζιάς . Τα φύλλα του είναι μεγάλα και μοιάζουν κάπως με εκείνα της λεμονιάς , τόσο στο χρώμα όσο και στο σχήμα .Τα άνθη του έχουν άσπρο χρώμα και είναι πάρα πολύ αρωματικά εμφανιζόμενα μια φορά το χρόνο , από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο . Η καρποί του είναι μικροί ή ελαφρός μεγάλοι , σφαιρικοί , ή λίγο πλακέ , ή αχλαδόμορφοι Ο φλοιός τους είναι μάλλον λεπτός και λείος ή τραχύς . Οι καρποί του έχουν χρώμα λεμονοκίτρινο . Η σάρκα είναι συνεκτική , πολύ ξινή και πολύ πικρή , έχει δε χρώμα ωχροπρασινοκίτρινο . Είναι λίγο χυμώδης και δεν τρώγεται . Καλλιεργείται για το φλοιό των καρπών , που χρησιμοποιείτε τόσο στη ζαχαροπλαστική όσο και στην αρωματοποιία .

 

 

 

 

 

 

 

 

Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4.html

 

 

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

 

 

Read More

ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ

Εσπεριδοειδή γενικά:      Είναι τα πιο κατάλληλα για οπωροφόρα δέντρα για περιοχές με ζεστό καλοκαίρι και γλυκό χειμώνα . Καλλιεργούνται είτε σε μεγάλες εκτάσεις είτε στον κήπο ή ακόμα και σε γλάστρες . Ανήκουν όλα στην οικογένεια Rutaceae και στο είδος Citrus ,εκτός από δυο που ανήκουν στο είδος Fortunella .
Είναι όλα δέντρα αειθαλή , με φύλλα και άνθη αρωματικά . Κατάγονται από την Ασία και καλλιεργούνται από πάρα πολλά χρόνια .
Στην Ευρώπη , το πρώτο γνωστό είδος ήταν η κιτριά , την οποία διέδωσαν οι εβραίοι πρώτα στην Ιταλία και μετά στις υπόλοιπες χώρες . Την πορτοκάλια έφεραν στην Ευρώπη οι πορτογάλοι από την Κίνα , περίπου τον δέκατο αιώνα , αν και υπήρχαν διάφορα δέντρα πορτοκαλιάς , αλλά ήταν κατώτερης ποιότητας από εκείνα της Κίνας και γι αυτό χρησιμοποιούσαν τους καρπούς τους μόνον για καρυκεύματα . Το δέκατο επίσης αιώνα ήρθε στην Ευρώπη από τους άραβες η νεραντζιά , ενώ η λεμονιά και η φράπα ήρθαν , πάλι από του άραβες , στο τέλος του δωδέκατου αιώνα και τελευταία ήρθε η μανταρινιά . Το πρώτο δέντρο μανταρινιάς έφτασε στην Αγγλία το 1805 και από εκεί διαδόθηκε στις μεσογειακές χώρες . Ο Κολόμβος διέδωσε τα εσπεριδοειδή στο δυτικό ημισφαίριο μετά το 1443 . Από τότε καλλιεργήθηκαν πολύ , με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν καινούργιες ποικιλίες , είτε από φυσική μεταλλαγή είτε από διασταυρώσεις που έγιναν επί τούτο.

Περιγραφή:Είναι θάμνοι ή δέντρα και όλα αειθαλή .Τα δέντρα φτιάχνουν μόνο έναν κορμό , από τον οποίο εκφύονται τα κλαδιά .Η κόμη στα περισσότερα είναι σφαιρική αν αφεθεί σε ελεύθερο σχήμα , δηλαδή αν δεν κλαδευτεί. Άλλα έχουν πυκνοί βλάστηση , π.χ. οι πορτοκαλιές και τα γκρέιπ φρουτ , ενώ αλλά έχουν αραιότερη βλάστηση επειδή αποτελούνται από μεγαλύτερους βλαστούς , όπως οι λεμονιές . Η βλάστηση επίσης των εσπεριδοειδών είναι χαρακτηριστική , γίνεται μια την άνοιξη και μια το καλοκαίρι . Στην ανοιξιάτικη βλάστηση έχουμε πολλά άνθη και φύλλα , ενώ στην στη καλοκαιρινή έχουμε κυρίως βλαστούς , φύλλα και οφθαλμούς . Εν τούτοις η κιτριά , η λεμονιά και η λιμετία έχουν την τάση να δίνουν συνέχεια βλάστηση και καρποφορία . Στα νεαρά δέντρα παρατηρείται γενικά ανάπτυξη βλαστών που φέρουν μόνο φύλλα , ενώ στα πιο ηλικιωμένα παρατηρείται ανάπτυξη βλαστών με μεγάλη ανθοφορία .    
Στα εσπεριδοειδή έχουμε δυο είδη οφθαλμών : τους βλαστοφόρους ή ξυλοφόρους , που σχηματίζονται στην άκρη ή στα πλάγια του βλαστού ,και τους μεικτούς , που σχηματίζονται πλάγια , στις μασχάλες των φύλλων του βλαστού . Η διαφοροποίηση των οφθαλμών σε καρποφόρους γίνεται λίγες εβδομάδες πριν από την βλάστηση τους . κάθε οφθαλμός φέρει μια καταβολή αγκαθιού που σε άλλα είδη αναπτύσσεται πάντοτε , ενώ σε άλλα αναπτύσσεται σε μερικούς βλαστούς που λέγονται λαίμαργοι. Επίσης αγκάθια έχουν πάντα τα σπορόφυτα . Πολλά αγκάθια έχει η κιτριά , η λεμονιά και η λιμετία . Τα φύλλα των εσπεριδοειδών έχουν διάφορα μεγέθη ανάλογα με το είδος ή έχουν πτερύγια μεγάλα πάνω στο μίσχο , όπως στη μανταρινιά και στη λιμετία , και πολύ πολύ μικρά , όπως στη λεμονιά . Η κιτριά δεν έχει καθόλου πτερύγια και καμία φορά αυτό συμβαίνει και στη λεμονιά . Τα φύλλα των εσπεριδοειδών έχουν χρώμα βαθύ πράσινο και πριν πέσουν κιτρινίζουν . Τα άνθη τους έχουν πλούσιο άρωμα , είναι άσπρα ή ρόδινα , π.χ. αυτά της λεμονιάς , με μέγεθος που επίσης ποικίλλει . Συνήθως εμφανίζονται την άνοιξη , αλλά η κιτριά η λεμονιά και η ξινολιμετία έχουν την τάση να ανθίζουν όλο το χρόνο . Συνήθως ανοίγουν το πρωί ως το απόγευμα , κυριότερα δε το γύρο στο μεσημέρι και , λόγο του ότι περιέχουν μεγάλη ποσότητα από νέκταρ προσελκύουν τις μέλισσες , οι οποίες βοηθάνε στην επικονίαση . Τα εσπεριδοειδή , αν και παράγουν μεγάλο αριθμό λουλουδιών , δε δένουν όλα και μόνο ένα μικρό ποσοστό απ αυτά εξελίσσονται σε καρπούς .

Κλίμα και έδαφος:
Τα εσπεριδοειδή ,όπως ήδη είπαμε , μπορούν να καλλιεργηθούν σε περιοχές όπου οι χαμηλές θερμοκρασίες τον χειμώνα δεν κατεβαίνουν κάτω από τους μηδέν βαθμούς , γιατί τέτοιες θερμοκρασίες γίνονται επικίνδυνες για τα φυτά Επίσης , τουλάχιστον για μερικές ποικιλίες , και οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες γίνονται επικίνδυνες . Η κιτριά είναι από τα πιο ανθεκτικά είδη στο ψύχος και μετά ακολουθεί η λιμετία, η λεμονιά , το γκρέιπ φρουτ , η πορτοκαλιά , η μανταρινιά , το κουμκουάτ και τελευταίο το τρίπτερο . Αντίθετα ,όσον αφορά τις υψηλές θερμοκρασίες , έχουμε ποικίλους βαθμούς αντοχής στα διάφορα είδη . Έτσι , τα γκρέιπ φρουτ , οι λεμονιές , η ποικιλία Βαλένσια της πορτοκαλιάς και πολλές ποικιλίες μανταρινιάς αντέχουν πολύ στις υψηλές θερμοκρασίες , αν και καμιά φορά παρατηρούνται ζημιές στους καρπούς , κυρίως σ αυτούς που είναι περισσότερο εκτεθειμένοι . Αντίθετα , η πορτοκαλιά Μέρλιν και η μανταρινιά Σατσούμα σε περιοχές με υψηλές θερμοκρασίες , κατά την περίοδο της άνθησης , παθαίνουν ζημιές . Τα εσπεριδοειδή ευδοκιμούν σε ποικιλία εδαφών ,από τα πιο αμμώδη μέχρι τα αργιλώδη . Πάντως τα καλύτερα εδάφη είναι εκείνα με μέση σύσταση αμμοαργιλώδη , καλά αποστραγγιζόμενα , νοτερά και βαθιά , όχι πολύ ασβεστούχα , ούτε με περιεκτικότητα σε αλάτι . Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι το νερό , που είναι απαραίτητο ιδιαίτερα στις ξερές περιοχές . Εκτός όμως από τη δυνατότητα ποτίσματος έχει σημασία και η ποιότητα του , ιδιαίτερα αν περιέχει αλάτι . Περισσότερο ευαίσθητη είναι η λεμονιά .

Καλλιέργεια: Προκειμένου να φυτέψουμε κάποιο ή κάποια από τα εσπεριδοειδή θα πρέπει πρώτα απ όλα να προετοιμάσουμε το έδαφος . Αν υπήρχαν εκεί και πριν εσπεριδοειδή , που για κάποιο λόγο δεν υπάρχουν πλέον , καλό θα είναι να μη φυτέψουμε τα καινούρια μας δέντρα στις παλιές θέσεις αλλά σε καινούριες . Θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε ένα βαθύ σκάψιμο , σε βάθος 30-40 cm , ώστε και τα ζιζάνια να καταστρέψουμε αλλά και το χώμα να αφρατέψουμε . Αν μπορούμε να προμηθευτούμε κοπριά χωνεμένη ,καλό είναι να ενσωματώσουμε στο έδαφος 2-3 κιλά για κάθε τετραγωνικό μετρό . Ισοπεδώνουμε το έδαφος μας ,ανοίγουμε τους λάκκους μας με διαστάσεις 50 επί 50 cm και στη συνέχεια φυτεύουμε τα δέντρα μας . Στο φύτευμα προσέχουμε , ώστε η μπάλα τους να είναι και πάλι στο ίδιο βάθος που ήταν και προηγούμενα στο φυτώριο και σκεπάζουμε τον λάκκο , ρίχνοντας το επιφανειακό χώμα στο βάθος . Όταν γεμίσουμε τον λάκκο με χώμα τον πατάμε ελαφρά και με μεγάλη προσοχή , ώστε να κλείσει καλά .Μαζί με το δεντράκι τοποθετούμε και τον πάσσαλο πάνω στον οποίο θα δέσουμε το δεντράκι για να το στηρίξουμε . Αμέσως μετά ποτίζουμε καλά ώστε να καθίσουν τα χώματα . Μπορούμε να φυτέψουμε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου αφού τα φυτά βρίσκονται με την μπάλα του χώματος , και ανάλογα με την περιοχή αφού περάσουν οι όψιμοι παγετοί της άνοιξης . Η απόσταση φύτευσης εξαρτάτε από το είδος του δέντρου . Πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας ότι αν φυτεύουμε πυκνά , τότε τα μεν πρώτα χρόνια θα έχουμε πολύ καρπό , αφού στον ίδιο χώρο θα φυτεύουμε περισσότερα δέντρα , αλλά αργότερα η παράγωγη μας θα ελαττωθεί , αφού το ένα δέντρο θα σκεπάσει το άλλο . Αντίθετα αν φυτεύουμε αραιά θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο.

Λίπανση:
Η λίπανση παίζει σημαντικό ρόλο , γιατί τα εσπεριδοειδή έχουν μεγάλες ανάγκες σε άζωτο ,φώσφορο , κάλι , ασβέστιο και μαγνήσιο , αλλά και σε ιχνοστοιχεία , όπως σίδηρο , βόριο , μαγγάνιο και χαλκό .
Αναλυτικά τώρα , οι ανάγκες των εσπεριδοειδών σε αζωτούχο λίπανση είναι πολύ μεγάλες , μεγαλύτερες από οποιαδήποτε άλλη λίπανση . Η έλλειψη αζώτου προκαλεί παρεμπόδιση της αύξησης της βλάστησης και κιτρίνισμα των φύλλων (το κιτρίνισμα των φύλλων μπορεί να οφείλετε και σε άλλους παράγοντες ) , με αποτέλεσμα τη φυλλόπτωση και αποξήρανση της τρυφερής βλάστησης . Βέβαια , και η υπερβολική ποσότητα δημιουργεί προβλήματα , οπότε πρέπει να δίνεται με φειδώ . Ο φώσφορος όταν λείπει , δημιουργεί καρπούς τραχείς με παχύ φλοιό και λιγότερο χυμό . Για τα υπόλοιπα στοιχεία χρειάζεται ανάλυση για να κριθούν οι απαιτούμενες ποσότητες .Περισσότερα για την λίπανση εδώ  http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9661.html

Κλάδεμα: Το κλάδεμα , γενικά στα εσπεριδοειδή , περιορίζεται κατά τα πρώτα χρόνια στη δημιουργία σχήματος στα δέντρα , αν και τα περισσότερα δεν χρειάζονται κλάδεμα για τα δυο ή τρία πρώτα χρόνια . Καθώς όμως τα δέντρα μεγαλώνουν , το εσωτερικό μέρος του φυλλώματος γεμίζει από βλαστούς Αυτή ακριβώς η πυκνή βλάστηση πρέπει να αραιώνεται , ώστε το ηλιακό φως να εισχωρεί και στο εσωτερικό μέρος του φυτού . Το κλάδεμα αυτό πρέπει να είναι ελαφρό .Τα επόμενα χρόνια , το κλάδεμα πρέπει να συνεχιστεί να είναι ελαφρό και να περιορίζετε στην αφαίρεση των βλαστών που διασταυρώνονται . Βέβαια , μετά το κλάδεμα εμφανίζετε καινούρια έκπτυξη βλαστών . Αυτούς πρέπει να του αφαιρούμε όταν είναι ακόμα μικροί . Επίσης πρέπει να αφαιρούνται και οι λαίμαργοι βλαστοί . Στα ενήλικα δέντρα το κλάδεμα παραμένει ελαφρό και κυρίως περιορίζεται στο ελαφρό αραίωμα του πάνω μέρους του φυλλώματος και στον περιορισμό του ύψους των δέντρων , χωρίς όμως ποτέ όλα αυτά τα κλαδέματα να είναι αυστηρά Ακόμα , αφαιρούνται ξερά κλαδιά , όπως επίσης και τα αδύνατα και μη καρποφόρα στο κέντρο του φυλλώματος . Το κλάδεμα μπορεί να γίνεται οποιαδήποτε εποχή ,αν και είναι καλυτέρα να γίνεται νωρίς την άνοιξη . Κατά το κλάδεμα , θα πρέπει κανείς να προσέχει τις τομές , ώστε να προλάβει την είσοδο των μικροοργανισμών απ αυτές και ειδικότερα στην περίπτωση που ήδη υπάρχει κάποιο δέντρο προσβλημένο . Θα πρέπει οι τομές να αλείφονται με υδάτινο ασφαλτώδες γαλάκτωμα , ενώ το προσβλημένο δέντρο πρέπει να κλαδεύετε τελευταίο ή το κλαδευτήρι , πριν ξανά χρησιμοποιηθεί να απολυμαίνεται .

Πότισμα:
Όσον αφορά το πότισμα , θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι τελείως απαραίτητο κατά τη διάρκεια της έντονης βλάστησης και του καλοκαιριού . Η συχνότητα των ποτισμάτων εξαρτάτε από διάφορους παράγοντες .

 

Πολλαπλασιασμός:

Με σπόρο: Όλα τα εσπεριδοειδή μπορούν να πολλαπλασιασθούν με σπόρους ,τους οποίους θα πρέπει να φυτεύουμε αμέσως μόλις τους βγάλουμε από τον καρπό , διότι χάνουν γρήγορα τη βλαστική τους ικανότητα και σε βάθος 05 cm. Το χώμα που θα χρησιμοποιήσουμε δεν έχει και τόση σημασία αρκεί να είναι πορώδες και να κρατά καλά την υγρασία , ένα ιδανικό μίγμα είναι το εξής , 1/3 οργανική ουσία (κοπριά , τύρφη κ.λπ. ) 1/3 κηπόχωμα , 1/3 περλίτη ή άμμο , όλες οι αναλογίες κατ όγκο , φροντίζουμε επίσης για την καλή αποστράγγιση . Τα σπορόφυτα τα οποία θα προκύψουν δεν κρατούν τους γενετικούς τους χαρακτήρες και θα πρέπει να εμβολιαστούν (ενοφθαλμιστούν) . Καλύτερα αποτελέσματα θα έχουμε εάν τα σπορόφυτα μας είναι από σπόρους νεραντζιάς , διότι η νεραντζιά δεν προσβάλετε από κομμίωση , μια ασθένεια που προσβάλει όλα τα εσπεριδοειδή εκτός της νεραντζιάς .
Με μόσχευμα: Τα εσπεριδοειδή μπορούν να πολλαπλασιασθούν και με φυλλοφόρα η άφυλλα μοσχεύματα . Το μίγμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι το ίδιο που έχουμε αναφέρει για τα σπορόφυτα . Η εποχή που μπορούμε να κόψουμε και να φυτέψουμε μοσχεύματα είναι ανάλογα και με την περιοχή από τον Μάιο έως τον Αύγουστο .
Με φυλλοφόρα μοσχεύματα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/softwood-cuttings.html
Με άφυλλα μοσχεύματα:
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html
Mε εναέριες καταβολάδες:
Μια δημοφιλής και αξιόπιστη μέθοδος είναι οι εναέριες καταβολάδες , οι οποίες θα πρέπει να εφαρμοστούν και αυτές όπως και τα μοσχεύματα ,όταν ο καιρός είναι ζεστός , από τον Μάιο έως τον Αύγουστο .
Εναέριες καταβολάδες : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html
Με εμβολιασμό:
Ο συνήθης τρόπος πολλαπλασιασμού των εσπεριδοειδών είναι ο εμβολιασμός (ενοφθαλμισμός) σε σπορόφυτα υποκείμενα με την επιθυμητή ποικιλία . Ο εγκεντρισμός χρησιμοποιείται μόνον όταν θέλουμε να αλλάξουμε ποικιλία σε παλιά δέντρα .
Με ενοφθαλμισμό http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html
Με εγκεντρισμό http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5.html

Τα 12 εσπεριδοειδή:
01-Γρειπ φρουτ : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6.html

02-Κιτριά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9040.html

03-Κουμκουάτ (Ιαπωνική πορτοκαλιά) : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4426.html

04-Λεμονιά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4210.html

05-Λιμετία http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/lime.html

06-Μανταρινιά :  http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9.html

07-Νεραντζιά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_2234.html

08-Περγαμόντο : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_5.html

09-Πορτοκαλιά : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7.html

10-Πορτοκαλιά μυρτόφυλλη : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_42.html

11-Τρίφυλλο ή τρίπτερο : http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/poncirus-trifoliate.html

12-Φράπα: http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4235.html

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ
kutsukiss@gmail.com

Read More

ΚΩΝΟΦΟΡΑ-CONIFERS

Ετικέτες Technorati: ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ,ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ,ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ,ΜΕ ΣΠΟΡΟ,ΜΕ ΜΟΣΧΕΥΜΑ,ΜΕ ΠΑΡΑΦΥΑΔΕΣ,ΜΕ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ,ΚΛΑΔΕΜΑ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Περιγραφή:
Τα κωνοφόρα , και ειδικά τα μικρής ανάπτυξης (όπως επίσης και τα νάνα ), παίζουν σημαντικό και ιδιαίτερο ρόλο σ έναν κήπο , αν και μέχρι σήμερα δεν έχουν αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε . Η αξία τους συνίσταται στο γεγονός ότι μπορούν να δημιουργήσουν ωραιότατες αντιθέσεις με τα υπόλοιπα φυτά ενός κήπου , τόσο με τα φυλλοβόλα όσο και με τα αειθαλή , όπως επίσης και στο ότι πολλά απ αυτά έχουν ωραιότατα χρώματα . Για όσους τα αγνοούν , τα κωνοφόρα είναι δέντρα κυρίως και λιγότερο θάμνοι , όλα όμως δασικά φυτά και , εκτός από λίγες εξαιρέσεις όλα αειθαλή . Το πεύκο , το Έλατο ,ο κέδρος ,το κυπαρίσσι ,η τούγια ,ο άρκευθος είναι όλα κωνοφόρα . Κυριαρχούν στον πλανήτη από τα πιο ψυχρά μέρη έως τα πιο θερμά , . Είναι φυτά γενικά ξυλώδη , ο καρπός των περισσοτέρων είναι κώνος (το γνωστό κουκουνάρι ) , γι αυτό άλλωστε ονομάζονται και κωνοφόρα , ενώ πολλά απ αυτά κάνουν καρπούς ρώγες ,το όνομα το πήραν από το σχήμα τους (κώνος)  όπως για παράδειγμα η τούγια (Thuya) και ο ταξός (Taxus baccata) Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι δεν κάνουν όλα τα κωνοφόρα κουκουνάρια όλα ούτε και έχουν όλα σχήμα κώνου , όλα όμως έχουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα , όλα έχουν βελονοειδή φύλλα , και στον κορμό τους ,και σε όλα τα όργανα τους (φύλλα , καρπούς , ρίζες ,) περιέχουν ρετσίνι .Και μια και αναφέραμε τον ταξό, θα πρέπει να πούμε ότι αν και είναι δέντρο , επειδή η ανάπτυξη του είναι πολύ αργή τον χρησιμοποιούμε ή καλύτερα τον αντιμετωπίζουμε σαν θάμνο . Έτσι ακόμα και φράχτες μπορούμε να δούμε από ταξό , γιατί , πραγματικά , δεν πρόκειται ποτέ , φυτεύοντας τον με το συνηθισμένο ύψος του ενός μέτρου και μέσα σε 20 χρόνια να ξεπεράσει τα 2,5 μετρά . Αρκετά λοιπόν από τα κωνοφόρα , ενώ είναι δέντρα και μάλιστα μακρόβια ,(ωστόσο με αργή ανάπτυξη ) μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν θάμνοι , και μάλιστα να αξιοποιηθούν σε μικρούς κήπους .

Καλλιέργεια :
Όλα τα κωνοφόρα είναι αειθαλή , χωρίς ίσως ιδιαίτερες  καλλιεργητικές φροντίδες και προβλήματα εκτός από τα πρώτο χρόνο του φυτεύματος . Μπορούν να καλλιεργηθούν σε όλα σχεδόν τα εδάφη. Κατά την επιλογή των κωνοφόρων μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δώσουμε στις κλιματικές συνθήκες όπου θα φυτευτούν , αφού υπάρχουν διαφορετικά είδη και ποικιλίες για θερμές , ψυχρές , ορεινές και παραθαλάσσιες περιοχές .

Πολλαπλασιασμός: Τα κωνοφόρα δε πολλαπλασιάζονται εύκολα , και θα πρέπει αυτός που θα ασχοληθεί με τον πολλαπλασιασμό θα πρέπει να έχει επιμονή και υπομονή εκτός και αν τα αγοράσει έτοιμα . Παρόλα αυτά εμείς θα αναφέρουμε τους βασικούς τρόπους πολλαπλασιασμού που μπορεί να χρησιμοποίηση ο ερασιτέχνης κηπουρός , και καλή επιτυχία.
Με σπόρο:
Είναι ο ποιο εύκολος και διαδεδομένος τρόπος πολλαπλασιασμού , όχι μόνον για τον ερασιτέχνη αλά και για τον επαγγελματία , αφού πολλά από αυτά και ειδικά αυτά που έχουν κορυφή ( Έλατο , Αροκάρια - araucaria , κ.λ.π ) δεν πολλαπλασιάζονται με κανέναν άλλο τρόπο . Τα σπόρια τα μαζεύουμε όταν ωριμάσουν και προτού πέσουν από τα κουκουνάρια ή τις ρώγες , περίπου τέλη φθινοπώρου με αρχές του χειμώνα . Βασικός παράγοντας για την καλή επιτυχία του φυτρώματος είναι η θερμοκρασία η οποία θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε είδους .Θα αναφέρουμε εδώ ένα παράδειγμα για να δούμε τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε δυο είδη , για να φυτρώσουν οι σπόροι της Αροκάριας θα πρέπει η θερμοκρασία να μην πέσει κάτω από 16 C , ενώ οι σπόροι του Έλατου για να φυτρώσουν θα πρέπει να περάσουν από ένα μεγάλο διάστημα ψύχους για να διακοπή ο λήθαργος . Στο παράδειγμα μας βλέπουμε την μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας που χρειάζονται οι σπόροι των κωνοφόρων (και όχι μόνον) για να φυτρώσουν .
Ένας άλλος παράγοντας για να φυτρώσουν οι σπόροι των κωνοφόρων είναι το έδαφος .
οποιοδήποτε έδαφος και αν χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να εξασφαλίσουμε καλή αποστράγγιση και καλό αερισμό , προσθέτοντας άμμο περλίτη βερμικουλίτη κλπ .
Με μοσχεύματα:   Πολλά είδη και ποικιλίες μπορεί να πολλαπλασιαστούν με ημίσκληρα μοσχεύματα (τούγια ,κυπαρίσσι ταξός κ.λ.π ) τα οποία θα πρέπει να φυτευτούν το κάθε ένα στο δικό του γλαστράκι και οπωσδήποτε να τοποθετούν σε ένα κλειστό πλαίσιο ή σπορείο , το κατάλληλο υπόστρωμα ριζοβολίας είναι τα αδρανή υλικά (άμμος περλίτης κλπ) , Τα  μοσχεύματα που θα πάρουμε από το μητρικό φυτό θα πρέπει απαραίτητα να είναι επάκρια και να τα κόψουμε με νύχι η με τακούνι ,καλύτερη εποχή για να πάρουμε τέτοια μοσχεύματα είναι το φθινόπωρο, εδώ επίσης η χρήση ορμόνης ριζοβολίας είναι απαραίτητη .
Για τα μοσχεύματα
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/04/semi-cuttings.html
Με παραφυάδες:
Όσα κωνοφόρα έχουν την τάση να βγάζουν παραφυάδες (τούγια ) πολλαπλασιάζονται και με αυτόν τον τρόπο , τις αποσπούμε με προσοχή τον χειμώνα και τις φυτεύουμε χωριστά σε γλάστρες , τοποθετούμε τις γλάστρες σε ένα κλειστό και ψυχρό πλαίσιο , σπορείο ή θερμοκήπιο , εάν δεν έχουμε τίποτε από αυτά και εάν τα φυτά είναι μικρά τα σκεπάζουμε με μια νάιλον σακούλα.
Με εμβολιασμό:
Πολλές ποικιλίες και υβρίδια μπορούν να πολλαπλασιαστούν με εμβολιασμό και ποιο συγκεκριμένα με ενοφθαλμισμό , ο οποίος θα πρέπει να εφαρμοστή για όλα τα είδη και ποικιλίες όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές (Μάιο Αύγουστο ) , απαραίτητα μετά θα πρέπει να τα μεταχειριστούμε όπως και τα μοσχεύματα , να τα τοποθετήσουμε δηλαδή σε ένα πλαίσιο , θερμοκήπιο κλπ .
Για τον ενοφθαλμισμό
http://spitikiposkaimpalkoni.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html  

Κλάδεμα: 
Τα κωνοφόρα δεν χρειάζονται κλάδεμα παρά μόνον η αφαίρεση των ξερών κλαδιών και η διατήρηση του σχήματος που θέλουμε . Προσοχή πολλά κωνοφόρα έχουν μια και μοναδική κορυφή (Έλατο, Αροκάρια ,κλπ) η οποία εάν κοπή το φυτό θα καταστραφεί ολοσχερώς διότι δεν βγάζει άλλη.

Προβλήματα και ασθένειες:
Τα κωνοφόρα είναι ίσως από τα πιο ανθεκτικά φυτά σε προβλήματα και ασθένειες , αφού δεν προσβάλλοντα σχεδόν από καμία ασθένεια .
Προσβολές μπορεί να έχουμε όμως στο ριζικό σύστημα από υπερβολική υγρασία και κακή αποστράγγιση , όπως είπαμε παραπάνω όλα τα κωνοφόρα είναι δασικά φυτά , και αντέχουν την ξηρασία , μιμηθείτε το φυσικό τους περιβάλλον.

ΑΠΟ ΤΟΝ 
ΣΤΥΛΙΑΝΟ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗ 
kutsukiss@gmail.com

Read More